پاسداشت زنده‌یاد ظهیر احمد صدیقی؛ از همدلی ایران و پاکستان تا خاطره دیدار با رهبر انقلاب
«شب شادروان ظهیر احمد صدیقی»، از شاعران شبه‌قاره با حضور شاعرانی از کشورهای مختلف برگزار شد. شاعران در این برنامه با تقدیم تازهترین سروده‌ها، از تلاش‌های زنده‌یاد صدیقی تجلیل کردند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، ویژه برنامه شب شادروان ظهیر احمد صدیقی، شاگرد علامه اقبال لاهوری و از اساتید و شاعران شبه‌قاره علاقه‌مند به فرهنگ و زبان فارسی با حضور جمعی از شاعران فارسی‌زبان از کشورهای مختلف از جمله ایران، افغانستان، پاکستان، هندوستان، اوکراین و... برگزار شد. این دومین برنامه هند ایران است که به منظور پاسداشت شاعران برگزار می‌شود. در این برنامه جمعی از شاعران و اصحاب فکر و فرهنگ تازهترین سروده‌های خود را به این شاعر دلداده زبان فارسی تقدیم کردند.
اجرای این برنامه برعهده علیرضا قزوه، شاعر و احمد شهریار شاعر پاکستانی بود. غلامعلی حداد عادل، نغمه مستشار نظامی، سکندر حسینی، اخلاق آهن، حبیب احمدزاده، ماریه علی، عنصر اظهر، رضا اسماعیلی، مصطفی محدثی خراسانی، مهدی باقر، بلقیس حسینی و ... از جمله شاعران و اصحاب فرهنگ حاضر در این مراسم بودند که در فضای مجازی برگزار شد.
خاطره‌ای از دیدار با رهبر انقلاب
مهدی باقر، از شاعران هندی که دانش‌آموخته زبان و ادب فارسی است در این مراسم ضمن اشاره به تأثیر زنده‌یاد صدیقی در پاسداشت زبان فارسی در هندوستان گفت: شادروان ظهیر احمد صدیقی از جمله شاگردان علامه اقبال لاهوری، استاد تراز اول عرصه ادب و شیفته سرزمین زبان و فرهنگ ایران بود و خدمات ارزنده‌ای را برای حفظ میراث گرانقدر شعر و فرهنگ انجام داده است.
این شاعر هندی در ادامه به جریان شعرخوانی زنده‌یاد صدیقی در دیدار شاعران با رهبر انقلاب در سال 93 اشاره کرد و ادامه داد: زنده‌یاد صدیقی در سال 93 به همراه استادان دیگر شبه‌قاره هند در مراسم دیدار رهبر انقلاب حضور داشت و شعری نیز تقدم ایشان کرد که با استقبال گرمی توسط ادب‌دوستان و رهبر انقلاب روبرو شد.
من نقشه بزرگ خراسانم...
احمد شهریار، شاعر پاکستانی، در ادامه این مراسم سروده‌ای را با عنوان «غزل همدلی» ارائه کرد که به این شرح است:
تاریخ تکه‌تکه دورانم
من نقشه بزرگ خراسانم
هر قطره خون که از مژه‌ام افتاد
فریاد زد که لعل بدخشانم
در بلخ‌ام و مسافر تبریزم
در زابل و اسیر سمنگانم
چون باد می‌وزد به هوای تو
تبریز و بلخ و قونیه در جانم
من هم‌صدای نغمه داوودم
آهنگ رودخانه پغمانم
خاکم اگر که، خاک سمرقندم
تقدیم خال هندوی ترکانم
هرجا که عشق می‌دمد از خاکش
آنجاست سرزمین نیاکانم
من از دیار دهلی‌ام و لاهور
از کوچه‌های کابل و تهرانم
رضا اسماعیلی نیز در ادامه با بیان اینکهپاسداشت بزرگانی چون زنده‌یاد صدیقی، پاسداشت زبان و ادب باشکوه پارسی و هموار کردن راه برای احیای دوباره زبان علم و ادب و عرفان است، سروده‌ای را به این شاعر فقید تقدیم کرد که به این شرح است:
با تو می خواهم کنار این غزل خلوت کنم
ساده و خوب و صمیمی، با شما صحبت کنم
نقش مستوری و مستی را به لوح دل زنم
من از آن زلفِ پریشان، کسب جمعیت کنم
دوست دارم پرده برداری کنم از درد خود
دردهای عاشقم را، با شما قسمت کنم
لب فرو می بندم اما، دردها را بی خیال
مرد باید باشم و با دردها عادت کنم
من هوای تازه می خواهم در این دنیا، همین
باید آری، عشق را در قلب خود دعوت کنم
مثل موج سرکشم، سرریز شوق رفتنم
