همراه با "حقیقت" از پمپ بنزین قدیمی طهران تا سالن‌های دالبی‌استریو!/ مروری بر ۱۶ ایستگاه جشنواره "سینما حقیقت"
پله‌های بلند، صف‌های چند ده متری، سالنی که به ندرت جا برای نشستن در آن پیدا می‌شد و بوفه‌ای که غذاهایش تنوع فود کورت‌های سینماهای مدرن شهر را ندارد، تبدیل به خاطره شیرین و نوستالژیک خیلی‌ها شده است.
خبرگزاری تسنیم- گروه فرهنگی
هنوز هم آنقدرها سن‌مان بالا نرفته است که یادمان نیاید، جشنواره سینما حقیقت در کدام سینما آغاز شد. سینمایی که آن روزها یعنی در پاییز 1386 تقریباً یکی از بهترین سینماهای تهران به شمار می‌رفت؛ نوساز بود و سالن شماره یک آن ظرفیت بسیار زیادی برای پذیرایی از علاقه‌مندان به سینمای مستند داشت. البته این علاقه به تماشای فیلم مستند به قدری زیاد بود که کسی از پیمودن پله‌های تقریباً بلند برای رسیدن به سالن شماره 2 و 3 در طبقه فوقانی خسته نشود و نفسش بند نیاید. آن روزها سینما فلسطین تبدیل به قطب سینمای مستند شده بود.
در کنار سینما فلسطین، سینماهای زیادی برای میزبانی «مردم» در جشنواره سینما حقیقت انتخاب شدند و از علاقه‌مندان به سینمای مستند که آن روزها آرام آرام بر تعدادشان نیز افزوده می‌شد، پذیرایی کردند؛ سینما قیام که این روزها خیلی خبری ازش نیست و چراغ‌هایش خاموش است، دو دوره به عنوان سینمای مردمی انتخاب شد، اما آرام آرام ردپای سینما سپیده پیدا شد. سینمایی در بحر خیابان انقلاب، تقریباً در تقاطع خیابان وصال شیرازی و در جوار پمپ بنزینی که هم اکنون به عنوان قدیمی‌ترین جایگاه سوخت فعال کشور شناخته می‌شود. از دوره چهارم بود که سینما سپیده به عنوان محل نمایش فیلم‌های مستند برای مردم انتخاب شد.
مسافت چندان زیادی از سینما فلسطین تا سینما سپیده نیست؛ شاید 10 دقیقه پیاده راه باشد، اما برای خبرنگارانی که تماشای فیلم‌های خوب جشنواره سینما حقیقت را در سانس اصلی از دست داده بودند و می‌خواستند سانس دوم را در این مکان تماشا کنند، طی کردن این مسیر کاری سخت و دشوار بود اما به دیدن فیلم‌های خوب آن روزها می‌ارزید. فیلم‌های مستندی که مشابهش کمتر تکرار شد.
میزبانی همزمان سینما فلسطین و سینما سپیده از عاشقان فیلم مستند تا دوره نهم، یعنی سال 1394 ادامه داشت و به جز یکسال که سر و کله سینما ماندانا به عنوان سینمای مردمی پیدا شد، این دو سینما محل برگزاری جشنواره سینما حقیقت بودند. در همان سال‌ها بود که آرام آرام زنگ پایان برگزاری جشنواره سینما حقیقت در این دو سینما به گوش می‌رسید. از یکسو جشنواره سینما حقیقت جایش را در بین اهالی سینما باز می‌کرد و تعداد مخاطبان مستند زیاد می‌شد و از سویی دیگر، تعداد سالن‌های بیشتری برای نمایش فیلم‌ها لازم بود، پس سینماهای مدرن جای خود را به سینماهای قدیمی دادند و پردیس سینمایی چارسو که آن روزها یکی از بلندمرتبه‌ترین ساختمان‌های اطراف خیابان جمهوری بود، در سال 1395 (دوره دهم جشنواره) به عنوان محل اصلی برگزاری این جشنواره انتخاب شد.
