روند تکاملی برنامه اتمی ایران / از خلف وعده غربی‌ها تا تکنولوژی بومی
خبرگزاری تسنیم: برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز ایران ریشه در اواخر دهه پنجاه میلادی دارد. سنگ‌اندازی‌های غرب در مسیر دست‌یابی ایران به دانش و تکنولوژی اتمی نیز تاریخی پنجاه‌ساله را پشت سر گذاشته است.
مذاکرات ایران و گروه 5 + 1 در سال‌های اخیر به‌میزبانی کشورهای مختلف انجام شده است. تیر ماه 1387، مهر ماه 1388 و آذر ماه 1389 به‌ترتیب مذاکرات ژنو یک، دو و سه برگزار شد. مذاکرات در استانبول در بهمن 1389 و 26 فروردین ماه 1391 ادامه یافت. بغداد در سوم و چهارم خرداد 1391 و مسکو در 29 و 30 خردادماه همان سال میزبان دور بعدی مذاکرات بود. در هشتم و نهم اسفند ماه 1391 دور اول مذاکرات آلماآتی برگزار شد و در 16 فروردین 1392 نیز دور دوم مذاکرات آلماآتی شروع شده است. در ادامه گاه‌شمار برنامه هسته‌ای ایران را که نشان‌گر ایستادگی تمام‌عیار یک ملت در برابر زورگویی بیگانگان است؛ مرور خواهیم کرد.
ایران توانست دانش و تکنولوژی هسته‌ای را بومی‌سازی کند.
1957
موافقت‌نامه‌ای بین ایران و آمریکا به امضا رسید که طبق آن آمریکا متعهد شد از نظر فناوری و تحقیقاتی به ایران کمک کند تا یک برنامه هسته‌ای صلح آمیز داشته باشد.
1967
مرکز مطالعات هسته‌ای تهران که با کمک آمریکا ساخته شده بود و در آن یک رآکتور 5 مگاواتی هسته‌ای تحقیقاتی کار می‌کرد؛ افتتاح شد.
1968
ایران معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای(NPT) را امضا کرد.
1970
فوریه: پارلمان وقت ایران معاهده را تصویب کرد و ایران اجازه یافت تحت این معاهده به غنی‌سازی اورانیوم بپردازد.
ایران برای دست‌یابی به انرژی جایگزین ناگزیر از داشتن تکنولوژی هسته‌ای است.
1974
می: ایران توافقنامهای را با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) امضا کرد و طبق آن کارشناسان آژانس اجازه یافتند برای تایید عدم انحراف برنامه هسته‌ای ایران به سوی تولید سلاح از تاسیسات هسته‌ای ایران بازرسی کنند.
نوامبر: شرکت کرفتورک یونیون (Kraftwerk Union Company) از آلمان‌غربی که زیرمجموعه کمپانی زیمنس بود؛ برای ساختن دو نیروگاه 1200 مگاواتی آب سبک در بوشهر وارد برنامه هسته‌ای ایران شد. ساخت و ساز از آگوست 1975 شروع شد اما قرارداد رسمی در اواسط 1976 به امضا رسید.
1975
جرالد فورد رئیس جمهور وقت آمریکا از توسعه برنامه هسته‌ای ایران برای متنوع سازی منابع انرژی حمایت کرد. برنامه هسته‌ای ایران به دنبال دست‌یابی به تولید 23 هزار مگاوات برق و نیز توانایی بازپردازش سوخت دریافتی از آمریکا بود.
1976
جرالد فورد با کمک به ایران برای ساخت 23 رآکتور هسته‌ای موافقت کرد. با این حال فورد با دست‌یابی ایران به توانایی‌های بازپردازش مستقل مخالفت کرد و به جای آن تاسیس نیروگاه بازپردازش چند ملیتی در ایران پیشنهاد شد که مورد قبول ایران واقع نگردید.
1977
کارتر مذاکرات مربوط به برنامه هسته‌ای ایران را از سر گرفت.
1978
یک توافق‌نامه هسته‌ای بین ایران و آمریکا به امضا رسید که طبق آن ایران با پادمان‌هایی بیش از آنچه که در NPT آمده است؛ موافقت کرد و آمریکا نیز تضمین کرد که در نیروگاه بازپردازش چند ملیتی، کشورهایی حضور داشته باشند که ایران بیشترین تمایل را به آنها دارد.
