اعوانی:‌ انجمن حکمت و فلسفه، محلِ درس خارج ما بود

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرنگار تسنیم، مراسم نکوداشت استادان غلامحسین ابراهیمی دینانی و غلامرضا اعوانی عصر امروز 18 اسفند در موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران برگزار شد. در این مراسم علما، فیلسوفان و بزرگانی چون آیت‌الله محقق داماد، آیت‌الله سیدحسن سعادت مصطفوی، صالحی معاون فرهنگی وزیر ارشاد، داوری اردکانی، کریم مجتهدی،‌ ضیاء موحد، حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه، شهرام پازوکی، حجت‌الاسلام احمد احمدی، محمدرضا بهشتی، نجفقلی حبیبی، زهرا مصطفوی، منوچهر صدوقی سها، علی مرادخانی،‌ منوچهر صانعی دره‌بیدی،... و استادان دینانی و اعوانی برگزار شد.

غلامرضا اعوانی، چهره ماندگار فلسفه و حکمت اسلامی یکی از سخنرانان این مراسم بود که طی سخنانی ضمن تشکر از برگزارکنندگان این همایش و اساتید حاضر در آن گفت: حدود 30 -40 سال است که مشعل فروزانی در مؤسسه حکمت و فلسفه روشن است. انسان مانند لوح نانوشته‌ای به دنیا می‌آید و امکانات الهی برای او فراهم می‌شود. این امکانات همان معلم‌ها هستند. بری بنده هم معلمان دلسوزی از همان دوران دبستان تا دانشگاه‌های داخلی و خارجی زحمت کشیده‌اند و هنوز هم هرگاه یادشان می‌افتم فاتحه‌ای برایشان می‌خوانم.

وی ادامه داد: برای نمونه یکی از این استادان دلسوز استاد مهدوی دامغانی بود که تمام صبح تا عصر در دانشکده بو و مراقب بود که خوب درس داده شود. در همینجا هم که من نشسته‌ام استادان بزرگی چون ایزوتسو (بزرگترین فیلسوف ژاپنی قرن بیستم) و هانری کربن تدریس کرده‌اند. ما در دانشگاه تهران درس می‌خواندیم و انجمن حکمت و فلسفه در واقع محل درس خارج ما بود. استادان ما کاری جز علم نداشتند و علاقه ما به علم هم از همانجا ناشی شده است؛ استادانی که مثل پدر به پرورش دانشجویان همت داشتند.

رئیس انجمن حکمت و فلسفه ایران در ادامه به بیان سخنانی درباره جایگاه فلسفه پرداخت و گفت: فلسفه معیار علوم است و عظمت هر فرهنگ بسته به عظمت فکر اوست، انسان همان است که می‌اندیشد و دیگر هیچ؛ و «ای برادر تو همه اندیشه‌ای...» و «آدمی دیدست و باقی پوست است...» اینها شعر نیست و همه حکمت است.

وی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: مرا متهم به افلاطونی بودن می‌کنند. اما من افلاطون را یکی از فلاسفه بزرگ تاریخ می‌دانم و دیگر فلاسفه را هم همه را نمود فکر و حکمت قلمداد می‌کنم. همه متفکران و فلاسفه تاریخ شرق و غرب از ارسطو گرفته تا شیخ اشراق و لائوتسه همه حکمای تاریخ بوده‌اند، چون حکمت جهانی است.

اعوانی تصریح کرد: فرق فلسفه و حکمت با علوم دیگر را بسیاری از فلاسفه از افلاطون گرفته تا دکارت و هوسرل بیان کرده‌اند. افلاطون می‌گوید علوم همه با پدیدارها کار دارند، اما فلسفه علم حقایق اشیاء است. فلسفه در جهان اسلام مساوی با حکمت بوده است. سیر حکمت در یونان از سوفیا به فیلوسوفیا بوده، اما در جهان اسلام دوباره از فیلوسوفیا به سوفیا سیر کرده است. بر سردر معبد دلفی نوشته بودند: «ای انسان خود را بشناس» و این خودشناسی شعار سقراط هم بوده است و اگر انسان خودشناس به معنای حکمی کلمه نباشد، غرض حکمت حصل نشده است.  

وی ادامه داد: از این که فلسفه و حکمت خوانده‌ام، پشیمان نیستم. هر فیلسوفی را می‌خوانم حتی اگر مخالف من هم باشد، کلامی حکیمانه در سخنشان می‌یابم. من تاکنون در هیچ محفلی از همسرم تقدیر نکرده‌ام اما در اینجا می‌خواهم از ایشان تشکر کنم. به دلیل آنکه همه می‌دانند با فلسفه نمی‌شود زندگی کرد و با این حال ایشان هیچگاه مانع‌تراشی نکرد و بلکه کمک‌کار و مشوق من بود.

انتهای پیام/