سرنوشت عراق بعد از جنگ، طرح کلی «برلین منفی ۷»

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، نشست پرسش و پاسخ فیلم «برلین منفی 7 »با حضور رامتین لوافی کارگردان،سیامک پورشریف تهیه کننده، فرشاد محمدی مدیرفیلمبرداری، علی مردانه برنامه  ریز و دستیار اول کارگردان، مصطفی زمانی و کارولین ایشهون بازیگر برگزار شد.

در ابتدای نشست لوافی درباره فیلمنامه گفت: فیلم نامه «برلین منفی 7 » را محمدرضا گوهری نوشته است اما ما  بعد از بحث و تبادل نظر زیاد به توافق رسیدیم.

لوافی درباره دغدغه اش برای ساخت فیلم اظهارکرد: این یک دغدغه جمعی بود. داستان این فیلم با نگاه ضد جنگی که دارد به روابط و موقعیت آدم ها در پروسه ای که در فیلم شاهد آن بودیم، می پردازد. فیلم دارای تم های اصلی و فرعی است که یکی از آنها مهاجرت است.

سیامک پورشریف دراین میان در خصوص روند تهیه فیلم افزود: من یک دفتر سینمایی در برلین دارم و این دومین فیلمی بود که در خارج از کشور کار می کردم؛ فیلم اول چمدان و مربوط به مانی حقیقی بود که به اکران نرسید. من از اول با این فیلم و سناریوی آن همراه بودم.درباره عراق فیلم های متعدد ساخته شده است اما فیلم ما درباره یک خانواده کوچک عراقی است که مجموعه ای از بلایا و سرنوشت های متفاوت از کشته شدن مادر تا مهاجرت برای این خانواده رقم می خورد. بخشی از قصه هایی که در این فیلم روایت می شود واقعی است.
پورشریف تم های اصلی فیلم را متفاوت دانست و عنوان کرد: تجاوز،قصه نجمه،بهروز و روژین جزوی از تم های اصلی فیلم هستند.

لوافی درباره لزوم طرح ایرانی بودن محور قصه بیان کرد: قصه اصلی ما قصه شخص دیگری بود اما در اصل قصه فرعی است.

سیامک پورشریف در تکمیل حرف های لوافی گفت:ما نمی خواستیم در ایران فیلم بسازیم و فیلم درباره عراق است. بخشی از بودجه این فیلم دولتی است و سینماگران ما می خواستند که درباره اتفاقات بعد از جنگ عراق فیلم بسازند و تفاوت آن ساخته شدن فیلم به دست یک کارگردان ایرانی است.

مصطفی زمانی بازیگر «برلین منفی 7» درباره آن اظهارکرد: این داستان روایتگر افرادی است که به دنبال امید می گردند و از شرایط خودشان خسته شدند و هرکس قصه ای دارد  اما قصه جنگ و مهاجرت خانواده عراقی در آن پررنگ تر است.

وی درباره علت پذیرش نقش بهروز در «برلین منفی 7» گفت: دوست داشتم یک تجربه بین المللی با بازیگران دیگر با قصه ای فرا منطقه ای داشته باشم و بتوانم در عین حال دو زبان را تجربه کنم. قرار بود قصه و نقش من فارسی باشد اما بازیگری که انتخاب شده بود، آمریکایی بود و وقتی فارسی صحبت می کرد معلوم می شد، فرد عربی نیست که فارسی حرف بزند. طی جلسه ای که با لوافی و فرشاد محمدی داشتیم و قرار شد من با زبان انگلیسی کار کنم و تجربه خوبی برای من بود.

در میانه نشست رامتین لوافی در خصوص علت انتخاب آلمان برای فیلم سازی افزود: ما باید در کشوری که سابقه مهاجرپذیری داشته باشد، فیلم بسازیم و آلمان یکی از این کشورهاست و علت انتخاب برلین هم این بود که این شهر دارای یک کاراکتر و شخصیت است و می تواند چیزهایی را به فیلم اضافه کند.

این کارگردان در پاسخ به این پرسش که چرا دراین فیلم، آلمانی ها دلسوزتر به نظر می رسند می افزاید: من اعتقاد ندارم که دلسوزان داستان آلمانی ها هستند. به نظرم یک داستان را نباید از این زاویه دید و نباید دیدگاه منفی و یا مثبت صرف به خارجی ها داشته باشیم. مخاطب این فیلم هرکسی است که آن را می بیند.

همچنین لوافی درباره نقطه عطف داستان یاداورشد: نمی توان برای هر فیلمی نقطه عطف ترسیم کرد و این داستان خطی نیست بلکه روندی است. در این فیلم کنش درونی است و نه بیرونی؛ حتی ما قالب حرکت دوربین را براساس کنش درونی تنظیم کردیم.

این کارگردان درباره پذیرش این فیلم از دیدگاه مخاطب تأکید کرد: من به تماشاچی احترام می گذارم و فکر می کنم تماشاگر آنقدر شعور دارد با این فیلم و حتی ناگفته هایش ارتباط برقرار کند.

رامتین لوافی پیرامون علت انتخاب نام«برلین منفی 7» خاطرنشان کرد: در ابتدای فیلم نامه ما می دانستیم که نام گم گشته موقت است. در یکی از روزهایی که به اردوگاه پناهجویان می رفتم به دلیل نوع فضا و سرمایی که در آنجا حاکم بود، نام برلین منفی 7 به ذهنم رسید و انتخاب شد.

لوافی در ادامه به معرفی کارولین ایشهورن بازیگر آلمانی برلین منفی 7 پرداخت و افزود: ایشان یکی از معروفترین هنرپیشه های آلمان هستند و از بچگی تئاتر کار می کردند و بالغ بر 40 فیلم تلویزیونی در آلمان بازی کردند و به دلیل مسأله انسانی قصه از آن استقبال کرد.

ایشهورن درباره شناخت  خود از سینمای ایران عنوان کرد: در فستیوال برلین فیلم های ایرانی را دیده ام و فیلم های فرهادی را می شناسم.

کارگردان برلین منفی 7 درباره نسبت فیلمنامه و دکوپاژ در این اثر اظهار کرد:  همه چیز از فیلمنامه گرفته می شود و این فیلمنامه است که به شما می گوید چطور میزانسن بچینید و بازی ها را تنظیم کنید. فیلم نامه در این اثر بیس بالایی داشت و ما کارمان را بر اساس آن تنظیم کردیم.

در ادامه نشست فرشاد محمدی مدیر فیلم برداری به این اشاره کرد که قبلا در خارج از کشور با فیلم «آل» با بازی مصطفی زمانی تجربه فیلمبرداری داشته است و افزود: شرایط کار ما مطابق با استانداردهای روز اروپا پیش می رفت و آقای پورشریف هرچه را که می خواستیم در اختیارمان قرار می داد. ما جمعا 46 جلسه فیلم برداری داشتیم و روزانه 10 تا 12 ساعت مفید کار می کردیم.

مصطفی زمانی در خصوص تجربه کار در خارج از کشور افزود: در این کار فقط یک ماه با وقفه روبرو بودیم و تجربه بسیار خوب ما داشتن آرامش کاری بود و دوستان آلمانی ما بسیار حرفه ای بودند.
تهیه کننده درباره هزینه فیلم گفت: این یک کار مشترک بین ایران و آلمان است و رقم کلی فیلم 1.5 تا 2 میلیارد هزینه داشت.

کارگردان در پایان در خصوص بودجه فیلم عنوان کرد: بودجه این فیلم از نصف بودجه یک تله فیلم در آلمان کمتر بوده است.

انتهای پیام/