بهترین مربی خانم کشتی آلیش آسیا: همه چلنج‌هایم درست بود/ نیت کردم و زندگی شهید ضرغام را خواندم
سرمربی تیم کشتی آلیش بانوان گفت با دیدن عکس شهدا پیش از مسابقات آسیایی، نیت کرده بود که در صورت قهرمانی این عنوان را تقدیم یک شهید کند.
«هدی نقیبی» در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم در مورد قهرمانی تیم آلیش بانوان در مسابقات آسیایی اظهار داشت: سطح مسابقات امسال بی‌نهایت بالا بود. هیچ سالی به اندازه امسال تیم‌ها با این کیفیت و آمادگی نیامده بودند؛ خصوصاً ازبک‌ها که با دو تیم کامل در مسابقات حضور داشتند. این تیم چون میزبان هم بود، دوست داشت حتماً قهرمانی را از آن خود کند.
وی ادامه داد: علاوه بر این، مربیان تیم‌های دیگر آقا بودند و می‌پرسیدند که چرا در کُچ ایران، آقا نیست. ناداوری‌ها بیش از اندازه بود و هرطور شده بود می‌خواستند ازبک‌ها قهرمان شوند. امتیاز روی اسکوربورد نقش می‌بست، اما بعد خودشان تغییرش می‌دادند، چون نماینده‌ای هم در اتحادیه جهانی نداریم، این مسئله به ضررمان بود و صحبت و اعتراض هم فایده‌ای نداشت. با تمام این مشکلات، بچه‌ها توانمندی خودشان را نشان دادند و واقعاً جای خوشحالی دارد که 4 فینالیست داشتیم. سال قبل با یک طلا قهرمان شده بودیم اما امسال با دو طلا این اتفاق افتاد.
سرمربی تیم کشتی آلیش بانوان عنوان کرد: در بخش آزاد، با «ام‌البنین محسنی» و «ریحانه گیلانی» دو طلا و با «رقیه محمودآبادی» و «عزت ثانی» دو نقره گرفتیم. تیممان با 230 امتیاز قهرمان شد، در حالی که ازبک‌ها 215 امتیاز گرفتند. در بخش کلاسیک هم 4 مدال نقره و دو برنز گرفتیم و قهرمان شدیم.
نقیبی که به عنوان مربی برتر آسیا انتخاب شده، در این باره گفت: جدا از نتایج، چَلنج‌هایی که می‌انداختم همه درست بود. در کنار این موضوع، بچه‌های ما هم فوق‌العاده آماده بودند. همچنین دختران ما با توجه به اجازه فدراسیون کشتی، توانستند در مسابقات سبک‌های دیگر شرکت کنند که در رشته کوراش «سپیده بابایی» با ناداوری دوم شد و عزت ثانی هم به عنوان سومی رسید.
سرمربی تیم ملی کشتی آلیش بانوان با اشاره به وضعیت بد برگزاری رقابت‌ها، تأکید کرد: هرچند میزبانی به نحو خوبی انجام شد و در مقایسه با مسابقات ترکیه، ازبک‌ها مسابقات را خیلی بهتر میزبانی کردند اما می‌خواستند هر کدام از این سبک‌ها را در یک روز برگزار کنند؛ در حالی که تعداد شرکت‌کننده و گرمای شدید باعث شده بود تا ساعت دو بامداد شاهد برگزاری مبارزه‌های نیمه‌نهایی باشیم. صبح روز بعد مجدداً وزن‌کشی در آن شرایط انجام و فینال و رده‌بندی برگزار می‌شد. بچه‌های ما اما از نظر نفس کم نیاوردند و هیچ کشتی‌گیری مقابل ملی‌پوشان ما نمی‌توانست مقاومت و به نحوی مبارزه را از جریان بیندازد که نفس‌گیری کند. اگر این مسائل پیش نمی‌آمد، به جرأت 4 طلا می‌گرفتیم. بچه‌های ما واقعاً همت کردند و با غیرت کشتی گرفتند و در واقع نه تنها با حریف، که با داور هم جنگیدند تا این سکو را از آن خود کردیم.
وی که به تازگی جایگزین «آنا براتی» شده، گفت: این اولین دوره سرمربیگری من بود. از سال 97 به این طرف عضو کادر فنی بودم. نکته‌ای که حتماً باید به آن اشاره کنم، امکاناتی بود که در طول اردو در اختیار ما قرار گرفت. خوشبختانه در این مقطع، تمامی امکاناتی که به کشتی مردان داده می‌شد، در اختیار ما بود. رئیس فدراسیون کشتی این قول را هم داده که مشکل اشتغال بچه‌ها را حل کند که اگر این اتفاق بیفتد باعث برطرف شدن دغدغه‌های ملی‌پوشان خواهد شد. حمایت از تیم کامل بود، ما در آخرین اردو توانستیم از کمپ تیم‌های ملی و تمام تجهیزات و امکاناتی که در اختیار تیم مردان بود، استفاده کنیم و هیچ تفاوتی بین ما نبود. دو اردوی قبلی ما هم در سالن توفیق جهانبخت بود.
نقیبی یادآور شد: باید از فدراسیون کشتی تشکر کنم که حمایت‌هایشان همان چیزی بود که قبلاً صحبت کرده بودند. خانم شهریان نایب‌رئیس بانوان هم در همه مقاطع حامی تیم بود و ما در شرایط خوبی به مسابقات اعزام شدیم. امیدوارم بعد از این هم بتوانیم در شرایط خوبی تیم را برای شرکت در مسابقات جهانی که احتمالاً 3-4 ماه دیگر برگزار می‌شود، آماده کنیم.
سرمربی تیم ملی کشتی آلیش بانوان درباره تقدیم کردن قهرمانی تیمش به شهید ضرغام به تسنیم گفت: وقتی مسابقات تمام شد، اولین چیزی که به خاطرم آمد، آرزویی بود که از سال‌ها قبل داشتم و این بار محقق شده بود. کمپ تیم‌های ملی کشتی را از تلویزیون می‌دیدم و همیشه دوست داشتم که روزی برای کشتی آنجا حضور داشته باشم. این محل، کمپ تمرینی و اردویی تیم‌های ملی کشتی بود. زمانی که برای اولین بار وارد کمپ شدم، چیزی که توجهم را جلب کرد این بود که دور تا دور سالن عکس شهید بود. همان جا در دلم نیت کردم که اگر خدا کمک کرد و اول شدیم، به نمایندگی از تیم بانوان این موفقیت و قهرمانی را تقدیم یکی از شهدا کنم. زندگی شهید ضرغام را خواندم و متوجه شدم فردی تنها و تک وارثش برادرش بود و بعداً متوجه شدم که او هم به رحمت خدا رفته است. بابت رشادت‌هایی که شهدا انجام داده بودند، خواستیم به نوعی و به اندازه خودمان قدردان آنها باشیم.
انتهای پیام/؛
