دیوارها و گنبد آهنین در استخدام ترس !
یهودیان اسرائیل که امروزه پشت دیوارهای حائل پنهان شده‌اند، این رفتارشان ریشه در خصلت ترس آنها دارد. تمام این هیمنه پوشالی یهود به تعبیر قرآن مانند لانه عنکبوت سست است و اکنون نیز از ترس حمله تلافی‌جویانه‌ی ایران هر کدام به لانه موشی گریخته‌اند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، ترس یهودیان در قرآن به صورت‌های مختلفی به تصویر کشیده شده است. یکی از اصلی‌ترین جلوه‌های این ترس، ترس آنها از مواجهه با دشمنان و جنگ است. در سوره حشر، خداوند به این موضوع اشاره می‌کند که یهودیان به‌جای رویارویی مستقیم با دشمنان، در قلعه‌های مستحکم پناه می‌گیرند و از پشت دیوارها به مقابله می‌پردازند.1 آیات دیگری است که خداوند به صراحت از ترس یهود خبر می‌دهد. 2
یهودیان اسرائیل که امروزه پشت دیوارهای حائلی به طول 710 کیلومتر پنهان شده‌اند، این رفتارشان ریشه در خصلت ترس آنها دارد؛ همان ترسی که قبلاً در ساخت دژها و برج و باروها نمود داشت و اکنون به دیوارهایی با ارتفاع 6 تا 10 متر تبدیل شده است. تعداد این دیوارهای حائل به 6 مورد می‌رسد که طی دو سه دهه‌ی اخیر در مرزهای کرانه باختری، مصر، اردن، سوریه، غزه و لبنان ایجاد شده‌اند. در واقع باید گفت «این دیوارها برای ترس‌های بزرگ ساخته شده‌اند.» از سوی دیگر می‌بینیم که بخش قابل‌توجهی از بودجه آنها صرف تسلیحات دفاعی مانند گنبد آهنین می‌شود. اما تمام این هیمنه پوشالی یهود به تعبیر قرآن مانند لانه عنکبوت سست است و در صحنه‌های متعددی این سستی را به عیان دیدیم و اکنون نیز از ترس حمله تلافی‌جویانه‌ی ایران هر کدام به لانه موشی گریخته‌اند.
ترس دیگری که در قرآن به آن اشاره شده، ترس یهودیان از مرگ و عذاب الهی است. در سوره بقره، خداوند بیان می‌کند که یهودیان به شدت حریص به زندگی هستند و از مرگ و عواقب آن بیم دارند. آنها حتی تمایل دارند هزار سال زندگی کنند تا از عذاب الهی در امان باشند، اما این طول عمر نخواهد توانست آنها را از عذاب نجات دهد. این دست آیات به ترس عمیق یهودیان از مرگ و دوری آنها از معنویات اشاره دارند.3
علاوه بر این، ترس یهودیان به دلیل از دست دادن جایگاه و اعتبار اجتماعی نیز در قرآن مطرح شده است. آنها با وجود دریافت نشانه‌های الهی، به دلیل ترس از دست دادن قدرت و جایگاه خود، بسیاری از حقایق را انکار یا تحریف کردند.4 این ترس موجب شد تا در برابر پیامبران الهی و دستورهای خداوند مقاومت کنند و حتی به تحریف کلام خدا بپردازند. این رفتارها نشان از ترسی ریشه‌دار دارند که به‌جای پذیرش حقیقت، به حفظ موقعیت‌های دنیوی خود می‌پردازند.
بنابراین قرآن به این نکته اشاره می‌کند که این ترس‌ها باعث تفرقه و پراکندگی در میان یهودیان شده است. آنها به دلیل ترس از دست دادن قدرت و همچنین ترس از دشمنان، همواره دچار تفرقه و اختلاف بودند. این تفرقه و اختلافات داخلی، توانایی آنها را در مقابله با دشمنان و حفظ اتحاد کاهش داده است. قرآن به‌طور مکرر به این موضوع اشاره می‌کند که ترس و نگرانی‌های بی‌مورد، باعث شده است که یهودیان نتوانند از برکات و هدایت الهی به‌طور کامل بهره‌مند شوند. این رفتارها و ترس‌های ریشه‌دار، سبب شده که آنها به جای تلاش برای اصلاح و تقویت ایمان خود، به حفظ وضع موجود و منافع دنیوی بسنده کنند و بلکه به سمت فساد و تباهی روی بیاورند و این فساد را در پهنه عالم تسری دهند. خداوند در قرآن بارها از تلاش یهود در راستای فساد در زمین خبر می‌دهد تا جایی که این فسادافکنی را زمینه‌ی سرکوبی آنان معرفی می‌کند.
----------------
پاورقی:
1. «لَا یُقَاتِلُونَکُمْ جَمِیعًا إِلَّا فِی قُرًى مُحَصَّنَةٍ أَوْ مِنْ وَرَاءِ جُدُرٍ ۚ بَأْسُهُمْ بَیْنَهُمْ شَدِیدٌ ۚ تَحْسَبُهُمْ جَمِیعًا وَ قُلُوبُهُمْ شَتَّىٰ ۚ ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا یَعْقِلُونَ؛ همه آنان [به صورت متحد و یک پارچه] با شما نمی‌جنگند مگر در آبادی‌هایی که دارای حصار و قلعه و دژ هستند، یا از پشت دیوارها، دلاوری آنان میان خودشان شدید است [ولی از رویارویی با شما می ترسند]، آنان را متحد و هم دست می پنداری در حالی که دل هایشان پراکنده است؛ زیرا آنان گروهی هستند که تعقّل نمی‌کنند.» این رفتار نشان‌دهنده ترس عمیق آنها از جنگ و نبرد است، به‌گونه‌ای که ترجیح می‌دهند از فاصله دور و با حمایت دیوارهای بلند، دشمنان را دفع کنند.
