وارد کردن اسلحه توسط آمریکایی‌ها به آسیای مرکزی

به گزارش خبرنگار گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، به نقل از خبرگزاری تاس، علت سفر اخیر کلارک کوپر، معاون وزیر امور خارجه ایالات متحده در امور سیاسی، به تاشکند مشخص شد. در دیدار با مطبوعات، این دیپلمات آمریکایی با صراحت اعتراف کرد که واشنگتن هدف خود را روی دور کردن جمهوری‌های شوروی سابق از واردات سنتی تجهیزات از روسیه قرار داده است. و این مساله به وضعیت افغانستان بستگی ندارد.

به هنگام سرنگونی طالبان در سال 2011 ، ناتو "کریدور دسترسی شمالی" را از پایگاه‌هایی در بیشکک، ترمذ و قَرشی از بین برد. به این ترتیب نیروهای محلی تجربه همکاری با ارتش آمریکا را بدست آوردند. سازمان همکاری شانگهای نیز پنتاگون را مجبور کرد تا پایگاه‌های خود را در ترکستان جمع کند. اما واشنگتن آرام ننشست و از ازبکستان و قزاقستان خواست تا "کریدور شمالی" را با بندری در خزر و پل دوستی در آمو دریا در نزدیکی ترمذ از نو بازگشایی کنند. همه تصور می‌کردند که این مسیر که از تپه‌های بی‌پایان و باتلاق‌های نمکی می‌گذشت، به منظور انتقال سربازان از افغانستان استفاده شود. اما در نهایت معلوم شد که برای وارد کردن سلاح‌های آمریکایی به سرتاسر منطقه از آن استفاده شد.

به این ترتیب کوپر در ادامه "روی گسترش دسترسی شمالی" بحث کرد. که به نوبه خود، همانطور که در نظر گرفته شده بود، جمهوری‌های سابق شوروی را با "تجهیزات عملیاتی اساسی ما [ایالات متحده] سازگار کرده، و همچنین آنها را از خطوط تأمین سنتی [اسلحه و تجهیزات نظامی] از روسیه دور نگه دارد."

کوپر بدبین بوده و بی پرده اظهار داشت که ایالات متحده فروش اسلحه و تجهیزات نظامی را "ابزار سیاست خارجی" خود می‌داند. علاوه بر این، در بعضی مواقع چنین صادراتی می‌توانند حتی "ابزار اصلی" در سیاست خارجی آن باشند. این دیپلمات خاطرنشان کرد: این عمل که ایالات متحده فروش سلاح و تجهیزات نظامی را به عنوان "مجازات" به کشورهای دیگر ممنوع کرده بود، در گذشته ماند. اکنون آنها هرگز " قلمروی" را دست رقبای خود نخواهند سپرد.

نباید از دیدار کوپر انتظار خوبی داشت. حال مشاهده می‌کنیم که چگونه هیئت‌های نظامی از ازبکستان، قزاقستان و سایر کشورهای منطقه به طور مرتب به ایالات متحده سفر می‌کنند. مطمئناً آنها چهره "محصول" خود را به آنها نشان می‌دهند. و مطمئناً به زودی دولت‌های جوان را مجبور به خرید جاوِلین و М-16 خود خواهند کرد.

تاشکند و عشق آباد، که از سازمان پیمان امنیت جمعی پیروی می‌کنند، از این نظر به ویژه آسیب پذیرتر هستند، آنها پایگاه‌های روسی ندارند که توانایی افزایش چشمگیر پتانسیل دفاعی خود را داشته باشند. آنها برای ایالات متحده و متحدان آن همانند جایی هستند که می‌توانند در آن "مناطق مستحکم" خود را برای کنترل کل این منطقه پهناور قرار دهند. اما آنچه که تاریخ اخیر نشان داده است، هر کجا که تسلیحات آمریکایی به آن  وارد شود، مطمئناً آتشی به پا خواهد خواست.

انتهای پیام/