جای خالی شیرینیهای جنگ در کتابها/ ادبیات طنز دفاع مقدس فقیر است
اکبر صحرایی، از فعالان حوزه ادبیات دفاع مقدس، معتقد است از ظرفیت طنز برای بیان فرهنگ دفاع مقدس کمتر استفاده شده است؛ این در حالی است که میزان استقبال نسل جوان از این نوع آثار در سالهای گذشته افزایش داشته است.
اکبر صحرایی، نویسنده، در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، از انتشار مجموعه طنز جدیدی در رابطه با دفاع مقدس خبر داد و گفت: با توجه به استقبالی که از «سنگر علافها» شد، بنا شده است تا جلد دوم این مجموعه نیز به چاپ برسد.
وی ادامه داد: جلد دوم با عنوان «خمپارههای خوابآلود» شامل 20 داستان کوتاه طنز در حوزه دفاع مقدس است که در حال حاضر به ناشر سپرده شده و در آینده نزدیک به چاپ خواهد رسید. داستان این اثر نیز همانند مجموعههای مشابه دیگر، برگرفته از اتفاقاتی است که برای «دار و دسته دارعلی» در جبهه رخ میدهد. در واقع این داستانها بهانهای هستند تا به شکل طنز به فرهنگ دفاع مقدس در قالب داستان پرداخته شود.
به گفته صحرایی؛ این اثر در 100 صفحه و برای گروه سنی نوجوانان و جوانان نوشته شده است. کار همراه با تصویرگری به مخاطب ارائه خواهد شد.
این نویسنده در ادامه به استقبال از آثار طنز دفاع مقدس و تأثیر و اهمیت آن در انتقال فرهنگ دفاع مقدس به نسل جوان اشاره و اضافه کرد: استقبال از کتابهای طنز دفاع مقدس در میان نسل جوان کشور خوب است؛ به طوری که مجموعه «دار و دسته دارعلی» تاکنون به چاپ ششم رسیده و «سنگر علافها» نیز در همان اولین سال انتشار، دو چاپ را تجربه کرد.
وی با بیان اینکه مخاطب ایرانی به طنز توجه ویژهای دارد، گفت: آثار طنز ظرفیت پذیرش بالایی در میان مخاطبان دارد؛ از این جهت این نوع آثار میتواند بهانهای باشد برای انتقال فرهنگ عامه دفاع مقدس به نسل جوان. کتابهای تاریخی شاید به دلیل سبک نوشتاری خود، مخاطب کمتری را به خود اختصاص دهد، اما طنز لایه و کششی دارد که میتواند مخاطب را به سمت خود جلب کند.
نویسنده کتاب «حافظ هفت» با بیان اینکه از این پتانسیل طنز در حوزه دفاع مقدس و انقلاب اسلامی کم استفاده شده است، تصریح کرد: هم تعداد آثار و هم تعداد نویسندگانی که در این زمینه فعالیت میکنند، کم است. یک سری کتاب هم در این زمینه منتشر شده است، اما طنز در تعدادی از این آثار این در لایه اول باقی مانده و زیربنایی نشده است؛ این در حالی است که فرهنگ جبهه، فرهنگ نشاط و شادی بود. نوجوانان و جوانانی که به جبهه میرفتند، تا یک سال به خانه بازنمیگشتند؛ چون نشاطی که در گردانها بود، جبهه را مانند خانه برای افراد کرده بود.
انتهای پیام/