حاجی موسایی پس از نقره تکواندوی هانگژو: فاصله زیادی تا المپیک ندارم/ مشاوره آنلاین با روانشناس با هزینه شخصی
مهدی حاجی موسایی؛ تکواندوکار پرمدال البرزی که بتازگی مدال نقره‌ای بازی‌های هانگژو را به دست آورده و به خانه برده است، گفت: این روزها تلاش می‌کند امتیاز خودش را برای ورودی پرقدرت به المپیک بالا ببرد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، مهدی حاجی‌موسایی از آن دهه هشتادی‌های زبر و زرنگ است که یک کارنامه ورزشی بلندو بالا با مدال‌های رنگارنگ دارد. حاجی‌موسایی متولد 1383 است و در نوزده سالگی یعنی همین امسال یک مدال نقره‌ای دیگر به کارنامه‌اش اضافه کرده است؛ مدالی از بازی‌های آسیایی هانگژو که همین چند هفته اخیر در چین برگزار شد.
این تکواندوکار البرزی، ورزش تکواندو را با تشویق و حمایت پدر و مادرش از 6 سالگی در استان البرز شروع کرد و تاکنون که 13 سال از عمر فعالیتش در این رشته ورزشی می‌گذرد، مدال‌های متعددی از جمله مدال طلای نونهالان آسیا، مدال طلا و نقره جایزه بزرگ، مدال برنز کشور اسلامی، مدال نقره اپن کره، مدال نقره آسیا و حدود 15 مدال طلای تورنومتر را به خانه برده است.
تسنیم: برای شروع گفت و گو از مسابقات هانگژو بگویید؛ اینکه چگونه و در چه سطحی برگزار شد؟
بازی‌های هانگژو در سطح بالایی برگزار شد و حتی قهرمانان المپیک جهان هم در آن حضور داشتند. این شرایط کار من را سخت‌تر کرده بود و برای اینکه بتوانم در این مسابقات به مدال برسم، مجبور بودم دارنده مدال بزنر جهان را شکست بدهم.
تسنیم: بازی با نماینده چین گویا یکی از بازی‌های سخت شما بود. درست است؟
من 5 بازی در یک روز داشتم و بازی چهارم من بازی با نماینده چین بود. اما پس از بازی سوم و پیش از بازی با چین، اجازه استراحت به من داده نشد و من پس از بازی سوم و با وجود خستگی بلافاصله وارد زمین شدم. بخاطر همین راند یک را واگذار کردم، البته در راند دو و سه جبران کردم.
تسنیم: معمولا بین هر دو بازی، چه زمانی برای استراحت به بازیکن داده می‌شود که شما در بازی با چین از آن محروم شدید؟
در شرایط معمول و استاندارد بین هر بازی با بازی بعدی، 40 دقیقه تا 2 ساعت زمان برای استراحت وجود دارد. اما من بعد از بازی سوم و زمانی که از زمین بازی سوم خارج شدم، بلافاصله هوگو تنم شد و مجدد و بدون لحظه‌ای استراحت به زمین بازی با نماینده چین هدایت شدم، درحالی که خسته بودم و نیاز شدیدی به استراحت داشتم.
تسنیم: به این مسئله اعتراضی هم کردید یا نه؟
در واقعحق اعتراض یا بهتر بگویم فرصت اعتراضی برای ما نبود، زیرا تا بخواهیم اعتراض کنیم، بازی شروع می‌شد و شرایط روحی خودم هم احتمالا بهم می‌ریخت، زیرا من و سرمربی‌ام؛ آقای مقانلو همه قوای‌مان را روی بازی متمرکز کرده بودیم و بخاطر این تمرکز، نیازی به اعتراض نبود، اما در کل و طبق قوانین بازی نباید این اتفاق می‌افتاد.
تسنیم: شما در این سن و سال کم، دوران حرفه‌ای بلند و پرمدال و احتمالاً پرخاطره‌ای در ورزش داشته‌اید. یکی از بهترین خاطره‌هایتان را برایمان بازگو می‌کنید؟
اولین خاطره ورزش حرفه‌ای من، گرفتن مدال نونهالان بود، در واقع در این دوران، اولین مدال برون‌مرزی را گرفته بودم و این برای من خیلی شیرین و دلچسب بود.
بعد که وارد رده سنی بزرگسال شدم، اولین مدال نقره آسیا را به دست آوردم و شروع این دوران با یک مدال هم حسابی لذت‌بخش بود و خاطره‌اش فراموش ناشدنی.
تسنیم: حمایت خانواده چه سهمی در ورود شما به تکواندو داشت؟
مادر من در آموزش‌وپرورش کار می‌کند و پدرم در اداره راه، هر دوی آنها همیشه از بچگی از من حمایت کرده‌اند و یکی از بزرگترین حامیان من بودهاند.
تسنیم: شما در مسابقات حرفه‌ای، به لحاظ روانی تحت فشار زیادی هستید، بویژه در مواقعی که مثل همین بازی‌های آسیایی هانگژو در یک روز 4، 5 یا 6 مسابقه داشته باشید، مسئولیت کاهش این حجم از فشار روانی که روی شماست و ممکن است به سلامتی‌تان آسیب برساند، بر عهده چه کسی است؟
در حالت معمول و استاندارد جهانی، هر تیم معمولاً یک روانشناس دارد که مسئولیتش کاستن از همین فشارهای روحی است. اما تیم ملی تکواندوی کشور ما روانشناس ندارد. اگر هم بازیکنی روانشناس داشته باشد، آن را با هزینه شخصی خودش گرفته است. به عبارتی بچه‌ها می‌توانند با روانشناس به صورت آنلاین در ارتباط باشند، اما با هزینه شخصی خودشان. حال آنکه این مسابقات بویژه در میادین جهانی بار روانی بسیار زیادی به بازیکن تحمیل می‌کند و وجود یک روانشناس در تیم ملی نه تنها می‌تواند از بار این فشارهای روانی بکاهد، که می‌تواند روی نتیجه مسابقات هم تاثیرگذار باشد.
