چارلز سوم؛ پادشاهی که از روز اول «هو» شد

خبرگزاری تسنیم - گروه بین‌الملل: چارلز سوم پس از 71 سال ولیعهدی در مراسم تاجگذاری بالاخره به صورت رسمی پادشاه بریتانیا شد. براساس آخرین نظرسنجی که موسسه ایپسوس یک هفته پیش از تاجگذاری انجام شد، محبوبیت چارلز حدود 49 درصد است؛ این در حالی است که برخی دیگر از نظرسنجی ها عددی بسیار پایین تر از این را نشان می دهد.از طرف دیگر به کلی روند محبوبیت خاندان سلطنتی در این کشور رو به کاهش است. 36 درصد از شهروندان بریتانیایی گفته اند نسبت به 10 سال قبل، نگاه منفی تری علیه خاندان سلطنتی دارند.

چند رسوایی و چالش بزرگ در دهه های اخیر سبب شده چارلز بیش از مادر فقیدش، ملکه الیزابت برای سلطنت دچار چالش باشد. هنوز بسیاری چارلز را عامل مرگ شاهزاده دایانا، همسر سابق چارلز که میان مردم بسیار محبوب بود، می دانند. در سال 2017، شاهزاده چارلز به دلیل مورد شکایت از تبانی در دفتر او برای تحقیق درباره سوء استفاده از قدرت مالی خود در موسسه خیریه اش، مورد انتقاد قرار گرفت.

در سال 2019 یکی از مشاوران شاهزاده چارلز با ثبت شکایت در دادگاه مدعی شد در سال 2011 مورد آزار و اذیت جنسی از سوی دو مسئول دفتر شاهزاده چارلز قرار گرفته بود. وی گفت چارلز از این موضوع مطلع بوده اما هیچ اقدامی برای متوقف کردن آن نکرده است. همچنین مواردی از تحقیقات درباره احتمال وقوع فسادهای مالی در کسب و  کارهای چارلز ثبت شده است.  در کنار این مسائل که به شخص چارلز برمی گردد، برخی مسائل دیگر همچون رسوایی های اخلاقی درباره شاهزاده اندرو، برادر او و شاهزاده هری، پسر کوچک ترِ وی به وجه خانواده سلطنتی آسیب زده بود.

بریتانیا از زمان برگزیت به دلیل تغییر قوانین و مناسبات با اتحادیه اروپا در زنجیره تولید و تامین کالا، حمل و نقل و نیروی انسانی دچار مشکلات جدی شد. پس از آن همه گیری کرونا و آغاز جنگ اوکراین و مشکلات در تامین انرژی سبب رکود و ادامه بحران اقتصادی در این کشور شد. در چنین شرایطی که بریتانیا بالاترین میزان قیمت مصرف کننده در 4 دهه اخیر را تجربه می کند، تاجگذاری شاه چارلز حدود 125 میلیون دلار هزینه بر دوش مالیات دهندگان تحمیل کرده است. این در حالی است که برابر نظرسنجی «یوگاو» 51 درصد از شهروندان بریتانیایی معتقدند دولت و مالیات دهندگان این کشور نباید مسئول تامین هزینه مراسم های خاندان سلطنتی باشند.  همچنین بنابر اعلام دولت روز دوشنبه هم به عنوان روز تعطیلی ملی تعیین شده است که همین یک روز تعطیلیِ اضافه حدود یک میلیارد دلار برای این کشور هزینه خواهد داشت.

در روزگاری نه چندان دور، بریتانیا امپراطوری ای بود که در آن «آفتاب غروب نمی کرد» و حالا این تاج و تخت در واقع میراث همان دوران طولانیِ استعمارگری است که کشورهای زیادی را قربانی غارتگری خود کرد. یکی از آشکارترین نشانه های این استعمار را می توان در جواهرات خاندان سلطنی که برای تاجگذاری استفاده می شود، مشاهده کرد.

این حواشی و اعتراض ها به حدی بالا گرفت که در این مراسم ملکه کامیلا، همسر شاه چارلز در زمان تاجگذاری از الماس «کوه نور» استفاده نکرد. تاکنون چندین کشور شامل ایران و هند گفته اند که این الماس متعلق به آنان است و بریتانیا در دوران استعمار، آن را دزدیده است و حالا باید آن را برگرداند. از همین رو از الماس دیگری برای تاج استفاده شد. اما همچنان از الماس کولینان یا ستاره بزرگ آفریقا روی عصای سلطنتی چارلز استفاده شد. این الماس، دومین الماس تراش‌خورده بزرگ دنیاست که در همین روزهای تاجگذاری، شهروندان و برخی مقامات آفریقای جنوبی کارزارهایی راه انداختند که بریتانیا باید این الماس را که بریتانیا در دوران استعمار از آن‌ها دزدیده، برگرداند.

آخرین نکته ای درباره حواشی مربوط به تاجگذاری باید به آن اشاره کرد، میزان بالای اعتراضات مردمی نسبت به برگزاری این مراسم به ویژه در شرایط اقتصادی کنونی است. البته در کنار این شهروندان، برخی گروه های مخالف با نظام سیاسیِ پادشاهی هم در اعتراضات حضور داشتند. در روزهای اخیر چند تظاهرات از سوی همین افراد در لندن، کاردیف و گلاسکو برگزار شد و البته سازمان دهنده اصلی این تظاهرات ها نیز پیش از مراسم تاجگذاری بازداشت شد.

همچنین در مسابقه فوتبال لیورپول که در روز تاجگذاری برگزار شد، هنگام پخش سرود ملی بریتانیا بسیاری از تماشاگران آنقدر با صدای بلند هو کردند و فریاد کشیدند که دیگر صدای سرود شنیده نمی شد. دلیل اصلی هم عبارت «خدا شاه را حفظ کند» است که مستقیم به حفظ نظام سلطنتی در این کشور اشاره دارد. البته این موضوع تازگی ندارد و از دهه 80 میلادی بارها طرفداران این تیم همزمان با پخش سرود ملی چنین اعتراضی سر داده اند اما این بار به حدی شمار تماشاگران معترض زیاد بود که توجه همه به آن جلب شد.

هرچند برنامه های سلطنتی بریتانیا همچون مراسم تاجگذاری یا ازدواج های سلطنتی در کنار همه هزینه ها، چشم میلیون ها بیننده را در سراسر جهان به خود جلب می کند و حتی به گردشگری این کشور هم رونق می دهد اما به نظر می رسد به تدریج میزان محبوبیت خاندان سلطنتی در این کشور رو به کاهش است.

چارلز اول، پادشاهی بود که در قرن 17 حاضر به پذیرفتن خواسته‌های طرف مقابل و سلطنت مشروطه نشد و در 30 ژانویه 1649 اعدام شد. پس از اعدام چارلز نظام سلطنت برای مدتی از میان رفت و به جای آن نظام جمهوری به رهبری الیور کرامول برقرار گردید. چارلز دوم، ولیعهد او به خارج از کشور رفت اما پس از مرگ کرامول دوباره او را برگرداندند و شاه کشور شد. اما این دوران پادشاهی پر از انواع چالش ها بود؛ از همه گیری طاعون بزرگ لندن، آتش سوزی لندن که نیمی از شهر را ویران کرد گرفته تا جنگ با هلند و مشکلات گسترده اقتصادی. حال باید دید ستاره بختِ سومین چارلز چگونه خواهد بود.

الهام عابدینی، پژوهشگر مطالعات بریتانیا

انتهای پیام/