مهرداد خوشبخت: سینمای کوتاه بر روند سینمای بلند تاثیر می‌گذارد
مهرداد خوشبخت نویسنده و کارگردان سینما که کار خود را از دوره‌های فیلمسازی انجمن سینمای جوانان ایران آغاز کرده معتقد است سینمای کوتاه و فیلمسازانش همواره در سینمای بلند جریان‌ساز بوده‌اند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم؛ مهرداد خوشبخت کارگردان سینما که در آخرین تجربه سینمایی خود فیلم «گل‌های باوارده» را به جشنواره فیلم فجر آورده بود از دانش‌آموختگان انجمن سینمای جوانان ایران است که از استان خوزستان وارد دوره‌های انجمن شده است. او درباره ورودش به این نهاد سینمایی گفت: سال 1359 که جنگ شروع شد خانواده ما جنگ‌زده شد؛ ما از آبادان به چند شهر رفتیم و در نهایت در اهواز ماندیم.
او افزود: اولین دوره سینمای جوان بعد از انقلاب در اهواز سال 1364 راه افتاد. ما اولین گروهی بودیم که در این دوره شرکت کردیم و امتحان دادیم و گزینش شدیم. البته من به شخصه به دلیل شرایط جنگی آن ایام نتوانستم دوره سینمای جوان اهواز را کامل سپری کنم.
این کارگردان سینما عنوان کرد: اما خودم مراوداتی داشتم که همواره در مسیر اهواز ـ تهران تردد می‌کردم. سال 1368 یک فیلم کوتاه 16 میلی‌متری به‌نام «نان‌آور» در مرکز گسترش سینمای تجربی کار کردم؛ تجربه تدوین فیلم‌های 8 میلی‌متری هم داشتم ولی فیلم «نان‌آور» اولین کار جدی‌ام بود که متاسفانه با مشکلاتی روبرو شد. باند صدای فیلم گم شد و کار چندسالی عقب افتاد و در نهایت سال 1378 آماده شد. در این فاصله سال 1373 دوباره عزم خودم را جزم کردم تا یک کار بومی بسازم؛ با بچه‌های خوزستان فیلمی به اسم «جنایت موجه» تولید کردیم. این فیلم که درباره مسائل بومی خوزستان بود، سکوی پرتاب من به فیلمسازی حرفه‌ای در تهران شد.
خوشبخت به تشریح اتفاقات فیلم «جنایت موجه» پرداخت و ادامه داد: فیلم جنایت موجه پیرامون موضوع قتل‌های ناموسی بود و در جشنواره‌های مختلفی جایزه گرفت و دیده شد. این فیلم باعث شد من دوباره یک فیلم کوتاه 35 تولید کنم که متعلق به مرکز گسترش بود و توقیف شد. معتقدم سینمای کوتاه می‌تواند بر روند سینمای بلند تاثیر بگذارد چراکه این اتفاق برای من رقم خورد. زمانی آقای خسرو سینایی فیلمم را در یک جشنواره دیده بود، من را دعوت کرد و دیداری کردیم و باب آشنایی با او برای من باز شد. او با نگاهی به فیلم «جنایت موجه»، فیلم«عروس آتش» را ساخت. خسرو سینایی واقعاً شخصیت بزرگی داشت در مقدمه کتاب فیلم خود نیز اشاره کرد که جرقه اولیه «عروس آتش» از فیلم «جنایت موجه» زده شده است.
او در پاسخ به اینکه آیا کارگردانان فیلم کوتاه را می‌توان با فیلمسازان بلند مقایسه کرد، گفت: فیلم کوتاه دو کاربرد دارد؛ یک کاربرد همان بعُد آموزشی است یعنی فیلمسازی را با هزینه کم‌تر با فضای کوچکتر تجربه می‌کنیم و این باعث می‌شود فیلمساز جوان تجاربی کسب کند و رزومه‌ای داشته باشد تا وارد فیلم بلند شود؛ این یک نگاه به فیلم کوتاه است که آن را پلکان می‌داند. نگاه دیگری وجود دارد که فیلمسازی کوتاه را به‌عنوان یک حرفه دنبال می‌کند. آدم‌های زیادی وجود دارند که با وجود تجارب زیاد و اینکه شاید 60 سال از سن آن‌ها می‌گذرد اما همچنان فیلم کوتاه می‌سازند و به شکل حرفه‌ای کار می‌کنند.
کارگردان «گل‌های باوارده» تصریح کرد: اینکه الزاماً هر کسی فیلم کوتاه می‌سازد باید روزگاری فیلم بلند بسازد، درست نیست. عده‌ای فضای فیلم بلند را دوست ندارند و مسیر فیلم کوتاه را ادامه می‌دهند و اشکالی ندارد چراکه بسیاری از موضوعات وجود دارند که پرداختن به آن در فیلم کوتاه نتیجه موفق‌تری خواهد داشت.
خوشبخت با اشاره اینکه ورود فیلمسازان کوتاه به سینمای بلند تجربه موفقی بوده است، گفت:فیلمسازان فیلم کوتاه به ویژه کارگردانان انجمن سینمای جوانان ایران در سینمای بلند همیشه موفق بوده‌اند؛ چراکه انجمن گستره وسیعی دارد و ارتباط آن با سینمای حرفه‌ای زیاد است. استادان انجمن افرادی حرفه‌ای هستند لذا ارتباط این بچه‌های جوان با آدم‌های حرفه‌ای خیلی کمک کننده خواهد بود که فیلمسازان خوبی تربیت شوند. ما در عرصه سینمای بلند افراد زیادی را داریم که با وجود تحصیلات مرتبط، در دوره‌های سینمای جوان شرکت داشته‌اند. شهرام مکری، سعید روستایی و خیلی‌های دیگر وجود دارند که با وجود اینکه دانشگاه هم رفته‌اند اما از فیلم کوتاه وارد سینمای بلند شده‌اند.
او به تفاوت‌های دوره‌های فیلمسازی در استان‌ها و مرکز پرداخت و با بیان اینکه این شرایط خیلی متفاوت است، افزود: در شهرستان‌ها سطح آموزش پایین‌تر است و معمولا مدرسان بهتر در تهران ساکن هستند. سال گذشته یک اقدام خوب صورت گرفت و گروه‌ها به اردوهای آموزشی اعزام می‌شدند؛ این اقدام خیلی خوبی بوده است.
باید این دوره‌های فشرده آموزشی را با حضور افراد حرفه‌ای برگزار کنند تا هنرجویان با روش‌های فیلمسازان حرفه‌ای آشنا شوند.
این کارگردان گفت: اتفاق دیگری که در شهرستان‌ها وجود دارد عدم پیگیری بچه‌های فیلمساز جوان است؛ سال گذشته ما در آبادان فیلم «پالایشگاه» را کار کردیم. تیم ما سه‌ماه و نیم در آبادان بود. همچنین سال 1398 یک ماه به دلیل ساخت فیلم «آبادان یازده 60» در آبادان بودیم اما با وجود اینکه شخصاً اعلام کرده بودم بچه‌ها می‌توانند کنار ما در پروژه تجربه‌اندوزی کنند اما حتی یک‌بار بچه‌های اهواز و آبادان حضور پیدا نکردند. این درحالی است زمانی که ما جوان بودیم، برای تجربه کردن پشت صحنه فیلم‌های سینمایی تلاش زیادی می‌کردیم و قدر این فرصت‌ها را می‌دانستیم.
انتهای پیام/