«مرد ابدی» خلأهای ادبیات دفاع مقدس را پر می‌کند
نشست ادبی «سردار عالی‌قدر»، بزرگداشت مقام شامخ شهید حسن طهرانی‌مقدم با حضور جمعی از شاعران فارسی‌زبان از کشورهای ایران، افغانستان و هندوستان برگزار شد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، شب شعر «سردار عالی‌قدر»، بزرگداشت مقام شامخ شهید حسن طهرانی‌مقدم با حضور جمعی از اهالی فرهنگ و اندیشه کشورهای ایران، هندوستان، و افغانستان با مدیریت علیرضا قزوه و اجرای سید مسعود علوی تبار شامگاه جمعه، 28 اردیبهشت‌ماه در گروه بین‌المللی هندیران برگزار شد.
شهید طهرانی مقدم از ستارگان سپاه عشق بود
سید سلمان صفوی، رئیس مرکز بین‌المللی مطالعات صلح لندن، در ابتدای این برنامه در بخشی از سخنان خود گفت: شهید حاج حسن طهرانی‌مقدم از ستارگان سپاه عشق بود که ذکر و فکر، علم و عمل را با هم آمیخته بود. یکی از خروجی‌های معجون متافیزیکی شخصیت شهید طهرانی مقدم، خلق حماسه علم و تولید موشک‌های دفاعی ایران عزیز شد. او از پیشگامان اقتدار ملت غیور ایران در دوره معاصر است.
وی تصریح کرد: شهید طهرانی‌مقدم دانشمندی ربانی بود که علم و ایمان متعالی را در خدمت دفاع از ملت متجلی کرد. او نماد پراکسیس ایمان، علم و عمل، و مصداق بارز مؤمن صالح بود که بنا به نیازهای زمان و مکان صبورانه بهترین کار نیک را به مدد همکاران مخلص در سپاه به ثمر رساند.
سید مسعود علوی تبار، شاعر و فعال فرهنگی، نیز در ادامه این نشست بر لزوم و ضرورت خلق آثار متعدد در قالب کتاب در رابطه با سیر و سلوک و زندگانی شهدا پرداخت و از کتاب «مردی ابدی» به عنوان نمونه‌ای موفق از این دست از آثار یاد کرد و گفت: کتاب «مرد ابدی»، اثر خانم معصومه سپهری روایتی مستند و مفصل‌ترین کتابی است که به زندگی شهید حسن طهرانی‌مقدم می‌پردازد.
«مرد ابدی» خلأهای ادبیات دفاع مقدس را پر می‌کند
وی ادامه داد: رهبر معظم انقلاب در بازدید اخیرشان از نمایشگاه کتاب بر نگارش کتاب‌های خواندنی در حوزه انقلاب و دفاع مقدس تأکید کردند. به نظر می‌رسد کتاب «مرد ابدی» از آن دست آثاری است که می‌تواند خلأهای موجود در حوزه ادبیات دفاع مقدس را پر کند و به‌خوبی نشان دهد که چطور یک انسان معمولی از طبقه متوسط جامعه پس از انقلاب و با رهنمودهای امام(ره) توانست رشد کند و با انجام تحقیقات علمی، آن هم در سال‌های پس از جنگ که تنور کار علمی و پژوهشی چندان گرم نبود، سربلندی ایران و جهان اسلام را فراهم سازد.
علوی تبار ادامه داد: موشک‌هایی که شهید طهرانی مقدم طراحی کرد و پایه‌گذار دانش آن در کشور شد، در روزگاری برای جهان اسلام افتخارآفرین شد و مایه سربلندی مردم فلسطین و تمام مسلمین را فراهم کرد که برخی از دولت‌های عربی عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی را در پیش گرفتند و به آرمان فلسطین پشت کردند.
در این محفل ادبی که با بداهه‌نویسی اساتید خوشنویس ایران و هند نظیر مسعود ربانی و آرمان حبیب همراه بود، شاعران و هنرمندانی همچون علیرضا قزوه، سید سلمان صفوی، امیر عاملی، رضا اسماعیلی، سید مسعود علوی تبار، سید سلمان عابدی، مسعود ربانی، رسول شریفی، عمادالدین ربانی، مهدی باقرخان، نغمه مستشار نظامی، پروانه نجاتی، فاطمه ناظری، عاطفه جوشقانیان، فاطمه نانی زاد، لیلی حضرتی، سیده کبری حسینی بلخی، صامره حبیبی،محدثه عمید، سارا عبدالهی فر، مریم فروزان کیا، ام البنین بهرامی، و صبا فیروزی حضور داشتند. در ادامه تعدادی می‌توانید بخش‌هایی از سروده‌های خوانده شده در نشست «سردار عالی‌قدر» را بخوانید:
فاطمه عارف‌نژاد
اخم کردی و رعدوبرق آمد ابرها را به سمت باران برد
آرزوهای دوربردت را باد تا رزمگاه طوفان برد
ماه بود و غرور دیدن تو، وقت، وقت ستاره‌چیدن تو
شب غم را نگاه روشن تو به افق‌های نورباران برد
به کجاها نگاه می‌کردی که دل دوردست‌ها لرزید؟
چشم‌هایت چه دوربینی بود که دل از برجک نگهبان برد؟
رنگ خون می‌نوشت خودکارت، چرخ زد دور نقشه پرگارت
برق چشم همیشه‌بیدارت خواب از چشم نابکاران برد
یاعلی گفتی و ارادهٔ تو پنجه در پنجهٔ ستم انداخت
دست‌هایت چه آبرویی از همهٔ دستگاه شیطان برد!
