همپای جلودار ۹|معنای ملی قدرت
قدرت ملّی تنها وقتی متعین می‌شود که حیثیتی ملّی داشته باشد. یعنی از اراده مردم برای اعمال قدرت ملِّی خود برای تأمین اهداف اساسی خود در جهت تأمین امنیت خود تأثیر می‌گیرد.
گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم ـ جمهوری اسلامی ایران در کمتر از یک سال برای دومرتبه در پاسخ به شرارت‌های رژیم صهیونیستی به اقدام نظامی معناداری علیه اهدافی درون سرزمین‌های اشغالی دست‌زده است. اقدامات نظامی مشخص، معلوم، اعلام شده و هدفمند. یعنی اقداماتی که محقق کردن اهداف سیاسی مشخصی را دنبال می‌کرده است. در رأس این اهداف سیاسی مشخصی که از آنها صحبت می‌کنیم احیای حاکمیّت سیاسی کشور است، که پیش‌تر در اقداماتی از سوی رژیم صهیونیستی به چالش کشیده شده بود. اقدامی که تنها می‌توان آن را در یک صورت به‌خوبی توضیح داد: پیوند میان قدرت ملّی و اراده قدرتمند ملّت که در میان مؤثرند نقشی حیاتی دارند.
قدرت دو وجه مادّی و روانی دارد: الف. ابزار مادّی قدرت؛ ب. اراده اِعمال و به‌کارگیری قدرت.
ابزار مادّی قدرت
ابزار مادّی قدرت آن چیزی است که ملّت را قدرتمند می‌کند. توانایی‌های علمی، انسجام سیاسی، پیشرفت‌های اقتصادی، علم و توسعه علمی در کنار ابزار مادّی نظامی و دستاوردهای تسلیحاتی که به دولت امکان می‌دهد تا به‌عنوان دولتی قدرتمند از خود دفاع کند. مجموعه این ابزار مادّی فرصت‌های لازم برای تأمین امنیّت، کشور را در اختیار دولت‌ها قرار می‌دهد. مسئله مهمی که در این زمینه در بیانات معظمٌ‌له وجود دارد همین رابطه میان قدرت و امنیّت است. به بیان روشن‌تر ابزار مادّی قدرت، باید در خدمت هدف تأمین امنیّت کشور قرار بگیرد. مسئله مهمی که برای محقق‌شدن نیازمند عنصری اساسی درباره قدرت است که در ادامه به آن می‌پردازم.
اراده لازم برای اِعمال و به‌کارگیری قدرت
ابزار قدرت در غیاب اراده‌ای که از آن در جهت تأمین امنیّت کشور استفاده نکند عملاً بی‌فایده است. در این معنا هر بار سلاحی در اختیار داشته باشید، بدون اینکه بتوانید، یا بخواهید از آن استفاده کنید عملاً انگار که بدون سلاح، در مقابل تهدیدات پیرامونی‌تان رها شده‌اید. به‌کاربردن ابزار مادّی قدرت، چه توسعه و پیشرفت اقتصادی و سیاسی باشد، چه سلاح نظامی، تنها در صورتی ممکن می‌شود که رابطه معناداری میان آحاد ملّت و صاحبان قدرت برقرار شده باشد. قدرت در نهایت قدرت کشور یا قدرت آحاد ملّت است. این دو به شکل بنیادینی به هم پیوسته‌اند. در نهایت اعمال قدرت از طرف و به نام مردم و برای تأمین امنیت آنهاست که به کار می‌رود. از این جهت قدرت ملّی تنها وقتی متعین می‌شود که حیثیتی ملّی داشته باشد. یعنی از اراده مردم برای اعمال قدرت ملِّی خود برای تأمین اهداف اساسی خود در جهت تأمین امنیت خود تأثیر می‌گیرد.
انتهای پیام/