مشهدالرضا در سوگ امام رئوف/ همه دل به پنجره فولاد بسته‌اند

به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد،به حرم که می‌نگری گنبد طلایی آقا که ملجا امیدی برای دردمندان است به یک باره نظرت را به خود جلب می‌کند و به رسم ادب ناخودآگاه دست را به سینه می‌گذاری و ذکر سلام بر لبانت جاری می‌شود «السلام علیک یا علی بن موسی‌الرضا(ع)»....

حال و هوای زائران از همین جا امام رضایی می‌شود، بغض‌ها همین‌جا می‌شکند و دلگویه‌ها همین‌جا سر باز می‌کند. هرکسی حاجتی دارد و برای ضمانت به پیشگاه ضامن آهو می‌رود.

  زیارت باید به آدم بچسبد؛ فرقی نمی‌کند اشک شوق بریزی یا نریزی، فرقی نمی‌کند موقع خواندن زیارت‌نامه حواست به متن باشد یا به آیینه‌کاری‌های جادویی قبه‌ بالای ضریح، فرقی نمی‌کند که آمده باشی تا هرطور شده دست برسانی به ضریح یا با چشمانت آن را لمس کنی؛ حال زیارت، برای هرکس متفاوت است.

روز شهادت امام رضا(ع) است و من چقدر حسرت دل‌های پریشان پشت پنجره فولاد را می‌خورم و دلهایی که همه گرفتاری‌ها و هیاهوها و تلاطم‌های دنیایی را کنار گذاشته‌اند و  به حضور امام رضا(ع) رسیده تا حرف دل‌شان را بی‌واسطه به خود او بگویند.

غمی مبهم در چهره‌ دخترک پشت پنجره فولاد نشسته است با دلتنگی به پنجره فولاد خیره شده و به من می‌گوید من این روزها خیلی گرفتارم خیلی دلم گرفته، مادرم 10روز است که در بیمارستان بستری است و روزها خیلی سختی را دارم سپری می‌کنم، هیچ‌جای حرم به اندازه پشت پنجره فولاد به من آرامش نمی‌دهد.

حس و حال زائران در روز شهادت همه عشق است و حال خوش و نیازهایی که کنار رفته و معنویت همه فضا را پر کرده است. به چهره بسیاری از این زائران دقت که می‌کنم،امروز همه دردمند به شاه‌خراسان پناه آورده‌اند، همه گرفتاری‌هایشان را برای امام رئوف‌شان آورده‌اند، همه به امیدی به این مکان پای نهاده‌اند و زمزمه زیر لب‌شان همه این است که آقا گرفتار آمده‌ام و هیچ راه چاره‌ای ندارم.

جلوی درهای ورودی حرم پر است از زمزمه‌های دردمندانی که سر خم کرده و به امام رضا(ع) از مشکلات‌شان گفته‌اند؛ او شاه خراسان است، قطعه‌ای از بهشت. شاه گدایانش را در آغوش می‌گیرد و به حرف دل‌شان گوش می‌دهد.

راستی تا به‌حال به این فکر کرده‌اید که این‌جا مأمن آدم‌های دل‌شکسته و گرفتار است...

حرم مطهر اما رضا(ع) و مشهد حال و هوای متفاوتی دارد، میلیون ها زائر ایرانی و خارجی هر کس به نیتی خود را به این بارگاه ملکوتی رسانده است تا در سالروز شهادت خورشید هشتم، به سوگ بنشیند.

خیابان‌های منتهی به حرم رضوی، مملو از عزادارانی است که با سینه‌زنی و زنجیرزنی، با دل‌های اندوهگین و چشمان اشکبار و نواهای یا حسین و یا علی ابن موسی الرضا به سمت حرم مطهر امام رضا (ع) حرکت می‌کنند تا اوج ابراز محبت و عشق خود به خاندان عصمت و طهارت را در آنجا نشان دهند.

روز شهادت امام رضا جوانان مشهدی «آتش به اختیار» به عشق غریب الغربا گام بر می‌دارند، موکب‌های ارادت و عاشقی را در گوشه گوشه ی شهربرپا کرده‌اند و تلاش می‌کنند حال و هوای شهر را، بیشتر از روزهای دیگر امام رضایی کنند.

امروز در سرتاسر شهر موکب داران با برپایی موکب و توزیع غذای گرم بین مردم پای کار آمده اند تا حال و هوای دل زائران را بهتر کنند و دل را با زائران پیوند زنند.

به هر طرف که سر می‌چرخانی جلوی هر موکب منقل کوچکی از زغال گذاشته شده جهت خوشبو شدن فضا اسپند دود می‌کنند، یکی با چای، یکی با دمنوش به لیمو و آویشن و بابونه، یکی با آب معدنی، یکی با غذای گرم یکی با آش رشته، یکی با حلیم و دیگری با نان و فلافل،سیب زمینی سرخ کرده.....از زائران دل شکسته امام رئوف پذیرایی می‌کند.

گزارش اعظم عباسپور

انتهای پیام/282/.