صهیونیست‌ها و حمله به رفح؛ رفع عطش خونریزی با اهداف واهی


حمله رژیم صهیونیستی به رفح با تمام مخالفت‌ها و خطرات علیه غیرنظامیان انجام شد. حمله ای که هیچ توجیه نظامی، عقلانی و میدانی برای صهیونیست ها با توجه به تجربه غزه و خان یونس ندارد و تنها سیراب کننده خوی وحشی گری و خونریزی صهیونیست ها و نتانیاهو است.

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، عملیات «طوفان الاقصی»، رژیم صهیونیستی را در وضعیتی قرار داد که به اذعان کارشناسان و تحلیلگران بین المللی در طول تاریخ اشغال فلسطین توسط صهیونیست ها سابقه نداشته است. این واقعه و عملیات مهم، تمام معادلات و محاسبات منطقه ای را تغییر داد و قواعد بازی را به گونه ای عوض کرد که حالا برای بررسی و تحلیل وضعیت منطقه، شاخص های متفاوتی را مورد بررسی قرار داد. اما تحول تمام این قواعد، تغییری در صهیونیست ها ایجاد نکرد و آنها تمامیت خواهی همراه با نژاد پرستی خود را با خوی وحشی گری و خونریزی در تمام این مدت به منصه ظهور گذاشته اند.

 حمله زمینی و اهداف واهی 

نخستین ورود  زمینی رژیم صهیونیستی به نوار غزه، قریب 3 هفته پس از آغاز جنگ به شمال نوار غزه، انجام شد. اهداف اعلامی صهیونیست ها این بود که مراکز اصلی فرماندهی حماس در شمال نوار غزه قرار دارد. صهیونیست ها که مدعی «از بین بردن حماس» و «آزادی اسیران» خود بودند، با ددمنشی تمام هر آنچه از وحشی گری در چنته داشتند، ارائه کردند. اما حاصل آن چیزی جز تخریب های وسیعِ بر آمده از وحشی گری صهیونیست ها و سیراب کردن حس خونریزی آنها نبود. آنها به هیچ یک از اسیران خود در جریان عملیات زمینی نرسیدند و «از بین بردن حماس» نیز در حد سخن باقی ماند. به عبارتی اهداف اعلامی صهیونیست‌ها تاکنون واهی بوده و آنها در تحقق آن حتی در حمله به مناطق غیرنظامی ناکام بوده‌اند.

در مرحله دوم عملیات زمینی، صهیونیست ها در زمانی که شمال غزه را ویران کرده، خط حائلی بین شمال و مرکز به وجود آورده بودند -و بر اثر این اقدام بیشتر جمعیت شمال را به مرکز و جنوب کوچانده بودند، به خان‌یونس هجوم بردند. این بار بهانه صهیونیست ها، این بود که حماس و رهبران آن از جمله یحیی السنوار در خان‌یونس حضور دارند.

هجوم به خان‌یونس را می توان یکی از خونبارترین جنگ های تاریخ بشریت توصیف کرد. جایی که هزاران غیر نظامی که اکثر آنها زنان و کودکان بودند، با فجیع ترین وضعیت به خاک و خون کشیده شدند. اما این بار هم نتیجه، «هیچ» بود. تا فقط حس خونریزی و تخریب صهیونیست ها سیراب شود.

 حمله به رفح 

حالا پس از گذشت 7 ماه و اندی از حملات وسیع صهیونیست ها به غزه و ویران کردن شمال و مرکز نوار غزه، نوبت رفح در جنوب نوار غزه رسیده است. صهیونیست‌ها مدعی اند گردان های اصلی حماس- که 4 گردان هستند- در این منطقه قرار دارند و هدف حمله زمینی به منطقه رفح را، از بین بردن این گردان ها ذکر می کنند. اما همه می دانند که این بهانه ای بیش نیست.

