آیا تغییرات اقلیمی با ذخیره کربن در اقیانوس کاهش می‌یابد؟
دانشمندان به روش جدید دست یافتند که می‌تواند با ذخیره کربن در اقیانوس‌ها، مقدار این گاز گلخانه‌ای را کاهش دهد.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، گازهای گلخانه‌ای همچنان باعث افزایش دمای جهانی می‌شوند و افراد و سازمان‌ها در سراسر جهان تمرکز خود را بر کاهش تغییرات اقلیمی بیشتر کرده و به طور فوری به دنبال راه‌حل‌هایی برای کاهش انتشار کربن هستند.
در همین راستا، دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا به تکنیک منحصربه‌فردی برای ذخیره کربن در اعماق اقیانوس دست یافته‌اند که می‌تواند به عنوان راهکاری نوین برای مقابله با بحران اقلیمی مورد استفاده قرار گیرد.
دانش جدید از اعماق اقیانوس
محققان با استفاده از روشی نوآورانه موفق به مشاهده چرخه مولکول‌های آلی پیچیده‌ای که توسط باکتری‌های دریایی در آب دریا تولید می‌شوند، شدند. آنها نحوه مشارکت این مولکول‌ها در ذخیره‌سازی کربن در اعماق دریا را کشف کردند.
دکتر برت واکر، نویسنده ارشد این مطالعه، در این زمینه می‌گوید: «تکنیک جدید ما بسیار عالی است، زیرا می‌توانید ترکیب تمام مولکول‌های آلی موجود در آب دریا را مشاهده کنید و نحوه چرخه آنها را بررسی کنید.»
متخصصان معتقدند که درک ماهیت و چرخه مواد آلی حل‌شده (DOM) برای درک بهتر چرخه کربن در دریا بسیار مهم است.
مواد آلی و ذخیره کربن در عمق اقیانوس
واکر و تیمش تحقیقاتی میدانی در منطقه بَفین بی، بین کانادا و گرینلند، انجام دادند و غلظت مولکول‌های غنی از کربوکسیل (CRAM) را در آب دریا تحت نظر گرفتند. یافته‌ها نشان داد که ذخیره کربن در اعماق اقیانوس برخی مولکول‌های آلی خاص را ترجیح می‌دهد، در حالی که برخی دیگر از این مولکول‌ها به سطح باز می‌گردند.
واکر توضیح می‌دهد: «در اعماق اقیانوس، حدود یک‌چهارم تا نیمی از CRAM از بین می‌رود. تنها راه برای حذف آن، مصرف زیستی آن توسط باکتری‌های هتروتروف است که از این مواد به عنوان منبع انرژی استفاده می‌کنند.»
درک بهتر چرخه کربن
ابتدا تیم تحقیقاتی بر این باور بود که CRAM در اعماق اقیانوس انباشته می‌شود، اما داده‌های جمع‌آوری‌شده از بَفین بی، خلاف این فرضیه را نشان دادند. محققان متوجه شدند که CRAM در سطح اقیانوس بسیار فراوان است و در اعماق اقیانوس مصرف می‌شود.
واکر گفت: «اگر CRAM بیشتری بتواند در اعماق اقیانوس ذخیره شود، این احتمال وجود دارد که بتواند در مقیاس صدساله تغییرات جوی را کاهش دهد.»
اگر نیمی از CRAM در اعماق اقیانوس ذخیره شود، باکتری‌ها می‌توانند کربن سطحی ناشی از CO₂ را در مقیاس‌های زمانی طولانی ذخیره کنند.
افزایش ذخیره کربن ناشی از گازهای گلخانه‌ای
محققان به دنبال روش‌هایی برای افزایش میزان ذخیره‌سازی CRAM توسط باکتری‌ها در اعماق اقیانوس هستند. واکر اظهار داشت: «هدف این است که بررسی کنیم آیا فرآیند طبیعی وجود دارد که بتوان از طریق آن تولید این ترکیبات غیر فعال را با جمعیت‌های باکتری بومی در عمق افزایش داد.»
حتی افزایش اندک در میزان ذخیره‌سازی در اعماق اقیانوس می‌تواند ظرفیت ذخیره‌سازی کربن را در طول هزاره‌ها به طور قابل‌توجهی افزایش دهد. واکر و تیمش قصد دارند بررسی کنند که آیا این فرآیند زیست‌شیمیایی در سایر نقاط اقیانوس‌های جهان نیز فعال است یا خیر.
آنها همچنین قصد دارند نرخ تولید یا از دست رفتن CRAM را در پیوند با تشکیل آب‌های عمیق و گردش آب‌های اقیانوسی ارزیابی کنند.
چشم‌اندازهای آینده برای مدیریت گازهای گلخانه‌ای
کشف مولکول‌های غنی از کربوکسیل به عنوان مولکول‌های کلیدی در ذخیره‌سازی کربن در اعماق اقیانوس، فرصت‌های جدیدی برای تحقیقات آینده باز می‌کند. درک نقش این مولکول‌ها در مدیریت بلندمدت گازهای گلخانه‌ای می‌تواند منجر به ایجاد تکنولوژی‌های جدیدی شود که فرآیندهای طبیعی را برای ذخیره کربن شبیه‌سازی یا تقویت می‌کنند.
با پیشرفت‌هایی که تیم دانشگاه کالیفرنیا در ارواین ایجاد کرده است، افراد و سازمان‌ها در سراسر جهان می‌توانند به استراتژی‌های جدیدی برای مقابله با تغییرات اقلیمی دسترسی داشته باشند.
راه‌حل‌های مبتنی بر طبیعت برای تغییرات اقلیمی
این دانش می‌تواند برای سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان محیط زیست که به دنبال راه‌حل‌های نوآورانه مبتنی بر طبیعت برای کاهش سطح گازهای گلخانه‌ای هستند، حیاتی باشد. این مسیر جدید تحقیقاتی همچنین سوالاتی درباره تاثیر اکتشاف و مداخله در اعماق دریا بر اکوسیستم‌های دریایی به همراه دارد.
با پیشرفت در درک ذخیره‌سازی کربن در اقیانوس‌ها، ریسک‌های بالقوه و ملاحظات اخلاقی مرتبط با فعالیت‌های عمقی باید به دقت بررسی شوند تا از پیشرفت‌های پایدار و مسئولانه اطمینان حاصل شود.
این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.
انتهای پیام/