وعده حمایت از شرکت‌های "دانشبنیان" و دستیابی به هیچ!
نحوه استفاده دانش‌بنیان‌ها از واحدهای مسکونی، عدم آشنایی شهرداری با ملاحظات شرکت‌های دانشبنیان، لزوم ارائه سند اداری برای دریافت کد اقتصادی و کارت بازرگانی و معافیت‌های بازرگانی از جمله مشکلاتی است که هنوز برای شرکت‌های دانشبنیان حل نشده است!
به گزارش خبرنگار علمی خبرگزاری تسنیم؛ شرکت‌های دانشبنیان مورد حمایت دیگر ارگان‌ها قرار نمی‌گیرند و در پیچ و خم بروکراسی دست و پاگیر باقی مانده‌اند، تاکنون بارها شاهد بوده‌ایم که در سطح کلان کشور و در میان بسیاری از نهادها و وزارتخانه‌ها، تفاهم‌نامه‌هایی به امضاء می‌رسد که متاسفانه در عمل به مرحله اجرا نمی‌رسند.
پیام این عملکرد بدین مفهوم است که تفاهم‌نامه‌ها و وعده‌های حمایت، صرفاً روی کاغذ اعتبار دارند، تولیدکننده و صاحبان شرکت‌های دانشبنیان عمدتاً گوششان پر است و هیچ‌گاه نفهمیده‌اند چطور، از کجا و چگونه باید این حمایت‌ها را مطالبه کنند و چرا هیچ ضمانت اجرایی برای تفاهم‌نامه‌ها و برنامه‌های حمایتی از شرکت‌های دانشبنیان وجود ندارد؟ در ادامه به چند مصداق اشاره خواهم کرد که نشان‌دهنده نبود هماهنگی میان ارگان‌های مختلف است.
در ابتدا، یکی از وعده‌هایی که برای حمایت از شرکت‌های دانشبنیان ارائه شد، امکان استفاده این شرکت‌های تولیدی و فناورمحور از واحدهای مسکونی بود، این شرکت‌ها در واقع، انتظار دارند که بتوانند برای تولید محصولات پیشرفته در میزان کم یا نمونه‌سازی از همان محیط استفاده کنند؛ برای دستیابی به این خواسته اما شرکت‌ها از یک طرف با شهرداری‌ها مشکل دارند، به این صورت که شهرداری مفهوم دانش‌بنیانی را درک نمی‌کند و بیشتر شرکت‌ها با آن نفر آخری که کارمند شهرداری است و از محل‌ها بازدید می‌کند، چالش فراوان یا بحران دارند! این فرد درباره تفاهم‌نامه‌ها و حمایت از گروه‌های دانشبنیان چیزی نشنیده و برایش فرق چندانی ندارد، فقط پلمپ می‌کند و به کار روزانه‌اش می‌رسد!
از سوی دیگر، در نظر داشته باشیم که بر فرض، شرکت دانشبنیان توانست در محل مسکونی مستقر باشد اما وقتی برای دریافت کد اقتصادی و کارت بازرگانی باید سند اداری ارائه دهد باز هم در مسیر انجام کار به مانع بزرگ برخورد می‌کند؛ بنابراین دانش‌بنیان‌ها برای فعالیت در محیط مسکونی نباید صرفاً پاسخگویی شهرداری و انتظارات ریز و درشت آن باشد، بلکه باید فرآیندهایی برای پیشروی امور در سازمان ثبت اسناد، بیمه، اتاق بازرگانی و وزارت صمت هم اندیشیده شود و از این رو، باید مسئولان در سطح کلان به موافقت جمعی با ضمانت اجرایی لازم دست یابند تا شرکت‌های دانشبنیان بتوانند از حمایت‌های وعده داده شده بهره‌مند شوند.
مسئله مهم دیگر که عمدتاً به نام حمایت مطرح می‌شود اما در واقع می‌بینیم که تاکنون برای شرکت‌های دانشبنیان به وقوع نپیوسته است، موضوع "معافیت‌های گمرکی" است؛ این مسئله از جانب افراد و مسئولان زیادی هم عنوان شده و حتی نامه‌هایی هم از بخش مرکز موسسات و شرکت‌های دانشبنیان معاونت علمی ریاست جمهوری مبنی بر معرفی شرکت‌های دانشبنیان به گمرک برای واردات مواد اولیه مورد نیاز صادر شده است اما متأسفانه تصوری که از شرکت‌های دانشبنیان در سازمان صمت وجود دارد، آن است که محصول تولیدی ندارد.
به عبارت دیگر، کارمندان یا تصمیم‌گیران در این سازمان می‌پندارند که شرکت‌های دانشبنیان، یک گروه تحقیقاتی هستند که در سال نهایتاً یک یا دو محصول نمونه تولید می‌کنند بنابراین نیازی به ثبت سفارش و واردات مواد اولیه برای تولید ندارد، به همین جهت در عمل، هیچ تمهید واقعی و قابل توجهی که به نظر برسد حمایتی از شرکت‌های دانشبنیان برای واردات مواد اولیه صورت می‌گیرد، وجود ندارد.
در پایان، باید اشاره کنم که شرکت‌های دانشبنیان به دنبال حمایت هستند اما می‌بینیم که ارگان‌های دیگر به صورت جزیره‌ای براساس قانون و دستورالعمل‌های خود پیش می‌روند و مانع انجام حمایت‌های واقعی از شرکت‌های دانشبنیان و گسترش فعالیت آن‌ها می‌شوند؛ بنابراین انتظار می‌رود که تصمیم‌گیران و معاونت علمی به عنوان متولی حمایت از شرکت‌های دانشبنیان فعال، دقت نظر بیشتری به خرج دهند و رویه انجام حمایت در عمل را با جدیت مضاعفی دنبال کنند.
"نسیم توکل" فعال حوزه دانشبنیان
انتهای پیام/
