اندیشکده| ۴ دلیل بروکینگز در مخالفت با انتقال تسلیحات هستهای آمریکا به لهستان
یک اندیشکده آمریکایی با هشدار نسبت به پیشنهاد یکی از سفرای آمریکا برای انتقال زرادخانه‌ای هستهای مستقر در آلمان به لهستان، این اقدام را مسئله آفرین و نابخردانه توصیف کرد.
«استیون پیفر» عضو ارشد امور سیاست خارجی اندیشکده آمریکایی بروکینگز در مقاله‌ای که در وبسایت این اندیشکده منتشر شد، نوشت: چند روز پیش «جرجت ماسبکر» Georgette Mosbacher سفیر آمریکا در ورشو پیشنهاد جابجایی سلاح‌های هستهای آمریکا از آلمان به لهستان را ارایه کرد. باید امیدوار بود که این پیشنهاد نشان دهنده طرز تفکر مقامات دولتی آمریکایی نبوده باشد بلکه پیشنهادی باشد که تنها از سوی فردی ارایه شده که به خاطر مناسبات سیاسی منصوب شده و با موضوعات مربوط به سلاح‌های هستهای ناتو ناآشنا است.
این کارشناس تصریح کرد: انتقال تسلیحات به لهستان دردسرآفرین خواهد بود.
در این گزارش آماده است: نیروی هوایی آمریکا 20 بمب جاذبه‌ای هستهای بی-61 در پایگاه هوایی بوچل آلمان در اختیار دارد و البته تعدادی از این نوع بمب را نیز در 4 کشور عضو ناتو در اختیار دارد. این بمب ها که در اختیار آمریکا است می‌توانند در مواقع درگیری و با اختیارات مناسب در اختیار جنگنده بمب‌افکن‌های تورنادو آلمان قرار گیرند و این بخشی از ترتیبات مشارکت هستهای ناتو است. اما سال‌ها از عمر تورنادوها می‌گذرد و وزارت دفاع آلمان به دنبال خرید اف-18 است تا توان و قابلیت پرتاب سلاح هستهای را در نیروی هوایی خود حفظ کند.
این گزارش می‌افزاید: این امر مباحثی را درخصوص حضور هستهای آمریکا در آلمان ایجاد کرده و رهبر حزب سوسیال دموکرات این کشور خواستار انتقال این تسلیحات شدکه بعد از آن ریچارد گرنل، سفیر آمریکا در آلمان از این حزب خواست که تعهد خود را به سازوکار مشارکت هستهای نشان دهد و در این میان بود که سفیر واشنگتن در ورشو آن پیشنهاد را مطرح کرد و بر حساسیت کار افزود.
این اندیشکده با بررسی معایب این پیشنهاد نوشت: نکته اول این که، جابجایی تسلیحات هستهای آمریکا هزینه‌بر است و نیازمند ساخت زیرساخت‌های مناسب و ویژه مانند انبار ذخیره زیرزمینی WS3 و دیگر تجهیزات تضمین امنیت است. ضمن این که نظامیان ناتو و آمریکایی که از بودجه کافی برخوردار نیستند، هم‌اکنون نیازها و اولویت‌های ضروریتری برای تضمین وضعیت دفاعی و بازدارندگی این پیمان نظامی دارند.
این اندیشکده با ذکر نکته دوم، نوشت: استقرار بمب‌های بی61 در لهستان، این بمب‌ها را در مواقع بحران در برابر حملات پیشدستانه روس‌ها آسیب‌پذیرتر می‌کند. روسیه موشک‌های بالستیک اسکندر-ام را در کالنینگراد مستفر کرده است که با برد 500 کیلومتری، این موشک‌ها تقریبا هر نقطه‌ای را در لهستان ظرف چند دقیقه و با کمترین مهلت هشدار، هدف قرار خواهند داد. اما پایگاه بوچل دورتر است و جنگنده‌هایی که از این پایگاه پرواز خواهند کرد دستکم از همان ابتدا در معرض برد پدافند روسی نیستند. دو پایگاه هوایی لهستان که میزبان جنکنده‌های اف-16 هستند و قابلیت هستهای هم ندارند در تیررس پدافند اس-400 روسیه و رادارهای آن قرار دارند.
این گزارش می‌افزاید: نکته سوم این که قراردادن تسلیحات هستهای در لهستان از نظر روسیه بسیار تحریک‌آمیز خواهد بود. استقرار تسلیحات هستهای نزدیک مرزهای روسیه، این کشور را حساس خواهد کرد. سال 1962 را به یاد آورید که در زمان بحران موشکی کوبا و زمانی که اتحاد جماهیر شوروی تسلیحات هستهای خود را در 90 مایلی سواحل آمریکا مستقر کرد، جان اف کندی، رئیس جمهوری وقت آمریکا محاصره دریایی بر این کشور اعمال کرد و فرصت زمانی پیدا کرد که مسئله را با مسکو حل کند. البته او در این راه پیشنهادهای مشاوران خود مبنی بر انجام حمله هوایی یا حمله همه‌جانبه به کوبا را رد کرده بود.
در این گزارش با اشاره به مورد چهارم معایب این پیشنهاد جابجایی تسلیحاتی، آمده است: این پیشنهاد در میان ناتو نیز تفرقه ایجاد خواهد کرد چرا که اعضای ناتو در سال 1997 اعلام کرده‌اند که قصد و برنامه و یا دلیلی برای استقرار سلاح‌های هستهای در خاک اعضای جدید ناتو ندارند.
در انتهای این مقاله آمده است: جابجایی تسلیحات هستهای آمریکا به لهستان پرهزینه و از نظر نظامی نابخردانه خواهد بود چرا که این تسلیحات را در معرض حملات پیشدستانه قرار خواهد داد. این اقدام تحریک‌آمیز و تفرقه‌انگیز خواهد بود.
انتهای پیام/
