هم‌نشینی چوب و چاقو و تولد هنری به‌نام ترکه‌بافی

صنعت ترکه‌بافی یکی از کهن‌ترین صنایع دستی بشر است. ماده اولیه مورد نیاز در ترکه‌بافی، ساقه‌های نورس گیاهان به ویژه درخت بید است که با هنر درآمیخته شده و بافته می‌شود.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از بیرجند، ترکه‌بافی، هنری به جای‌مانده از سالیان دور در برخی روستاهای خراسان جنوبی است. به ساخت انواع ظروف با استفاده از شاخه‌های نازک و باریک درختان و درختچه‌ها ترکه‌بافی می‌گویند. ابزار کار این رشته هنری نیز یک چاقو بوده که بیشتر مردمان شهرستان بیرجند، بالاخص روستاهای کوهپایه رشته‌کوه باقران به دلیل نزدیکی به چوب‌های سازنده این هنر آن را دنبال می‌کنند.

مردم‌ این منطقه در زمستان ساقه‌های نازک بید را قبل از جوانه زدن  از درخت جدا می‌کنند. این تفکیک چوب‌ها و سپس شکل دادن به چوب‌های بی‌جان سال‌هاست با زندگی مردمان این مناطق عجین شده و اکنون رنگ صنعت به خود گرفته است. 

کاظم فروتن راد، از هنرمندان رشته ترکه‌بافی که از روستای گردشگری کاظم‌آباد در هفدهمین نمایشگاه بین‌المللی گردشگری و صنایع وابسته شرکت کرده در گفتگو با خبرنگار تسنیم گفت: ترکه‌بافی در شهرستان بیرجند از جمله هنرهای معروف است. 

 وی با بیان اینکه چوب مورد نیاز این هنر از درخت‌های سلسله کوه باقران که بید قرمز است، تهیه می‌شود، افزود: فصل بافت چوب‌ها در دی و بهمن است که به دلیل سرمای شدید هوا برگ‌های بید ریخته و چوب آن قرمز می‌شود. چوب‌ها را جداسازی کرده، تفکیک و دسته‌بندی می‌کنیم و سبدهای مختلفی با طرح‌های متنوع از آن می‌سازیم. 

فروتن‌راد با بیان اینکه اقامتگاه بومگردی روستای کاظم‌آباد حدود 5 سال است که کارگاه سبدبافی به صورت فعال دارد و به صورت رایگان این هنر را آموزش می‌دهد، تصریح کرد: به دلیل علاقه به این هنر، کارگاه خانوادگی داشته و به حدود 200 نفر از مناطق اطراف تاکنون آموزش داده‌ایم. 

وی با بیان اینکه هزینه ورود به این هنر فقط یک چاقو و علم استفاده از چوب‌هاست که لازم است به سمت توسعه آموزش آن پیش رویم، اظهار داشت: این صنعت در حال حاضر گردشگرانی از کشورهای دیگر را به خود جذب کرده است. 

این هنرمند ترکه‌بافی با بیان اینکه هنوز در نمایشگاه‌های خارجی شرکت نکرده‌ام و آرزویم حضور در این مجامع و معرفی این هنر است، تصریح کرد: تبلیغ این هنر با حضور در نمایشگاه حاصل می‌شود تا مردم آن را بشناسند و به سمت آموزش آن بروند.

 

انتهای پیام/252/