گفت‌وگوی تسنیم با عکاس برتر ۳۱۰ جشنواره بین‌المللی/ برای سرگرمی مردم عکس نمی‌گیرم + تصاویر
«جمشید فرجوند فردا» عکاس برجسته کشوری و نام آوازه دیار گروس که جوایز ۳۱۰ جشنواره معتبر بین‌المللی، کشوری، منطقه‌ای و استانی را درو کرده است، می‌‌گوید: هدفم از عکاسی، سرگرم کردن مخاطب و بیننده نیست بلکه می‌خواهم مخاطب را وادار به فکرکردن کنم.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از کردستان، پس از تکامل و پیشرفت‌های صورت گرفته در طول حیات بشر این عکاسان بودند که به ثبت رویدادها و وقایع تاریخی پرداختند. این عکاسان هستند که با فریم‌های ماندگاری از وقایع مختلف کشور و استان و بسیاری از اتفاقات ناب و صحنه‌های زیبا را به جهانیان نشان دادند.
«جمشید فرجوند فردا» عکاس نام آوازه کُرد دیار گروس شهر بیجار ملقب به بام ایران حول محور زندگی و عشق به انسان می‌چرخد، شمار سوژه‌های که در لنز دوربین این عکاس 60 ساله شکار و قاب شده‌اند بسیارند، اما از میان این آثار فریم‌هایی برصفحه تاریخ جشنواره‌های جهان جاودانند و ماندگار.
این عکاس برجسته کشوری و کردستانی بیش از یک ربع قرن است که با حس سوژه‌های کثیر اجتماعی‌اش یک نفس می‌میرد و یک نفس زنده می‌شود. درخشش و کسب جوایز متعدد در 310 جشنواره معتبر بین‌المللی، کشوری، منطقه‌ای و استانی انگشتِ عاشق او را بر دکمه عکس انداختن دوربین مغرور نکرده است.
عکاس توانمند و مشهور کردستانی به گفته خودش، هدفش از عکاسی سرگرم کردن مخاطب و بیننده نیست بلکه وادار کردن به تفکر و اندیشیدن به جهان پیرامون ما است. در ادامه مصاحبه خبرنگار تسنیم از مشکلات، دغدغه‌ها و راز موفقیت این عکاس را بخوانید:
تسنیم: لطفا خود را برای مخاطبان ما معرفی کنید؟
جمشید فرجوندفردا، در بلندترین نقطه و در طولانی‌ترین شب سال در بهشت روی زمین کردستان در شهر بیجار متولد شده‌ام. تحصیلات تا مقطع دانشگاه را در بیجار و پس ورود به دانشگاه هنر تهران با رتبه 9 در نقشه نقاشی عکاس مستندات اجتماعی، با بیش از 30 سال سابقه و کسب بیش از سیصد جایزه از فستیوال‌های معتبر داخلی و بین‌المللی دارای نشان درجه 2 هنری از سازمان ارزشیابی هنرمندان کشور - ارشد عکاسی کسب بیش از چهل عنوان برتر در زمینه فیلم کوتاه از فستیوال‌های داخلی و جاری کمی نقاشی کمی خوشنویسی را نیز دارم.
تسنیم: سبک کاری‌تان از زمانی که فعالیت‌تان را شروع کرده‌اید چگونه بود؟
با عکاسی ورزشی و مستندات اجتماعی کارم را شروع کرده‌ام، کاری که هرگز نمی‌اندیشیدم به عشقی بزرگ تبدیل شود.
عشقی که تمام زندگیم را تحت‌الشعاع خود قرار دهد و از موفقیت‌های بزرگ زندگی بخاطر آن بگذرم، خوشحالم و خرسندم که توانسته‌ام دوام بیاورم و ادامه بدهم.
تسنیم: توصیه شما به افرادی که عکاس نیستند اما می‌خواهند یک مقصد را تجربه و تنها می‌خواهند همان چیزی را که شما لمس کرده‌اید تجربه کنند چیست؟
در طول مدت سی و هشت سال هرگز حتی فکر دور شدن از سرزمینم را هم نکرده‌ام.همین جا ماندم و زیبایی‌های کردستان را به جهانیان نشادن دادم، نه اینکه جاهای دیگر را نخواهم عکاسی کنم ولی معقدم هرکسی ریشه‌های خود را بهتر می‌شناسد و اینکه عمر پنجاه ساله هنری در خوشبینانه‌ترین حالت، کفاف ثبت این همه زیبایی منقطه محل زندگی را هم نمی‌دهد چه برسد به دیگر جاها، بنابراین همین جا خواهم ماند و از غم و شادی‌های مردمان نجیب این منطقه خواهم سرود.
تسنیم:از چه زمانی عکاسی را با جدیت شروع کردید و چگونه به صورت حرفهای این کار را دنبال می‌کنید؟
با دوربینم از سال 64 و با عکاسی ورزشی و سپس مستند اجتماعی که ورود به زندگی مردم، کا رو تلاشش انجام شد، یک کلام عکس بدون انسان و حضور مستقیم و غیر مستقیم انسان برایم چندان جذاب نبوده و نیست. عکاسی شعری است که با دوربین سروده می‌شود، من اگر حرفی داشته باشم و جهان‌بینی خاصی، حتماً در عکس‌هایم فریاد خواهد زد.
