یادداشت|انتخاب وزیر عرب؛ آخرین حربه انتخاباتی نتانیاهو

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم،  بنیامین نتانیاهو،  نخست وزیر رژیم صهیونیستی- که در انتخابات آوریل 2019 به رغم کسب بیشترین کرسی، موفق نشد برای تشکیل کابینه،  ائتلافی به وجود آورد- همچون انتخابات آوریل، به هر مستمسکی متوسل می شود تا بتواند در انتخابات سپتامبر 2019- که روز سه شنبه برگزار می شود-  به پیروزی برسد.

نتانیاهو در آخرین تقلاهایش، اعلام کرد بعید نیست در دولت آینده او، وزیر عرب هم حضور داشته باشد. اما در عین حال نتانیاهو این احتمال را با دو استثنا بیان کرد. اینکه هرگز امکان ندارد ایمن عودة و احمد الطیبی جز این دسته باشند.

دلایل تغییر رویکرد 180 درجه ای نتانیاهو؛ ؛ ژست دموکراتیک برای تبلیغات انتخاباتی

نتانیاهو در حالی از امکان وجود وزیر عرب در کابینه‌اش سخن میگوید که هفته گذشته به دلیل انتشار پیامی در فیسبوک، فلسطینی های 1948 را انسانهایی توصیف کرده بود که  به دنبال از بین بردن تمام یهودیان فلسطین اشغالی هستند. او در این پیام از حامیان حزبش خواسته بود اگر می خواهند چپگرایان و عرب ها رأی نیاورند به انتخابات بیایند. این پیام فیسبوکی که در صفحه نتانیاهو درج شد، به عنوان یک پیام نژاد پرستانه منجر به تعلیق صفحه فیسبوک نتانیاهو شد.

پیش از نتانیاهو، بنی گانتز، یکی از رهبران ائتلاف آبی- سفید و موشه یعلون از همپیمانان او، از احتمال حضور عربهای 1948 در دولت آینده شان خبر داده بودند. اما با موضع کاملاً مخالف نتانیاهو و هم حزبی هایش مواجه شده بودند. اما حال این خود نتانیاهو است که پس از دو موضع کاملاً مخالف با حضور نمایندگان عرب های 1948 در دولت، با گردشی 180 درجه، از احتمال حضور نمایندگان عرب در دولت آینده اش سخن می گوید. سؤال اینجا است که چرا نتانیاهو اینگونه تغییر رویکرد داده است؟

نتانیاهو یک سیاست مدار غربی تمام عیار است و به سیاق ماکیاول، بر هیچ اصلی پایدار نیست و آنچه برای او در اولویت است، رسیدن به هدف با هر وسیله است. به همین دلیل در وضعیت کنونی، نتانیاهو در شرایطی قرار گرفته که اعلام حضور وزیران عرب در دولتش بر مدار منافع او استوار است. لذا به همین دلیل او این مسئله را براساس دلایل ذیل اعلام کرده است:

نخستین رویکرد نتانیاهو در مقابل کسانی که آنها را در قاموس خود دشمن تعریف کرده این است که تنها به آنها قول و وعده دهد و هیچ گاه آن را عملی نکند. این همان دیدگاهی است که نتانیاهو و صهیونیست در مذاکره با مقامات ساف دنبال کردند و در هر دوره با بهانه هایی جدید اجرای آن را به تعویق می انداختند. هیچ کس باور نمی کند که نتانیاهو نمایندگان عرب کنست را وارد دولت خود کند. لذا نتانیاهو که بنا ندارد این وعده را عملی کند در مقطع کنونی از آن برای دستیابی به منافع بعدی خود بهره برداری میکند.

نتانیاهو در مقطع کنونی به رأی عربهای 1948 که شهروند رژیم صهیونیستی محسوب می شوند نیاز دارد. عربهای 1948 جمعیتی قریب 2 میلیون نفر هستند که میزان مشارکتشان در انتخابات حدود 30 درصد است. نتانیاهو طی انتخابات گذشته همواره با تهدید این جمعیت و ایجاد فضای مخالفت در آنها با چپگراهایی- که فهرست مشترک عربی را تشکیل داده اند- بخشی از آراء آنها را به سمت خود جذب کرده اند اما در انتخابات آوریل 2019 میزان مشارکت این جمعیت 2 میلیون نفری، باز هم کاسته شد. به نظر می رسد نتانیاهو با تمسک به روشی که گانتز و یعلون آن را آغاز کردند می خواهد آنها را به حضور نمایندگان شان در دولت امیدوار کرده، به انتخابات بیاورد. افزایش حضور این جمعیت می تواند پیروزی نتانیاهو را تضمین کند.

همانگونه که پیش از این اشاره شد پیش از آنکه نتانیاهو به سمت آراء عرب های 1948 برود، بنی گانتز و یعلون این اقدام را آغاز کرده بودند. یکی از دلایلی که موجب شد نتانیاهو به این سمت بیاید این است که نباید در این مقطع از رقبای خود عقب بیفتد. رقبای نتانیاهو دست به اقدامی زده اند و وارد عرصه ای شده اند که اگر نتانیاهو هم در آن وارد نشود عرصه را خالی کرده است لذا برای خالی نکردن عرصه برای رقبا در این عرصه هم وارد شد.

با وجود مشی نژاد پرستانه صهیونیست‌ها، اما در جریان انتخابات، نتانیاهو به آراء سکولارها نیز نیاز دارد لذا برای آنکه آراء اقشار مختلف را به دست آورد نیاز به برخی شعارهای انتخاباتی عامه پسند دارد تا این را به اذهان متبادر کند که او خواستار دموکراسی و توجه به همه طبقات اجتماعی است. به ویژه اینکه در عرصه بین المللی، رژیم صهیونیستی و شخص نتانیاهو به دلیل مواضع قومی و صهیونیستی به شدت تحت فشار قرار گرفته اند. در این راستا، اعلام اینکه او حاضر است نمایندگان عربهای 1948 را وارد دولت خود کند یک ژست بسیار مناسب به او خواهد داد؛  شعاری که در حد شعار باقی خواهد ماند.

نتیجه:

اعلام آمادگی نتانیاهو برای واردن کردن نمایندگان عرب کنست به کابینه اش، وعدهایی است که هیچ کس آن را باور نخواهد کرد. اما به دلیل جمعیت قابل توجهی که عربهای ساکن سرزمین های 1948 دارند، او به آراء آنها نیاز دارد، لذا این وعده را می دهد تا بتواند آراء آنها را در موقعیت حساس کنونی به دست آورد. از سوی دیگر او باید در عرصه ای که رقبای انتخاباتی‌اش وارد شده بودند وارد می‌شد تا این عرصه را خالی نکرده باشد. و در نهایت او نیاز به ژستی تبلیغاتی در عرصه داخل و خارج داشت تا هم رأی به دست آورد، هم اینکه خود را تطهیر کند. آنچه نتیجه نهایی است این است که او هرگاه بتواند، تمام عربهای ساکن سرزمین های 1948 را از فلسطین اخراج خواهد کرد. کما اینکه این امر را در طرح وطن بدیل و وطن قومی یهود دنبال کرده است. از این رو این اقدام یک تاکتیک کوتاه مدت برای دوره کوتاه کنونی است نه چیزی بیش از آن که بتوان کمتر از یک درصد آن را باور کرد.

انتهای پیام/