1979
با وقوع انقلاب در ایران، آمریکا تامین اورانیوم غنی شده لازم برای رآکتور تحقیقاتی تهران را متوقف کرد.
جولای: شرکت آلمانی زیمنس، ساخت و ساز در بوشهر را متوقف کرد.
پایگاه‌های هسته‌ای ایران مخفی نیست.
1984
فوریه: مهندسان آلمانی برای بررسی امکان از سرگیری ساخت رآکتور در بوشهر به ایران بازگشتند.
مارس: حمله عراق به نیروگاه اتمی بوشهر صدمات سنگینی به آن وارد ساخت.
دسامبر: ایران به کمک چین اقدام به راه‌اندازی یک مرکز تحقیقات هسته‌ای در اصفهان کرد. در 1985 یک رآکتور آموزشی در این مرکز آغاز به کار نمود.
1987
پس از 18 ماه مذاکره، آرژانتین یک قرارداد 5/5 میلیون دلاری با ایران امضا کرد تا با ایجاد تغییراتی در رآکتور تحقیقاتی تهران آن را برای کار با اورانیوم غنی شده 20 درصد به جای اورانیوم 90 درصد آماده کند. در 1989 آرژانتین کار را به انجام رساند و در 1993 نیز حدود 22 کیلوگرم اورانیوم 20 درصد در اختیار ایران قرار داد.
1990
ایران تصمیم به بازسازی نیروگاه بوشهر گرفت.
مردم ایران برخورداری از انرژی هسته‌ای را حق مسلم خود می‌دانند.
1992
روسیه و ایران توافقنامهای برای ساخت یک نیروگاه هسته‌ای و همکاری‌های هسته‌ای غیرنظامی امضا کردند.
1995
طی قراردادی روسیه متعهد شد زیر نظر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) یک رآکتور آب سبک در بوشهر بسازد. تکمیل پروژه با حدود 5 سال تاخیر انجام شد.
1997
IAEA پروتکل الحاقی NPT را توصیب کرد که طبق آن نظارت بر فعالیت‌های هسته‌ای اعضا شدیدتر می‌شد. ایران در 2003 این پروتکل را امضا کرد ولی تصویب آن در مجلس تا 2010 به تاخیر افتاد.
1998
فوریه: دولت کلینتون با موضع گیر‌ی خصمانه علیه برنامه هسته‌ای ایران اعلام کرد که ایران دارای منابع نفتی و گازی فراوانی است که آن کشور را از انرژی هسته‌ای بی‌نیاز می‌سازد در نتیجه ممکن است برنامه هسته‌ای ایران به سوی ساخت تسلیحات هسته‌ای منحرف شود.
مارس: اوکراین تحت فشارهای شدید آمریکا از فروش 2 توربین برای استفاده در نیروگاه اتمی بوشهر خودداری کرد.
1999
7 می: روسیه اعلام کرد ایران خواستار افزایش همکاری‌های هسته‌ای به خصوص برای ساختن دومین نیروگاه هسته‌ای خود است.
19 می: رئیس جمهور وقت ایران و پادشاه عربستان طی دیداری در ریاض بر خاورمیانه عاری از سلاح‌های کشتار جمعی و نیز خطر تسلیحات اتمی اسرائیل برای صلح منطقه تاکید کردند.
تأسیسات هسته‌ای ایران در دسترس بازرسان IAEA قرار دارد.
2000
کلینتون با امضای قانونی به دولت کشورش اجازه داد افراد یا سازمان‌هایی که به برنامه‌های ادعایی اتمی، شیمیایی، بیولوژیک و موشک‌های بالستیک ایران کمک می‌کنند را تحریم کند.
2001
روسای جمهور وقت ایران و روسیه پیمان‌نامه‌هایی برای همکاری‌های نظامی و هسته‌ای امضا کردند. رئیس جمهور وقت بر تصمیم ایران برای ساخت دومین نیروگاه هسته‌ای پس از تکمیل نیروگاه بوشهر تاکید کرد.
2002
ژانویه: رئیس مجمع تشخیص مصلحت ایران اعلام کرد ایران به دنبال مسلح کردن خود با تسلیحات نامتعارف نیست.
آگوست: رئیس جمهور وقت ایران وجود مرکز غنی‌سازی در نطنز و برخی تاسیسات هسته‌ای دیگر (نیروگاه آب سنگین اراک) را اعلام کرده و از آژانس بین‌المللی انرژی اتمی خواستار بازدید از آنها شد.