تسنیم:آیا در زمینه عکاسی تحصیلاتی داشته‌اید یا به صورت خودآموز وارد این رشته شده‌اید؟
دانش‌آموخته رشته نقاشی از دانشگاه هنر تهران با رتبه 9 کشوری و دارای نشان درجه 2 هنری از سازمان ارزشیابی هنرمندان کشور و ارشد عکاسی هستم.
تسنیم: با چه تجهیزاتی شروع کردید و اکنون ازچه تجهیزاتی استفاده می‌کنید؟
من سال‌هاست که با موبایل کار می‌کنم. حتی فیلم جدیدم را با موبایل ساختم که تاکنون منتخب چهل فستیوال معتبر بوده و چند جایزه هم گرفته است. با این حرف‌ها می‌خواهم بگویم که دوستانی که تازه شروع کرده‌اند به فکر تجهیزات آنچنانی نباشد؛ راز موفقیتم در شاگردی کردن، تمرین، دیدن عکس دیدن فیلم، خواندن کتاب و داستان و شعر است.
تسنیم: آیا تاکنون کارگاه عکاسی برگزار کرده‌اید، تجربه شما در مورد آنها چه طور بوده و فکر می‌کنید مهمترین چیزی که مردم درکارگاه آموزشی شما یاد می‌گیرند چیست؟
برای من موقعیتی پیش نیامده تا بتوانم تجربیاتم را در اختیار کسانی که به این کار علاقه دارند، بگذارم. هرچند شاید معلم خوبی هم نباشم، ولی می‌خواهم نکته‌ای را بگویم که اطمینان دارم افراد بسیاری با دیدن کارهای من به عکاسی علاقمند شده‌اند، حالا چه خودشان بگویند و یا منکر این ادعای من باشند.
دلم می‌خواهد هنرکده‌ای داشته باشم تا با کمک دوستان هنرمندم در رشته‌های دیگر هنری به مشتاقان این عرصه کمکی هرچند کوچک، کرد، تا دَین خود را به سرزمین ادا کنم.
تسنیم: بهترین عکسی که تا به حال گرفته‌اید کدام است
با وجود سال‌ها عکاسی و دیدن بارها و بارها عکس‌هایم، هنوز عکسی نیست که با اطمینان بگویم آنرا دوست دارم و فکر کنم که روزی آنرا قاب کرده و به دیوار اتاقم بزنم! مطمئن هستم که فردا عکس‌های بهتری خواهم گرفت.
البته یک استثناست و من یک عکسی را قاب کرده و به دیوار اتاقم زده‌ام و آن هم از عکس‌هایی که دوستشان دارم، حضور مادرم در عکس است که آن را برایم بسیار ارزشمند کرده است.
تسنیم: به نظر شما امروز چالش‌های اصلی یک عکاس حرفهای چیست؟
حرفهای بسیاری هست که کلمات قادر به بیان آن نیستند و نمی‌توان آن را در قالب‌های دیگر هنری بیان کرد، عکس فارغ از تمامی اختلافات جهانی مردمان و پنج قاره بدون نیاز به ترجمه و سواد بامخاطب ارتباط برقرار می‌کند، به راحتی در دسترس است، می‌شود آنرا با خود حمل کرد و به جای دیگری برد این مسئله برای هنرها کمی متنفاوت است، مثلاً یک تابلوی نقاشی را فرض کنید یا برای دیدن یک فیلم و اینها چیزی از ارزش‌های فیلم و نقاشی کم نمی‌کند، اما عکس دسترسی به آن آسان‌تر است.
تسنیم: توصیه شما به افرادی که عکاس نیستند اما می خواهند یک مقصد را تجربه و تنها می‌خواهند چیزی را که شما لمس کرده‌اید تجربه کنند چیست؟
به افرادی که تازه کار هستند و یا چند سالی است که شروع کرده‌اند و حتی در فستیوال‌ها هم صاحب عنوان شده‌اند، توصیه می‌کنم از کپی کاری دوری کنند، به وضوح دیده می‌شود عکاسان بجای تقویت دید عکاسانه و خلاقیت، کارهای دیگران را تقلید می‌کنند. این کار به نظرم تلف کردن وقت عمر و هزینه است. دید و خلاقیت آموزشی نیست و به زور نمی‌شود عکاس، نقاش، فیلم‌ساز شد.
می‌شود شاگردی کرد، همیشه برای آموختن چیزهایی هست و مهمترین آن برای عکاس شدن و هنرمندشدن داشتن دغدغه است، دغدغه‌هایی چون صلح برای جهان - آرامش - عشق در کنارهم و باهم بودن - احترام به طبیعت - احترام به داشته‌هایمان و ..
تجهیزات به تنهایی نمی‌تواند فردی را عکاس – نقاش و خوشنویس کند. داشتن تجهیزات لازم است اما کافی نیست، همانطوری که گفتم فکر، دید و داشتن حرفی نو بسیار مهم‌تر است.
تسنیم: سخن آخر
شک ندارم که استان کردستان از قطب‌های اصلی فیلم کوتاه در ایران و شناخته شده در جهان است، عکاسی نیز این پتانسیل را هم دارد، البته اگر حمایتی صورت بگیرد، از پروژه‌های عکاسی حمایت شود، عکاسان تازه کار شرط استعداد و توانایی و خلاقیت شناخته شوند و تحت حمایت‌های دولتی قرار بگیرند، بیجار هم از این قاعده مستثنی نیست.
انتهای پیام/484/.