تسنیم: می‌توانید به برخی از مشکلات و کمبودهایی که در تکواندو استان وجود دارد، اشاره کنید؟
من می خواهم به جای اشاره کردن به کمبودها، به نکته دیگری اشاره کنم، و آن پیشرفت‌ها و حمایت‌هایی است که افزایش یافته است و باعث خوشحالی بازیکنانی مثل من هم می‌شود، زیرا آن حمایت‌ها از ما صورت می‌گیرد و مدال ما هم متعلق به همه استان البرز است. البته هنوز نیاز به حمایت‌های بیشتری داریم، به طور مثالوقتی من از اردو برمی‌گردم نیاز به یک باشگاه بدنسازی دارم و این نیاز را با مسئولان استانی درمیان گذاشته‌ام و آقای فروغی؛ مدیرکل ورزش استان قول داده در اسرع وقت پیگیری کنند. اما در هرحال می‌دانم مسئولان تلاش خود را برای پیشرفت تیم و حمایت‌های بیشتر به کار گرفته‌اند.
تسنیم: با چه اساتیدی کار کرده‌اید؟
آقایان نوذری (پدر و پسر) و یوسف کرمی اساتید من در دوره‌های مختلف بودند. در ابتدا زیر نظر استاد نوذری تمرین و فعالیت کردم. بعد در دوره‌ای که استاد یوسف کرمی ایران بودند با ایشان کار می‌کردم و اکنون که آقای کرمی برای مربیگری به پاکستان رفته، مجدد با استاد نوذری و پسرشان؛ امیر نوذری کار می‌کنم و این سه بزرگوار همیشه حامی من بودهاند.
تسنیم: آیا با قهرمانان قبلی استان هم ارتباط دوستی یا ورزشی دارید؟
بله، با بیشتر قهرمانان هم‌استانی در ارتباط هستم. حتی با استاد یوسف کرمی که از اساتید بنده هستند. اکثر قهرمانان به‌صورت مقطعی سرمربی تیم استان بودهاند و من با آنها رفاقت و ارتباط خوبی دارم؛ مثل استاد جنگجو و کوروش رجالی که از قهرمانان البرز هستند.
تسنیم: برنامه و هدف شما برای آینده چیست؟
من خیلی دوست ندارم آینده را پیش‌بینی کنم و در رویا و آرزو غرق شوم، اما برای مسابقات پیشِ رو و گرفتن سهمیه المپیک باید تمام سعی و تلاشم را بکنم و فکر می‌کنم فاصله زیادی با المپیک ندارم. در هر حال دو رویداد مهم ورزشی پیشِ روست که برای من اهمیت زیادی دارد؛ فینال گرندپری و مسابقات اردن، که باید تمام تلاشم را برای پیروزی در آنها کرده و نتایج خوبی به دست بیاورم. مسابقات اردن حدود پانزده روز دیگر، مسابقات گرندپری حدود چهل روز دیگر و مسابقات المپیک هم حدود 8ماه دیگر برگزار می‌شود.
من به طور کلی دو الی سه ماه برای المپیک فرصت دارم و اگر از طریق رنکینگ بخواهم سهمیه بگیرم، باید در این دو رویداد باقی‌مانده شرکت کنم. پیش‌بینی اصلی من روی رنکینگ است. من رنک 7 المپیک هستم که باید به پنج نفر اول برسم و این دو رویداد پیشِ رو من را خیلی جلو می‌برد. اگر دو کره‌ای که جلوتر از من هستند، حذف شوند، من به جایگاه پنجم می‌رسم. البته در حال حاضر من در سهمیه المپیک قرار دارم و باید این امتیاز را حفظ کرده و مدال بگیرم تا بتوانم جایگاهم را بالاتر ببرم. من اکنون یک فاصله 45 امتیازی دارم که دو رویداد پیش رو که به آنها اشاره کردم، 120 امتیاز دارد.
تسنیم: به عنوان یک قهرمان ملی و استانی در خصوص اتفاقاتی که در غزه می‌افتد، نظری دارید؟
به نظر من نه تنها این جنگ، بلکه هر جنگی خانمان‌سوز است و حق بچه‌ها نیست که در آتش آن بسوزند. برای همین امیدوارم داستان جنگ حداقل برای کودکان تمام جهان برای همیشه به پایان برسد.
تسنیم: و سخن آخر شما؟
دوست دارم از استاید محترمم؛ محمد و امیر نوذری و یوسف کرمی تشکر کنم که همیشه در روزهای سخت کنارم بوده و من را حمایت کردند. از فدراسیون تکواندو و رئیس فدراسیون آقای هادی صاعی، کادر فنی، استاد مقانلو، استاد افلاکی و دکتر خواجوی هم تشکر می‌کنم که این‌مدت از من حمایت کردند و همیشه حامی‌ام بودهاند.
انتهای پیام/
