کتاب و آلبوم نبیل یوسف شریداوی منتشر شد

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، آیین رونمایی از کتاب و آلبوم «شُدَستیم» اثری از نبیل یوسف شریداوی، عصر امروز جمعه 6 بهمن 1402 در سالن منظومه خِرد برگزار شد. در این مراسم بسیاری از چهره‌های موسیقی ایرانی حضور داشتند که از میان آنها می‌توان به مجتبی عسگری، میدیا فرج‌نژاد، مهدی امامی، حمید قنبری، پوریا اخواص و حمیدرضا عاطفی اشاره کرد.

این برنامه سه سخنران داشت که یکی از آنها  ارژنگ آقاجری ناشر و منتقد موسیقی بود.

آقاجری در سخنانی گفت:‌وضعیت فرهنگی کشورمان غم‌انگیز است. گواه این ماجرا، نمونه‌های موجود در جامعه است؛ وضعیت خلوتِ گالری‌ها، سالن‌های خالی تئاتر و اوضاع سینما و کم‌کاری در تولید آثار موسیقی؛ جملگی گواه این اوضاع بدِ فرهنگی است. در چنین اوضاعی از تولیدکنندگان کتاب و آلبوم شُدَستیم باید تشکر و قدردانی کرد.

او ادامه داد: پرسش مهم در تولید هر اثر هنری این است که؛ آن اثر هنری چه نسبتی با زمانه خودش دارد. ریتم در این اثر نقش مهمی دارد و اهمیت جمله‌بندی در این کار بسیار مورد نظر است. مولف اثر تلاش کرده تا دیدی تازه از جمله بندی را ارائه کند.

این منتقد موسیقی گفت: اگر‌موسیقی را به دو رکن ملودی و ریتم تقسیم کنیم، ریتم‌ها در شرق بسیار پیچیده‌تر و گسترده‌تر از موسیقیِ غرب هستند. در موسیقی‌های اتنیک ما ریتم‌پیچیده‌تر هم شده است. اثری که با آن مواجهیم(شُدَستیم) با این ریتم‌های پیچیده سروکار بسیاری دارد.

آقاجری تاکید کرد: ریتم و ملودی در گفت‌وگویی که با هم دارند، اثر نهایی را شکل می‌دهند. وحدتی که بین احساسات ما پس از شنیدن یک اثر موسیقی شکل می‌دهد ناشی از همین ادراک حسی است.

او در پایان صحبت‌هایش گفت: نبیل یوسف شریداوی تلاش دارد که هویت بخشی تازه‌ای به ریتم بدهد. البته کسان دیگری مانند زنده‌یاد فرهنگ‌فر هم در این زمینه تلاش کرده‌اند. در میان هنرمندان امروزی هم نوید افقه چنین دیدی داشته است. این کتاب ادامه روندی است که نبیل در سال‌های گذشته طی کرده است. ما گمان می‌کنیم که آنچه ما را در وهله اول درگیر می‌کند، ملودی است. اما در کاری که نبیل انجام می‌دهد ارزش تازه‌ای به ریتم داده شده و ریتم صاحب شخصیت و چهره‌ای منحصر به فرد شده است.

در بخش دیگری از این مراسم بهمن بنی هاشمی دکترای ادبیات و پژوهشگر عرصه هنر هم به سخنرانی پرداخت و نکاتی فنی درباره کتاب و آلبومِ «شُدَستیم» ارائه کرد. احمد خاک طینت یکی از پیشکسوتان عرصه دف‌نوازی هم دیگر سخنران این مراسم بود. خاک طینت هم در سخنانی به بیان خاطراتی از دوران ورود دف به میان سازهای موسیقی ایرانی پرداخت.

وقتی یکی هم دَمامِ کله‌ام شد

همچنین در بخش دیگری از این مراسم احسان عبدی پور فیلمساز جنوبی کشورمان به عنوان سخنران روی صحنه دعوت شد. عبدی‌پور به جای سخنرانی، ترجیح داد تا متنی را که درباره دمام نوازی نوشته بود برای حاضران بخواند. در ادامه متن این یادداشت را بخوانید:

«وقتایی که چراغ سبز نمی‌شود، وقتایی که راننده کرایه زیاد می‌گیره و پا میزاره رو گاز، وقتی یکی کاشته‌اتوم تو سرما و نمیاد، وقتی باختیم، وقتی دقیقه هشتاد و پنجه و دوتا جلوییم، وقتی پس‌فردا موعد کرایه خونه است و نداروم، تو سرُم دمام می‌زنوم. وقتی مالامالِ یه چیزیوم و با شتاب راه می‌روم و نمی‌فهموم که قند تو دلوم رو با کی قسمت کُنوم دمام می‌زنوم. از تجریش تا منیریه دمام زدوم یه باری... بارون که تند میشه دمام می‌زنوم. جای قرص دمام می‌زوم، جای شربت سنج می‌زنوم. وقتی تو اختتامیه‌ها وراجیِ مقام مسئول تموم نمیشه، گوشام رو می‌گیروم و دمام می‌زنوم. تو خونه ظرفا که می‌شوروم دمام می‌زنوم. موجودی دمام زننده هستم، دائم البوق و السنج. امروز تو یه کوچه‌ای تو بمبئی داشتیم می‌رفتیم یه بُز سفید بلندی جلومون شد. توفیق(یکی از اعضای خانواده پرکاشنیستِ بوشهری است) یه هو نشست، دست زد تو کمرش و یواش رو تنش ضرب گرفت؛ دُم بگِ دُم، دُم دُم بَگِ دُم. گفت: آموو چه دمامی بشه این بُز. صاحبش نمی‌فهمه چه صدایی داریه این پوست. تمام سرم گرم شد، یه مجنونی دیده بودم؛ یکی دمام‌تر از خودم. راه افتادیم و تمام بازارِ پارچه‌فروشا دمام زدیم. تمام چُل بازار، تو سرمون؛ با هم. اولین بار عمرم بود که یکی هم‌دمامِ کَله‌ام شده بود. گفت: یه روز دلوم می‌خوام همه تو یه ساعت معینی روی زمین دمام بزنند. گفتوم: دیگه هیچ نگو توفیق، هیچ...»

انتهای پیام/