شاهدِ این مسئله، اظهارات «نتانیاهو» در جمع نمایندگان خانواده های اسیران رژیم صهیونیستی، چند روز پیش از آغاز حمله به رفح است. آنجا که گفت: این ایده که ما جنگ را قبل از دستیابی به تمام اهداف آن متوقف خواهیم کرد غیر قابل قبول است. ما وارد رفح خواهیم شد و تیپ های حماس را، با توافق [آتش بس] یا بدون توافق، از بین خواهیم برد تا به پیروزی کامل دست یابیم». این جملات «نتانیاهو» از میل سرشار او برای کشتار مردم غزه و بی‌توجهی محض به آنچه که مذاکرات آتش‌بس خوانده می‌شود، حکایت دارد.

 مخالفت جهانی با حمله به رفح 

رژیم صهیونیستی در حالی حمله به رفح را اجرایی کرد که جامعه جهانی پیش از ماه مبارک رمضان در خصوص حمله به رفح به این رژیم هشدار داده بود. حتی کشورهای اروپایی حامی رژیم صهیونیستی و ایالات متحده به «نتانیاهو» در خصوص حمله به رفح هشدار داده، مخالفت خود را با حمله به منطقه ای که بیش از 1.5 میلیون نفر را در خود جای داده است، اعلام کردند. اما صهیونیست ها باز هم اعلام کردند این حمله را انجام خواهند داد و این یک معنا بیشتر ندارد و آن اینکه صهیونیست ها نه گوش شنوا دارند، نه وجدانی که درصدی آنها را از جنایت باز دارد. آنها یک خوی وحشی گری و خونریزی در وجود خود دارند که فقط می خواهند آن را سیراب کنند.

 هوشیاری مقاومت و فرار رو به جلوی «نتانیاهو» 

نکته مهمی که در این میان از دید رسانه ها و افکار عمومی پنهان ماند، خدعه ای بود که «نتانیاهو» و رژیم صهیونیستی پیاده کردند تا تمهید هوشمندانه مقاومت برای جلوگیری از خونریزی صهیونیست ها در رفح نافرجام بماند.

بین زمان اعلام قبول طرح آتش بس ارائه شده از سوی میانجی ها توسط جنبش حماس و حمله رژیم صهیونیستی به رفح و اشغال گذرگاه رفح در مرز مصر تنها چند ساعت فاصله بود. داده های ارائه شده از سوی منابع آگاه حکایت از آن دارند که رژیم صهیونیستی فکر نمی کرد، جنبش حماس، طرح ارائه شده آتش بس را بپذیرد، لذا خود را برای حمله به رفح آماده می کرد. از همین رو، زمان تعیین شده برای آغاز حمله زمینی به رفح از سوی ارتش، زمان دیگری بود.

اما هنگامی که صهیونیست ها از تصمیم حماس مبنی بر پذیرفتن طرح آتش بس آگاه شدند، با دستپاچگی تمام، حمله به رفح را آغاز کردند تا پیش از آنکه حماس، اعلام موافقت خود را رسانه ای کرده، جلوی حمله زمینی رژیم صهیونیستی به رفح را سد کند، آنها حمله را انجام داده باشند.

این همان حسی است که در سطور بالا هم به آن اشاره شد، حس خونریزی و وحشی گری که صهیونیست ها برای سیراب کردن آن دست به هر جنایتی زده اند. از بمباران بیمارستان گرفته تا زنده به گور کردن اسیران دست بسته.

 

داده های فوق، این قاعده مطرح شده از سوی مقاومت را بیش از پیش روشن و تأیید می کنند که، صهیونیست ها، برای خوی وحشی گری شان، هر جنایتی را برای خود مجاز می دانند و جز زبان مقاومت هیچ چیز نمی تواند آنها را سرجایشان بنشاند.

این همان چیزی است که «ناحوم بارنیاع»، تحلیلگر نظامی روزنامه عبری «یدیعوت آحرونوت» با زبانی دیگر به آن اشاره کرده است مبنی بر اینکه، دلایلی که نتانیاهو برای حمله به رفح می آورد، همان دلایلی است که برای حمله به شمال غزه و خان‌یونس مطرح می کرد اما هنوز هیچ اتفاقی نیفتاده است و همه چیز در جایگاه روز اول قرار دارد. نه حماس از بین رفته، نه اسیران آزاد شده اند. 

انتهای پیام/

 

واژه های کاربردی مرتبط
واژه های کاربردی مرتبط