سپتامبر: علی‌رغم تلاش‌های آمریکا برای متقاعد سازی روسیه برای عدم همکاری با ایران، کارشناسان روسی شروع به نصب تجهیزات سنگین در رآکتور بوشهر کردند.
شهید مصطفی احمدی روشن و فرزند خردسالش
2003
فوریه: رئیس جمهور وقت ایران از اکتشاف و استخراج اورانیوم در ایران خبر داد و بر حق مشروع ایران برای برخورداری از انرژی هسته‌ای تاکید کرد.
6 می: سازمان انرژی اتمی ایران، طی گزارشی به سازمان ملل بر صلح‌آمیز بودن برنامه هسته‌ای ایران تاکید کرد.
17 می: تهران از پیشنهاد سوریه برای عاری‌سازی خاورمیانه از تسلیحات کشتار جمعی حمایت کرد.
ژوئن: گزارش IAEA عدول از مفادNPT توسط ایران را نشان نداد اما تاکید داشت که ایران باید در مورد تاسیسات نطنز و اراک همکاری بیشتری انجام می‌داد. پس از این گزارش سازمان ملل از ایران خواست تا الحاقیه NPT را امضا کرده و در مجلس خود به تصویب برساند تا بازرسی‌های بیشتر از تاسیسات هسته‌ای ایران امکان‌پذیر باشد.
آگوست: بازرسان IAEA شواهدی از اورانیوم با غنای بالا را در نطنز پیدا کردند. ایران اعلام کرد این بقایا مربوط به تجهیزات دست دومی است که از کشورهای دیگر خریداری کرده است.
19سپتامبر: رئیس جمهور وقت ایران اعلام کرد که کشورش نیازی به بمب‌های اتمی ندارد و بر اساس آموزه‌های دینی به دنبال آن نیست.
اعضای دایم شورای امنیت به‌علاوه آلمان، طرف مذاکره ایران درباره برنامه هسته‌ای هستند.
25 سپتامبر: بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل از ردیابی اورانیوم بسیار غنی شده در مرکزی در نزدیکی تهران خبر دادند. IAEA تا 31 اکتبر به ایران فرصت داد تا در مورد منشا این اورانیوم به آژانس توضیح دهد.
21 اکتبر: طی مذاکراتی با سه کشور اروپایی آلمان، فرانسه و انگلیس، ایران تعلیق غنی‌سازی اورانیوم و بازرسی سرزده کارشناسان سازمان ملل را قبول کرد. همچنین ایران موافقت کرد که پروتکل الحاقی را امضا کند.
24 اکتبر: تعدادی از مردم با تجمع در تهران به توافق اخیر دولت با سه کشور اروپایی اعتراض کردند.
نوامبر: IAEA اعلام کرد که هیچ نشانه‌ای از برنامه تولید تسلیحات هسته‌ای در ایران نیافته است اما در مورد تولید پلوتونیوم ابراز نگرانی کرد. در پاسخ، رئیس جمهور وقت ایران اظهار داشت پلوتونیوم برای تولید رادیو داروها مصرف شده است.
دسامبر: تهران پروتکل الحاقی را امضا کرد.
مذاکرات هسته‌ای ایران و 5+1 با فراز و فرودهایی همراه بوده است.
2004
فوریه: ایران قبول کرد که بخشی از برنامه هسته‌ای خود را پنهان نگه داشته است و در عین حال تاکید کرد که این بخش نیز هدفی جز تولید برق نداشته است.
آوریل: ایران اعلام کرد طرح ساخت رآکتور آب سنگین برای تولید رادیوداروها بوده است. غربی‌ها هشدار دادند که این امکانات ممکن است در بازپردازش سوخت مصرفی برای تولید پلوتونیوم استفاده شود.
آگوست: رئیس جمهور وقت ایران بر حق این کشور برای غنی‌سازی اورانیوم تاکید کرد.
اکتبر: تهران اعلام کرد چندین تن گاز هگزافلوراید مورد نیاز برای غنی‌سازی اورانیوم را تولید کرده است.
14 نوامبر: در مذاکراتی با سه کشور اروپایی، ایران به طور داوطلبانه به تعلیق غنی‌سازی اورانیوم ادامه داد و در عوض در بیانیه پاریس کشورهای طرف مذاکره بر حق ایران برای داشتن تکنولوژی هسته‌ای صلح آمیز تاکید کردند.
15 نوامبر: IAEA گزارش داد هیچ شاهدی مبنی بر تلاش ایران برای دست‌یابی به تسلیحات هسته‌ای پیدا نکرده است.