باید از این ماندنِ خاکستری هجرت کنم
زنده بادا عشق، عشق نازنین، عشق عزیز
باید آری من به اصل خویشتن رجعت کنم
***
یادی از عنقای قاف‌نشین زبان و ادب پارسی
در ادامه جمعی از شاعران از کشورهای مختلف نیز از زحمات زنده‌یاد صدیقی با تقدیم تازهترین سروده‌های خود تقدیر کردند که تعدادی از این اشعار به این شرح است:
علی اصغر الحیدری:
مزار عشق ز انبوه ناز خالی نیست
نشان دهید کمالی که بی زوالی نیست
در این زمان که قدح هست و شعر هست دریغ
به دست ساقی ما باده ی وصالی نیست
هزار پرسش بی پاسخ است در سر من
همه جواب سوالم، چرا سوالی نیست؟
ستاره های درخشان ز چشم می بارم
هزار شکر که در دیده خشکسالی نیست
چرا سکوت کنم پیش این همه فریاد
که نزد اهل نظر این چنین روالی نیست
حجاز، چشم به راه کسی است می دانم
اذان ز مأذنه می آید و بلالی نیست
به پای عقل چه گونه به راه عشق روم؟
که شور و جذبه ی حلاج در غزالی نیست
***
مصطفی محدثی خراسانی:
من با تو به شعر ناب تبدیل شدم
جاری شدم و به آب تبدیل شدم
مهر تو به آسمان کشیدم از خاک
تا آنکه به آفتاب تبدیل شدم
سید نقی عباس:
نگاه جانب من کن؛ تپیدنم بنگر
به شوقِ یک نظرت، ذوقِ دیدنم بنگر
به دیر و مسجد و میخانه نیست آرامم
به کوی دوست بیا آرمیدنم بنگر
به‌سوی منزلِ بی‌نام و ناشناخته‌ای
چو وقت، سمتِ قیامت دویدنم بنگر
تمام، سجده شدم، رشکِ قدسیان گشتم
در آستانِ محبّت خمیدنم بنگر
شبِ فراق، چو صبحِ وصال، پیدا نیست
در آرزوی تو حسرت کشیدنم بنگر
تویی که قلّۀ کوهی؛ بلندی‌ات دیدم
منم که آهوی دشتم؛ رمیدنم بنگر
دَمِ نخست، مرا دیدی و ز خود رفتم
به واپسین نفسم، «خود» ندیدنم بنگر
مرتضی دهقان آزاد:
به عنقای قاف‌نشین زبان و ادب پارسی پرو فسور ظهیر احمد صدیقی
ای آبیِ چشمِ تو مرا وسعتِ پرواز
ازصبحِ نگاهِ تو الفبا شده آغاز
یک صاعقه ازطورِ تجلی به دل افکن
موسایِ کلیمی و کلامت پُرِاعجاز
من گنگ ترین آینه‌ام بی نظرِ تو
ای ساده‌ترین پاسخِ پیچیدهٔ هر راز
پر گشته زمین بار دگر از هُبل ولات
برخیز و خلیلانه بتِ جهل برانداز
بینِ من ودل، پل بزن از خاک به افلاک
ای روزنهٔ مشرقی روبه خدا باز
سیمرغی و تا قاف مرا راهنمونی
ای آبیِ چشمِ تومرا وسعتِ پرواز
***
با سرخ‌ترین ستاره‌ها سوخته‌ایم
تا در شب عشق، مشعل افروخته‌ایم
دیری است که درس سبز روییدن را
در مدرسه بهار آموخته‌ایم
در این مراسم همچنین سروده‌هایی از زنده‌یاد ظهیر احمد صدیقی از سوی شاعران بازخوانی شد. از جمله این سروده‌ها، شعر زنده‌یاد صدیقی خطاب به ایرانیان درباره دوستی ایران و پاکستان بود که ابیاتی از آن به این شرح است:
ای فروغ فکر و فن از نور افکار شما
رونق گلزار ما از رنگ رخسار شما
ثابت و قایم مثال کوه کردار شما
همچو برگ گل لطیف و نرم گفتار شما
ای عزیزان عجم ای صاحبان دین و دل
دیدن خضر و مسیحا هست، دیدار شما
من ز پاکستان بیاوردم درود پرخلوص
صد دعای دوستان پاک نثار شما
پاد بادا شهر یزد و مشهد و شیراز و قم
زنده‌بادا مردم جانباز و سالار شما ...
«ایران و پاکستان دو کشور دوست و همسایه»، «دل‌ها یکی است»، «میرزا عبدالقادر بیدل»، «فارسی، ادبیات چند پهلو» از جمله آثار زنده‌یاد صدیقی بود. وی همچنین در سال‌های پایانی حیاتش به ترجمه لغت‌نامه دهخدا به زبان اردو مشغول بود.
قرار است سومین پاسداشت گروه هند ایران به دهرمیندرنات، از شاعران هندوستان، اختصاص یابد. این مراسم شامگاه جمعه، 11 مردادماه، برگزار خواهد شد.
انتهای پیام/
