سیمای خانواده ۳۰ ساله شد؛ چه خبر از شجاعی‌مهر؟
«سیمای خانواده» جزو برنامه‌های با قدمت تلویزیون است و در دوران‌های مختلف هرگز نتوانسته با مجریان ثابت به راه خودش ادامه دهد و سلیقه فردی مدیریتی و برنامه‌سازی همیشه همراه این برند چندین ساله شده و مجریان آن دائماً دستخوش تغییر شدند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، دقیقاً مهرماه سال 1373 در گروه اجتماعی شبکه یک سیما به مدیریت علی‌اصغر پورمحمدی، برنامه‌ای به نام «سیمای خانواده» متولد شد. برنامه‌ای که از آیتم‌های نمایشی و ترکیبی تشکیل شده بود و در زمان خودش با استقبال مخاطبان روبه رو شده بود؛ تا جایی که بعضی از آیتم‌های نمایشی برنامه شب‌ها در بهترین زمان شبکه ملی بازپخش می‌شد.
این برنامه در 3 دهه پخش خود مجریان و برنامه‌‌سازان مختلفی همانند هرمز شجاعی‌مهر، فاطمه بیدمشکی، شعله قهرمانی، محمد سلیمی، آزاده نامداری، زهرا شوقی، زهرا خاتمی‌راد و ....را به خود دیده است و در هر دوره پخش با رویکردها و استراتژی‌های مختلفی، روی آنتن رفته؛ اما محور برنامه در همه این سال‌ها خانواده بوده و اساساً به «خانواده» شناخته می‌شود.
در تاریخ تلویزیون تعداد برنامه‌هایی که عمر آنها از 10 سال بیشتر باشند از تعداد انگشتان دست هم کمتر است و اگر امروز «سیمای خانواده»، با همه فراز و نشیب‌های خود به 30 سالگی رسیده، باید به فال نیک گرفت که تلویزیون در عصر از دست دادن‌ها؛ همه برنامه‌های خود را به سمت تعطیلی نفرستاده است و در حفظ همین برنامه‌های اندک هم در تلاش است.
مجریان موقتی
این برنامه 30 ساله در دوران‌های مختلف پخش از شبکه یک سیما مجریان مختلفی به خود دیده و هرگز نتواسته با مجریان ثابت به راه خود ادامه بدهد و برنامه با هویت چند فرد ثابت مانند بی‌شمار برنامه مطرح خارجی همچون برنامه «الن دی جنرس» یا شوی «اپرا» به حیات خود ادامه دهد و سلیقه فردی مدیریتی و برنامه‌سازی همیشه همراه این برند (نمانام) چندین ساله شده است و مجریان آن دائماً دستخوش تغییر شدند.
انگار رسالت این برنامه، برند‌سازی مجریان کم‌تجربه بوده است که در برنامه «سیمای خانواده» بدرخشند و دیگر برنامه‌ها و بستر پخش‌های مختلف از سرمایه انسانی این برنامه استفاده کنند.کمتر کسی است در حافظه بصری خود بخش تازه‌های «سیمای خانواده» با اجرای زنده یاد آزاده نامداری را فراموش کرده باشد دختری با چادری متفاوت و لحن تندی که اخبار به روز را در برنامه اطلاع‌رسانی می‌کرد.
در فصل جدید سیمای خانواده زهرا شوقی، فاطمه رضاپور و فرشته ایزدی مجریان این برنامه هستند و نام آنها در کنار لیست بلند بالای مجریان (عباس طاهری، ساجده سلیمانی، علی اسدی، زهرا ادیبی و ...) این برنامه قرار گرفته‌اند.
شاید دیگر بهتر باشد در ادامه تولید این برنامه، در کنار مجری اصلی؛ مجریان متنوع و جدید قرار بگیرند؛ تا این برنامه قدیمی با مجری واحد که شناسنامه برنامه است به کار خود ادامه دهد.
شجاعی‌مهر کجاست؟
بسیاری درباره غیبت هرمز شجاعی‌مهر در برنامه «سیمای خانواده» همچنان پرسش‌هایی دارند. او در گفت‌وگویی با خبرنگار تسنیم اعلام کرد که نه قهر کرده است و نه کسی به او گفته که نباشد. او توضیح داد که به دلیل کسالت و بیماری، نتوانسته در این برنامه حضور یابد؛ برنامه‌ای که هنوز هم به آن علاقه دارد و اخیراً نیز به عنوان مهمان در آن شرکت کرده است.
شجاعی‌مهر خاطرنشان کرد: «این روزها در بابل زندگی می‌کنم و در تهران نیستم. من 43 سال در این عرصه فعالیت کرده‌ام و اگر بخواهم نتیجه‌گیری کنم، این است که انسان‌ها همان‌گونه زندگی می‌کنند که می‌اندیشند؛ پس اگر کارمان را به درستی انجام دهیم، زندگی‌مان نیز به سامان خواهد رسید. برای همه مخاطبان عزیز «سیمای خانواده» و دست‌اندرکاران این برنامه آرزوی سلامتی و موفقیت دارم.»
او همچنین افزود: «سازندگان برنامه و مدیران تلویزیون خیلی به من لطف داشتند و از من خواستند که در برنامه حضور داشته باشم، اما به دلیل بیماری نتوانستم. چندی پیش عمل تیروئید انجام دادم و این روزها نیز با مشکل قلبی مواجه هستم؛ چند رگ قلبم بسته شده و در حال درمان آن هستم.»
تلویزیون و برنامه‌های چند فصلی
تلویزیون سال‌ها است با محصولات و برنامه‌هایی که تاریخ مصرف دارند به کار خود ادامه می‌دهد که این تولیدات جایی در حافظه مردم، کارشناسان و ... ندارد. با تغییر و تحول مدیران تلویزیون اندک برنامه‌های سیما دچار تحول و تعطیلی شده‌اند و این برنامه‌ها نحیف حال هم که شده‌اند به حیات خود ادامه می‌دهند؛ اما تلویزیون باید دوباره تمام سرمایه خود را سمت برنامه‌های طولانی‌مدت و چند فصلی ببرد؛ چرا که بارها چنین برنامه‌هایی امتحان خود را پس داده‌اند و مخاطب هم ثابت کرده که همراه چنین برنامه‌هایی است. ممکن است چنین برنامه‌هایی در فصل‌هایی با ضعف‌های محتوایی و ساختاری رو به رو شده باشند؛ اما همیشه به سرعت ضعف خود را جبران کرده‌اند و مخاطب هم با چشم اغماض کاستی‌ها را نادیده گرفته است.
انتهای پیام/