داستان یک جوان فداکار و نورانی که "در وجود خودش نمی‌گنجید"/ به بهانه تولد مستند "آقا مصطفی"+فیلم
مستند "آقا مصطفی" روایتی متفاوت از شهید مصطفی صدرزاده است. کسی که نقطه تمایزش با بسیاری از افراد دیگر بی تفاوت نبودن به مسائل گوشه و کنار خود بود.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، وقتی صحبت از شهید مصطفی صدرزاده می‌شود، بسیاری از علاقه‌مندان سینما، به یاد مستند «عابدان کهنز» می‌‌افتند. مستندی به کارگردانی مجید رستگار که در دل یک مسجد در منطقه جنوبی تهران ساخته شد و روایتگر تربیت، رشد و شکوفایی جوانانی بود که در این مسجد فعالیت می‌کردند و از دل همانجا به مقام دفاع از حرم آل الله و شهادت رسیدند.
مستند «عابدان کهنز»، داستان زندگی نوجوانان مسجد امیرالمومنین (ع) کُهَنز شهریار است که شهدای مدافع حرم «مصطفی صدرزاده»، «محمد آژند»، «سجاد عفتی» و جانبازان مدافع حرم «امیر حسین حاجی نصیری» و «رضا سلمانی» از تربیت یافتگان همانجا بودند. این فیلم مستند نخستین بار در جشنواره فیلم عمار به نمایش درآمد و تحسین بسیاری از مخاطبان را برانگیخت و توانست جوایز زیادی را از این جشنواره دریافت کند. پخش تلویزیونی آن نیز با استقبال بسیار خوب مخاطبان همراه بود.
مستند «آقا مصطفی» به کارگردانی سید ابراهیم بدرالدین و تهیه‌کنندگی سیدحمیدرضا حسینی مهر اثر جدیدی درباره شهید سیدمصطفی صدرزاده است که روز گذشته در مجموعه شهدای گمنام کهنز رونمایی و اکران شد. این فیلم مستند با زاویه نگاهی جدید و متفاوت، جهاد فرهنگی این شهید والامقام را در شهر کهنز به تصویر کشیده است.
بخش مهمی از این مستند که قرار است به زودی در شبکه نمایش مردمی عمار قرار گیرد، روایت فعالیت‌های فرهنگی و جهادی شهید مصطفی صدرزاده از زبان دوستان نزدیک، اهالی مسجد امیرالمؤمنین و نوجوانانی است که همراه با آقا مصطفی فعالیت می‌کردند و با آموزه‌های وی تربیت شدند. روایتگری جذاب نوجوان‌های شهید مصطفی صدرزاده این مستند را متفاوت با دیگر آثار کرده است.
یک جوان فداکار و نورانی مثل مصطفی صدرزاده
شاید وقتی از دستاوردها و ثمرات انقلاب اسلامی از ما سؤال کنند، در کسری از ثانیه، صنایع هسته‌ای، موشکی، نانو، هوافضا و بسیاری دیگر از ترقیات علمی و فناوری کشورمان را نام ببریم و این موارد فکر و ذهنمان را به خود مشغول کند؛ حق داریم. سرعت رشد و توسعه زیرساخت‌ها، صنایع و علوم کشور در سال‌های اخیر به قدری خیره‌کننده بوده است که ایرانی جماعت، عبارت‌هایی مثل "نمی‌شود" و "نمی‌توانیم" را به مخیله خود راه نمی‌دهد، اما در میان همه دستاوردها و ماحصل‌های انقلاب اسلامی، در تبیین نقش جوانان فداکار که خود تربیت یافته ارزش‌های اصیل مکتب انقلاب هستند قدری غفلت و کوتاهی به خرج داده‌ایم.
جوانانی که موتور پیشران حرکت کشور هستند؛ نه تنها در گردنه‌های سخت پیش‌رو بن بست انگاری نمی‌کنند، بلکه مَثْنی وَ فُرادی امید می‌بخشند و دیگران را به حرکت وامی‌دارند. جوانانی که به تعبیر رهبر معظم انقلاب مورد کینه دشمنان ما هستند. ماجرا وقتی جالب‌تر می‌شود که جوانان این انقلاب از دل بحران‌ها و محرومیت‌ها و نبود امکانات، فرصت تازه‌ای می‌سازند. حتی اگر در روستایی در حاشیه تهران باشند.
صحبت اینجا از مصطفی صدرزاده است. جوان فداکار و نورانی که فراتر از امکانات و ظرفیت وجودی خود قدم برمی‌دارد. شاید گزاره «در وجود خودش نمی‌گنجید» تعبیر مناسب‌تری باشد؛ باید کاری می‌کرد، باید قدمی برمی‌داشت، آرزو می‌کرد ای کاش من هم در عصر دفاع مقدس حضور داشتم. اما منتظر آرزوها و تمایلات نماند. درس عشق بازی و مرام و معرفت را از آقا ابراهیم هادی آموخت. هم مرام و معرفت کشتی گیران را داشت، هم سوز و اشک هیئتی‌های اباعبدالله را، هم غیرت و نترسی بسیجیان را داشت و هم ساز و تشکیلات اهالی مسجد را. اهل اخلاص بود و بی‌قراری مدافعان حرم را در دل داشت.
نقطه تمایز مصطفی با بسیاری از ما مدعیان بی تفاوت نبودن به مسائل گوشه و کنار خود بود. بی تفاوت نبودن نسبت به مصائب و مشکلات امثال سید مجید. کسی که به زعم دیگران، دیگر امیدی به بازگشتش نبود. همه و همه و همه او را از دست رفته می‌دانستند و بیخیالش شدند؛ همه به جز آقا مصطفی!
تشکیلات‌سازی آن هم در حواشی شهریار کار چندان ساده‌ای نیست. از آبرو مایه گذاشتن و دخل و خرج پایگاه نوجوانان را ردیف کردن هزینه بردار است. نوجوانانی که با مدیریت آقا مصطفی از کوچه پس کوچه‌ها و پارک‌ها به سمت مسجد امیرالمومنین، هیئت حضرت ابوالفضل و پایگاه امام روح الله هدایت شدند. در میان آنها بودند افرادی که یا طرد شده جامعه بودند یا بنا به دلایل اقتصادی فرصتی را برای رشد خود تصور نمی‌کردند، اما آقا مصطفی آنها را به هیئت حضرت ابوالفضل و پایگاه بسیج کشاند تا به آنها پر و بال بدهد. بگذریم که هرکدام از این نوجوان‌ها حالا برای خود کسی شده‌اند و هیئت حضرت ابوالفضل و مسجد امیرالمومنین پر رونق‌تر از همیشه گرمِ گرم است.
ایمان به مسیر انقلاب و امید به آینده وظیفه مهمی بود که آقا مصطفی برای خود ترسیم کرده بود تا براساس آن مسئولیت نوجوان‌ها را بر عهده بگیرد. خود را خرج این راه کند و ایمان و امید را به آنان بیاموزد. مسیری که اکنون با الگوگیری از مرام و مسلک آقا مصطفی در هزاران هسته مقاومت در مساجد و در هیئت‌ها سراسر کشور و بلکه منطقه با قوت پیش می‌رود.
انتهای پیام/