شاید خداحافظی همزمان با سینما سپیده و فلسطین که خیلی‌ها به آن عادت کرده بودند، سخت بود، اما از لذت تماشای فیلم بدون صف و سالن‌های تازه‌ساز چارسو با صدای دالبی استریو هم نمی‌شد به راحتی گذشت.
میزبانی چارسو از سینما حقیقت 4 دوره تکرار شد و آذرماه 1398 آخرین دوره‌ای بود که جشنواره به صورت متوالی در آنجا برگزار می‌شد؛ آن روزها خبری از تب داغ کرونا بر پیشانی عاشقان سینما نبود و با خیال راحت و بدون فاصله می‌توانستیم فیلم ببینیم؛ غافل از اینکه تنها 4 ماه بعد، یک همه‌گیری بزرگ در انتظار همه ایرانیان است. همه‌گیری که دو سه سالی طول کشید تا سایه نحسش را از همه دنیا بردارد.
سال 1399 تصمیم به برگزاری آنلاین جشنواره شد؛ کرونا می‌تاخت و کسی جرأت نمی‌کرد در محیط بسته سالن سینما 90 دقیقه فیلم تماشا کند. این روند در سال 1400 نیز تقریباً ادامه داشت اما خبرنگاران و تعدادی از فیلمسازان مجوز ورود به چارسو را پیدا کردند.، اما بازهم باید با چارسو خداحافظی می‌کردیم.
اعتراضات سال 1401 و قرارگیری سینما چارسو در نقطه حساس شهر که می‌توانست خطرهایی را برای اهالی سینما به همراه داشته باشد، باعث شد تا تصمیم به برگزاری همه جشنواره‌های سال 1401 در پردیس ملت گرفته شود. جشنواره فیلم کوتاه آغازگر این جریان بود و در ادامه سینما حقیقت و جشنواره فجر نیز در همین سینما برگزار شد.
محل قرارگیری سینما ملت در نقطه اوج ترافیکی شهر تهران (خیابان ولیعصر و خیابان میرداماد)، عدم دسترسی کافی به ناوگان حمل و نقل مترو و نداشتن پارکینگ مناسب داد همه را درآورده بود و خیلی‌ها درخواست داشتند تا جشنواره‌های سینمایی در سال 1402 دوباره به پردیس چارسو بازگردد. برگزاری چهلمین جشنواره فیلم کوتاه تهران در سینما ملت، همین چند هفته پیش، اصلاً خبر خوبی نبود، چرا که نویدبخش ادامه برگزاری جشنواره‌های سینمایی سال 1402 در آنجا بود، اما خبر برگزاری هفدهمین جشنواره سینما حقیقت در چارسو خیلی‌ها را تعجب‌زده کرد.
هنوز هم لذت تماشای بسیاری از آثار ماندگار سینمای مستند ایران در سینما فلسطین زیردندان خیلی از عاشقان مستند است. پله‌های بلند، صف‌های چند ده متری، سالنی که به ندرت جا برای نشستن در آن پیدا می‌شد و بوفه‌ای که غذاهایش تنوع فود کورت‌های سینماهای مدرن شهر را ندارد، تبدیل به خاطره شیرین و نوستالژیک خیلی‌ها شده است.
حل مشکل پارکینگ سینما ملت به ویژه در زمان‌های برگزاری جشنواره، حتماً باید در دستور کار باشد، چرا که این پردیس سینمایی نیز یکی از سینماهای درجه یک تهران است. پردیس چارسو نیز اگرچه در مرکز شهر است و به دلیل طرح ترافیک نمی‌توان به راحتی با اتومبیل شخصی به آن رسید، اما دسترسی‌‌اش به ناوگان حمل و نقل عمومی و پارکینگ مناسب آن را کمی متمایزتر از بقیه کرده است.
انتهای پیام/