ساحران چاره جستجو کردند: «راه حل چیست؟» گفت‌وگو کردند
تا همه هرچه بود رو کردند، قهرمان یک عصا به میدان برد
لشکر دیو و دد صف اندر صف، آرش از خاک خود گرفت هدف
امر حق آمد، از کمان شرف تیر با اشتیاق فرمان برد
نه فریب و نه قصه‌پردازی، در شبِ پخش زندهٔ بازی
دید دنیا چطور باخت حریف، دید دنیا چطور ایران برد
سید سلمان عابدی از هندوستان
کهنه سرباز ره قرآن و دین
عزت اسلام و فخر مسلمین
او که «طهرانی مقدم» نام اوست
لشکر ایران زمین را آبروست
عاشق و دلداده الله بود
با سپاه اولیا همراه بود
آسمان در قدرت و تسخیر اوست
سربلندی در جهان تقدیر اوست
بهر ایران عزّ و عزت‌خواه بود
از توان موشکی آگاه بود
ما دو چشم از اشک‌تر می‌داشتیم
پا به پایش گام بر می‌داشتیم
یاد او در قلب ما پاینده است
یاد یاران شهیدش زنده است
عاطفه جوشقانیان
خودت شوراندی آخر خشم فرزندان رستم را
همان شب که شکستی حرمت این خاک و پرچم را
چه باک از مرگ تا ما تشنه دیدار دلداریم
که با این تشنه کامی‌ها گرفتیم آب زمزم را
ولی بعد از شهادت همچنان دستان ما باز است
ندیدی ضرب شست ناب طهرانی مقدم را؟
صدای اقتدار ماست یا تو؟ گوش کن قدری
تو که کر میکنی با ادعایت گوش عالم را
چه شب‌ها که غذای غزه رگبار مسلسل بود
تو حالا نوش جان کن وعده‌ای این مشت محکم را
هنوز آن انتقام سخت مانده، انتخابش کن
چه ایامی؟ چه ماهی؟ فاطمیه یا محرم را..؟
پروانه نجاتی
خبر آمد خبر پیچید در هم
صدای انفجار و بغض و ماتم
شهادت افتخار ماست اما
دریغا، حیف، طهرانی مقدم
سید مسعود علوی تبار
الا ای خاک سرخ ای عشق ای جان
الا ای سرزمین مهر، ایران
شهیدانت چو طهرانی مقدم
مرام مردمانت چون شهیدان
سیده کبری حسینی بلخی از افغانستان
به وقت رزم چون کوهی مصمم
به فصل مهربانی یار و همدم
خلاصه شیر روز و زاهد شب
شهید عشق طهرانی‌مقدم
مسعود ربانی
باید ورق زد عشق را از ابتدای تو
فصل جدیدی می‌رسد با دست‌های تو
رؤیای تو هرگز نخواهد بر زمین افتاد
روشن شده دنیای ما با کیمیای تو
رؤیای طهرانی مقدم اتفاق افتاد
گلخن شده گلشن به یمن دست‌های تو
این اولین درس قشنگ انتقام ماست
نابودی دشمن، اگر شد خون‌بهای تو
اینگونه آتش زد به خرمن‌های نامردان
باید ببلعد دشمنت را اژدهای تو
ام‌البنین بهرامی
در چشم‌هایت کوه غیرت،غرش دریاست
جنس نگاهت روح بخشیدن به یک رؤیاست
رؤیای ایرانی که چون خورشیدرخشان و
همچون نگین سرخ در کل جهان پیداست
محصول رنج سال‌های خون دل خوردن
پهپاد و موشک گوشه‌ای از اقتدار ماست
ترسی که از نام تو و یاران تو دارند
در چشم پر از کین اسرائیلیان پیداست
آن روز لبخند تو می‌فهماند دشمن را
ایران پر از فریاد طهرانی مقدم‌هاست
روزی چه زیبا حاج قاسم یادمان آورد
پشت تمام قدرت ما رمز یا زهراست
فاطمه نانی‌زاد
کشانده با غمش هر سو، سیاهی محرم را
نشانده بر دل پرچم، شرار زخم و ماتم را
شهادت پر گرفت از آسمان سرخ آغوشش
شهادت بال و پر وا کرد این شور دمادم را
نبرد و رزم او در جبهه‌ها، گلبانگ پیر‌وزی
حماسه آفرین دیدند این کوه مجسم را
چه عزمی داشت در فتح تمام قله‌ها باری
به چشم یک جهان آورد این عزم مصمم را
دوباره لاله‌ها بزمی به راه انداختند آری
خبر کردند انگاری شقایق‌های عالم را
خبر تیری به جان‌ها و خبر داغی به دل‌ها شد
خبر آمد، خبر آمد که طهرانی‌مقدم را
رسول شریفی
مثل یک رود، رود روان بود
مثل یک کوه، کوه گران بود