2.
الف) خداوند در آیه دوم سوره حشر می‌فرماید «هُوَ الَّذِی أَخْرَجَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مِن دِیَارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ مَا ظَنَنتُمْ أَن یَخْرُجُوا وَظَنُّوا أَنَّهُم مَّانِعَتُهُمْ حُصُونُهُم مِّنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَیْثُ لَمْ یَحْتَسِبُوا وَقَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ یُخْرِبُونَ بُیُوتَهُم بِأَیْدِیهِمْ وَأَیْدِی الْمُؤْمِنِینَ فَاعْتَبِرُوا یَا أُولِی الْأَبْصَارِ؛ او کسى است که کافران اهل کتاب را در نخستین برخورد (با مسلمانان) از خانه‌هایشان بیرون راند! گمان نمى‌کردید آنان خارج شوند، و خودشان نیز گمان مى‌کردند که دِژهاى محکمشان آنها را از عذاب الهى مانع مى‌شود؛ اما خداوند از آنجا که گمان نمى‌کردند به سراغشان آمد و در دل‌هایشان ترس و وحشت افکند، به‌گونه‌اى که خانه‌هاى خود را با دست خویش و با دست مؤمنان ویران مى‌کردند؛ پس عبرت بگیرید اى صاحبان چشم!» شأن نزول آیه، به یهود بنى‌نضیر مربوط است که در پى پیمان‌شکنى آنان و توطئه بر ضد رسول خدا صلی الله علیه‌و آله حکم اخراجشان از مدینه صادر شد.کلمه (حشر) به معناى بیرون کردن است؛ اما نه بیرون کردن یک نفر، بلکه یک جمعیت.
ب) در آیه26 سوره احزاب می‌خوانیم «وَ أَنزَلَ الَّذِینَ ظَاهَرُوهُم مِّنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مِن صَیَاصِیهِمْ وَقَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِیقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِیقًا؛ و خداوند گروهى از اهل کتاب (= یهود) را که از آنان (= مشرکان عرب) حمایت کردند از قلعه‌هاى محکمشان پایین کشید و در دل‌هایشان رعب افکند؛ (و کارشان به جایى رسید که) گروهى را به قتل مى‌رساندید و گروهى را اسیر مى‌کردید!» آیه، مربوط به یهودیان است که در جنگ احزاب به پیمان‌شکنى و حمایت از مشرکان پرداختند.
3.
الف) در آیات 94 و 95 سوره بقره می‌خوانیم «قُلْ إِنْ کانَتْ لَکُمُ الدَّارُ الْآخِرَةُ عِنْدَ اللَّهِ خالِصَةً مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ * وَ لَنْ یَتَمَنَّوْهُ أَبَداً ... بگو: اگر [آن گونه که می پندارید] سرای آخرت [با همه نعمت‌هایش] نزد خدا ویژه شماست نه مردم دیگر، پس چنانچه راستگویید مرگ را آرزو کنید؛ و آنان هرگز تا ابد تمنای مرگ نمی‌کنند.»
ب) خداوند در آیات 6 و 7 سوره جمعه می‌فرماید «قُلْ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ هَادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّکُمْ أَوْلِیَاءُ لِلَّهِ مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ»، «وَ لَا یَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ ۚ وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِالظَّالِمِینَ» یعنی «بگو: ای یهودیان، اگر گمان می کنید که فقط شما دوستان خدایید نه مردم دیگر، پس آرزوی مرگ کنید اگر صادقید[چون دوستان خدا برای رسیدن به لقاء او مشتاق مرگ هستند؛ تکت آنان به سبب گناهانی که مرتکب شده‌اند هرگز آروزی مرگ نمی‌کنند، و خدا به ستمکاران داناست.»
4. «مِنَ الَّذِینَ هَادُوا یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ وَیَقُولُونَ سَمِعْنَا وَعَصَیْنَا وَاسْمَعْ غَیْرَ مُسْمَعٍ وَرَاعِنَا لَیًّا بِأَلْسِنَتِهِمْ وَطَعْنًا فِی الدِّینِ ۚ وَلَوْ أَنَّهُمْ قَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَاسْمَعْ وَانْظُرْنَا لَکَانَ خَیْرًا لَهُمْ وَأَقْوَمَ وَلَٰکِنْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِکُفْرِهِمْ فَلَا یُؤْمِنُونَ إِلَّا قَلِیلًا»؛ برخی از کسانی که یهودی اند، حقایق [کتاب آسمانی] را [با تفسیرهای نابجا و تحلیل های غلط و ناصواب] از جایگاه های اصلی و معانی حقیقی اش تغییر می دهند، و [به زبان ظاهر به پیامبر] می گویند: [دعوتت را] شنیدیم و [به باطن می گویند:] نافرمانی کردیم و [از روی توهین به پیامبر بر ضد او فریاد می زنند: سخنان ما را] بشنو که [ای کاش] ناشنوا شوی. و با پیچ و خم دادن زبان و آوازشان و به نیّت عیب جویی از دین [به آهنگی، کلمه] راعنا [را که در عربی به معنای «ما را رعایت کن» است، تلفظ می کنند که برای شنونده، راعنا که مفهومی خارج از ادب دارد، تداعی می شود]. و اگر آنان [به جای این همه اهانت از روی صدق و حقیقت] می گفتند: شنیدیم و اطاعت کردیم و [سخنان ما را] بشنو و ما را مهلت ده [تا معارف اسلام را درک کنیم] قطعاً برای آنان بهتر و درست تر بود، ولی خدا آنان را به سبب کفرشان لعنت کرده، پس جز عده اندکی ایمان نمی آورند.
انتهای پیام/
