دستیابی ایران به فناوری ساخت "مکمل سوختی نانوی هیبریدی"/ انحصار این دانش میان ۴ کشور!
پژوهشگران پژوهشگاه مواد و انرژی به فناوری مکمل سوختی نانوی هیبریدی با قابلیت کاهش آلایندهها در صنایع و بخش حمل و نقل دست یافتند؛ با دستیابی به این فناوری، ایران به جمع چهارمین دارنده این دانش بعد از کشورهای انگلستان، هلند و چین پیوست.
به گزارش خبرنگار علمی خبرگزاری تسنیم؛ پژوهشگران پژوهشگاه مواد و انرژی به فناوری مکمل سوختی نانوی هیبریدی دست یافتند که این مکمل سوختی نانوهیبریدی با قابلیت کاهش آلایندهها در صنایع و بخش حمل و نقل کاربرد دارد.
پژوهشگاه مواد و انرژی ایران یکی از مراکز تولید علم است جایی که فناوران آن بین علم و صنعت پیوند میزنند و در این پژوهشگاه نخبگان با تکیه بر دانش خود موفق به تولید و ساخت نانوسوختها شدند.
دستیابی به این دانش حاصل تلاش هفت نخبه ایرانی در مدت چهار سال است؛ مکملهای سوخت نانو هیبرید به جز صنعت در بخش حمل و نقل نیز کاربرد دارد. افزودنیهای سوخت به صورت نانوذرات معلق در سوخت مایع در واقع نقش کاتالیستی داشته و عمدتاً اکسیدهایی هستند که نقش ذخیره اکسیژن را دارند.
با دستیابی به این فناوری ایران به جمع چهارمین دارنده این دانش بعد از کشورهای انگلستان، هلند و چین پیوست؛ این طرح در حال حاضر تاییدیه وزارت نیرو را هم دریافت کرده است.
"زمزمیان" مجری این طرح گفت: مازوتی که در نیروگاهها مورد استفاده قرار میگیرد متاسفانه نفس مردم را به شماره انداخته است که ما با استفاده از مکملهای نانوهیبریدی و تزریق آن در سوخت مازوت، موفق شدیم محصولی را تولید کنیم که قابلیت کاهش آلایندگی مثل مونواکسیدکربن تا 90 درصد را دارد! مزیتهای دیگر این محصول کیفیت سوخت است یعنی قابلیت راندمان احتراق و افزایش بهرهوری سوخت است.
وی گفت: 30 درصد آلایندگی کلانشهرها مربوط به بخش حمل و نقل است که ما با این محصول قادر خواهیم بود آلایندگی را کاهش دهیم که در این بین قدرت موتور نیز افزایش پیدا میکند؛ ما این محصول را با توجه به هماهنگی وزارت نیرو در یک دستگاه موتور دیزل مستقر در نیروگاه طرشت مورد بررسی و آزمایش قرار دادیم که خوشبختانه نتایج بسیار خوبی بر روی این محصول نانو مکمل هیبریدی برای گازوئیل حاصل شده است.
"محمد پازوکی" رئیس پژوهشگاه مواد و انرژی ایران تصریح کرد: با توجه به اینکه در کشور هم سوخت مازوت و هم سوخت دیزل داریم، این محصول به راحتی در ایران قابل تولید است؛ اگر به اندازه 30 درصد موفق شویم که مصرف را کاهش دهیم از آنطرف نیز میتوانیم به صادرات آن فکر کنیم.
انتهای پیام/