جزایر سه‌گانه، میراثی برای فردای کودکان ایران
جزایر سه‌گانه، فراتر از یک مسئله‌ی ملی، نماد هویت و بقای یک ملت هستند. دفاع از این جزایر، صرفاً اقدامی نظامی یا دیپلماتیک نیست، بلکه وظیفه‌ای انسانی در قبال کودکان این سرزمین است که می‌بایست میراثی امن، پایدار و پرغرور به ارث ببرند.
به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، محمدمهدی سیدناصری، مدرس دانشگاه و پژوهشگر حقوق بین‌الملل کودکان در یادداشتی نوشت: جزایر سه‌گانه ابوموسی، تنب بزرگ، و تنب کوچک بخشی جدایی‌ناپذیر از تمامیت ارضی ایران هستند که علاوه‌بر اهمیت جغرافیایی و ژئوپلیتیکی، نمایانگر هویت تاریخی و فرهنگی ملت ایران‌اند.
تمامیت ارضی یکی از بنیادی‌ترین اصول حقوق بین‌الملل است که از سوی منشور سازمان ملل متحد نیز حمایت می‌گردد. جزایر سه‌گانه ایرانی، با تاریخی کهن و ارتباط عمیق با فرهنگ و تمدن ایران، در طول تاریخ بخشی از خاک این سرزمین بوده‌اند، اما ادعاهای مکرر برخی دولت‌ها نسبت به این جزایر و تهدیدات علیه تمامیت ارضی ایران، نه‌تنها بر امنیت ملی تاثیرگذار است، بلکه آینده کودکان این سرزمین را نیز به خطر می‌اندازد.
جزایر ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک در نقطه‌ای حساس از تنگه هرمز قرار دارند که یکی از مهم‌ترین گذرگاه‌های انرژی جهان محسوب شده و کنترل این جزایر به معنای تاثیرگذاری بر جریان نفت و گاز جهانی است و این اهمیت ژئوپلیتیکی، آن‌ها را به نقطه‌ای کلیدی برای امنیت و منافع ملی ایران بدل نموده است. علاوه‌بر این، این جزایر به‌دلیل موقعیت جغرافیایی خاص خود، از منظر محیط‌زیستی نیز اهمیت دارند. حفاظت از این بوم‌سازگان برای نسل‌های آینده ایران ضروری و لازم است.
کودکان امروز و فردای ایران (نسل زد و آلفا)، وارث این منابع طبیعی و استراتژیک‌اند و وظیفه‌ی امروز ما، حفظ و پاسداری از آن‌هاست. از منظر حقوق بین‌الملل، حاکمیت ایران بر جزایر سه‌گانه به لحاظ تاریخی، قانونی و قراردادی به‌صورت شفاف قابل اثبات است. اسناد متعددی، از جمله نقشه‌های تاریخی و مکاتبات بین‌المللی در دوران قاجار و پهلوی، تاییدکننده این حاکمیت‌اند. در سال 1971 میلادی و پس از خروج بریتانیا از خلیج فارس، ایران حاکمیت خود را بر این جزایر تثبیت کرد. اگرچه برخی کشورها مدعی این جزایر شدند، اما هیچ دادگاه بین‌المللی یا نهاد حقوقی معتبری این ادعاها را تایید نکرده است. دفاع از حاکمیت بر این جزایر نه‌تنها به‌عنوان یک حق تاریخی، بلکه به‌عنوان تضمینی برای حفظ تمامیت ارضی ایران و انتقال این حق به کودکان نسل‌های آینده واجب است.
حقوق کودکان به‌عنوان بخش جدایی‌ناپذیر حقوق بشر، شامل حق زندگی در محیطی امن، برخورداری از آموزش، و داشتن آینده‌ای پایدار است. حفظ تمامیت ارضی ایران، به‌ویژه در مناطقی چون جزایر سه‌گانه، بخشی از تعهد ملی در قبال این حقوق است. اگر تمامیت ارضی جزایر سه‌گانه ایرانی تهدید شود، کودکان نسل‌های آینده نه‌تنها از منابع اقتصادی، بلکه از هویت تاریخی و فرهنگی خود محروم خواهند شد. پاسداری از این جزایر، تداوم پیوندهای تاریخی و هویتی ایران را برای نسل‌های آتی تضمین می‌کند. وظیفه‌ی امروز ما، دفاع از این اراضی به‌عنوان میراثی است که حق انکارناپذیر نسل‌های آینده است. تضمین امنیت جزایر سه‌گانه نیازمند رویکردی چندبعدی است که شامل ابزارهای دیپلماسی، تقویت نظامی و ایجاد اجماع ملی می‌شود. همچنین، آموزش نسل جوان در مورد اهمیت این جزایر و ایجاد حس مسئولیت‌پذیری نسبت به تمامیت ارضی، از دیگر گام‌های ضروری است. این آموزش‌ها باید شامل شناخت تاریخی، حقوقی و جغرافیایی این مناطق باشد تا کودکان امروز، میراث‌داران آگاه و مسئول فردا باشند.
جزایر سه‌گانه، فراتر از یک مسئله‌ی ملی، نماد هویت و بقای یک ملت هستند. دفاع از این جزایر، صرفاً اقدامی نظامی یا دیپلماتیک نیست، بلکه وظیفه‌ای انسانی در قبال کودکان این سرزمین است که می‌بایست میراثی امن، پایدار و پرغرور به ارث ببرند. در جهانی که رقابت‌ها بر سر منابع و اراضی هرروز پیچیده‌تر می‌شود، ایران باید با تکیه بر تاریخ، قوانین بین‌المللی و أراده‌ی ملی، از جزایر سه‌گانه به‌عنوان بخشی از تمامیت ارضی خود دفاع کند. آینده کودکان ایران در گرو تصمیمات و اقدامات امروز ماست. با حفظ این میراث، پلی به‌سوی آینده‌ای روشن‌تر برای کودکان نسل‌های بعدی خواهیم ساخت.
منبع: خبرآنلاین
انتهای پیام/