با خدا الفتی داشت در دل
سینه‌اش آبی بی‌کران بود
زندگی را شهیدانه طی کرد
در نگاهش شهادت نهان بود
از شهیدان رفته نشان داشت
در همه عمر خود بی نشان بود
خاطرش را ملالی نمی‌ریخت
دیدنش مثل رنگین‌کمان بود
اشک و اخلاص را توأمان داشت
بی‌ریا، ساده و مهربان بود
قدرت موشکی را بنا کرد
آشنا با نیاز زمان بود
«می توانیم» را او عمل کرد
سخت‌کوشی که خود پرتوان بود
در تلاش و جهادی مداوم
یار و همسنگر دوستان بود
دشمنان در کمینش شب و روز
آتش خرمن دشمنان بود
همتش هست با ما، اگر نیست
آنکه در پای ایرانمان بود
صبا فیروزی
تاج شرف و عزت و ایمان شده‌ای
اسطوره سرزمین شیران شده‌ای
هستی پدر موشکی کشور ما
تو باعث افتخار ایران شده‌ای
محدثه عمید
بلند‌آوازه و جاوید، ایران
کُنام شرزه‌شیران و دلیران
یَلانش یکّه و رویین‌تبارند
در آیین و منش، اسفندیارند
هزاران فتنه این خاکِ کُهن دید
هزاران نعشِ خونین‌پیرُهن دید
به هر جا دشمنش تیری بینداخت
یکی آرش شد و آن تیر انداخت
چو ققنوسی که از خاکسترش خاست
دوباره این وطن، چهرهْ بیاراست
چه می‌دانیم از جان‌مایه جنگ
حکایت‌های رزم و آهن و سنگ
همان سنگی که با فرمانِ طالوت
شکاف انداخت بر سیمای جالوت
همان سنگی که خون شد جاری از آن
سیاوش‌ها بر آن افتاده بی‌جان
تو می‌دانستی این افسانه‌ها را
تو خواندی قصّه پروانه‌ها را
حدیدِ آتشین‌پر در کمان شد
گذشت از مرزها و بی‌کران شد
تو گویی جان گرفته سنگِ داوود
حصارِ آهنین را کرده نابود
ببارید آتش و شد سیلِ سیحون
ز بُن لرزید بر خود کوهِ صهیون
کجایی ای تنِ در خاک خفته
ببینی غنچه رؤیا شکفته
تو رفتی آرزویت را ندیدی
گلی از باغ آن رؤیا نچیدی
گمانم قصّه ناگفته این است
تمام غُصّه «زینب» همین است
به گوشم می‌رسد اما ندایی
که نزدیک است آن فتحِ نهایی
منادی سردهد گلبانگ «رَجعَت»
مقدّم، کاظمی‌ها، حاج همّت
تمام عاشقان در انتظارند
شهیدان تشنه دیدار یارند
لیلی حضرتی
تفسیر بلند آفتابید شما
سرچشمه آیه‌های نابید شما
در محضر دلباختگان بی‌منت
دل را به خدای عشق دادید شما
صامره حبیبی
هلا روح تشنه به باران رسیدی
تو ای خون تازه، به شریان رسیدی
خودت را شکستی که از نو بسازی
به سختی گذشتی که آسان رسیدی
به فتح الفتوح علوم زمانه
دلیرانه رفتی، فراوان رسیدی
تلاش تو می‌گفت «ما می توانیم»
که از خشکسالی به آبان رسیدی
تو ای پارسایی که بی‌ادعا، تا
بلندای تاریخ ایران رسیدی
عصایی که افکنده‌ای اژدها شد
تو با عزم راسخ به ایمان رسیدی
شگفتا چه نوری که در سایه آن
خرامان به اشراق عرفان رسیدی
چه آبان سرخی از آتش گذشتی
در آغوش پرچم به یاران رسیدی
هلا مرد نستوه خط مقدم
شهیدانه تا خط پایان رسیدی
و گمنامی تو، تماشایی‌ات کرد
کنون سرو مجنون به اکران رسیدی
نیره جهانشاهی
اینک از عطر شمیم لاله‌ها
می‌دمد جانی دو باره در تنم
می‌درخشد بر فراز قله‌ها
نام والایت شهید میهنم
مانده در گوش زمان فریاد تو
می‌درخشی هر سحر وقت اذان
می‌تراود از وجودت شهد علم
از تو می‌گیرد وطن همواره جان
صنعتی که زاده علم تو بود
آتشی افکنده بر جان ستم
بزم موشک‌ها چو رعدی پر خروش
دشمنت را برده تا مرز عدم
جای سبز گام‌هایت پر طنین
می‌تراود بر مدار اقتدار
مرغ‌های آتشین بالت کنون
لرزه اندازد به خصم نابکار
مانده طهرای مقدم پرفروغ
در خطوط زرنشان دفترم
می‌درخشد هر زمان چون آفتاب
بر فراز قله‌های کشورم
انتهای پیام/