22 نوامبر: ایران از IAEA برای نظارت بر تعلیق غنی‌سازی دعوت به عمل آورد.
30 نوامبر: ایران اعلام کرد تعلیق غنی‌سازی مقطعی خواهد بود. اروپایی‌ها با تاکید بر مشوق‌های تجاری امیدوار بودند تعلیق غنی‌سازی همیشگی باشد.
دسامبر: وزارت اطلاعات ایران اعلام کرد بیش از 10 نفر را به جرم جاسوسی برای سیا و رژیم اسرائیل درباره برنامه هسته‌ای ایران دستگیر کرده است.
تاکنون IAEA هیچ شاهدی مبنی بر تلاش ایران برای دست‌یابی به تسلیحات هسته‌ای پیدا نکرده است.
2005
13 ژانویه: بازرسان IAEA به طور محدود اجازه بازرسی از پایگاه پارچین در نزدیکی تهران را دریافت کردند. دولت بوش در این دوره آژانس را برای بازرسی از تاسیسات هسته‌ای ایران تحت فشار گذاشته بود.
17 ژانویه: بوش گفت در صورتی که ایران به مقابله با خواسته‌های جامعه جهانی (؟!) درباره برنامه اتمی‌اش ادامه دهد برخورد نظامی با ایران به صورت یک گزینه مطرح است.
7 فوریه: وزیر دفاع وقت ایران اعلام کرد تسلیحات اتمی در حیطه خواسته‌های ملی ایرانیان نیست.
28 فوریه: تهران و مسکو توافقنامهای امضا کردند که طبق آن روسیه متعهد به تامین سوخت نیروگاه هسته‌ای بوشهر شد و ایران نیز تعهد داد که بقایای سوخت را به روسیه بازگرداند.
می: مجلس ایران دولت را ملزم به از سرگیری غنی‌سازی اورانیوم کرد.
1 آگوست: ایران به IAEA اطلاع داد که فعالیت‌های خود در سایت هسته‌ای اصفهان را از سر می‌گیرد.
5 آگوست: سه کشور اروپایی چارچوب یک توافق طولانی مدت را به ایران پیشنهاد دادند که مشتمل بر کنار گذاشتن فعالیت‌های مربوط به چرخه سوخت و توقف ساختن رآکتور آب سنگین اراک بود. پیشنهاد از سوی ایران رد شد.
8 آگوست: ایران تحت نظارت IAEA فعالیت‌ها در اصفان را از سر گرفت.
9 آگوست: رهبری ایران طی یک فتوا تولید، نگهداری و استفاده از تسلیحات هسته‌ای را حرام اعلام کردند.
11 آگوست: IAEA خواستار تعلیق فعالیت‌های غنی سازی ایران شد.
24 سپتامبر: IAEA ایران را متهم به عدم همکاری در مورد مفاد NPT کرد و خواستار ارجاع پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل شد. در مقابل ایران اعلام کرد ممکن است پذیرش داوطلبانه پروتکل الحاقی را به حالت تعلیق درآورد.
20 نوامبر: مجلس ایران دولت را موظف کرد در صورت ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت از اجرای مفاد پروتکل الحاقی خودداری کند.
ایران و گروه 5 + 1 علی‌رغم فراز و فرودها به مذاکرات ادامه می‌دهند.
2006
ژانویه: ایران فعالیت در نطنز را از سر گرفت.
فوریه: IAEA پرونده هسته‌ای ایران را به شورای امنیت ارجاع داد.
جولای: شورای امنیت در قطع‌نامه 1696 خود خواستار توقف غنی‌سازی در ایران طی یک ماه آینده شد. تهران قطع‌نامه را غیرقانونی دانست.
آگوست: احمدی‌نژاد به طور رسمی نیروگاه آب سنگین اراک را افتتاح کرد.
اکتبر: بوش قانونی را امضا کرد که طبق آن کشورها و شرکت‌هایی که به برنامه هسته‌ای ایران کمک می‌کنند مشمول تحریم آمریکا می‌شوند.
دسامبر: شورای امنیت در قطع‌نامه 1737 تحریم‌هایی را درباره فروش تجهیزات مرتبط با انرژی هسته‌ای به ایران و نیز اشخاص و سازمان‌های فعال در برنامه هسته‌ای ایران تصویب کرد.
2007
مارس: شورای امنیت با تصویب قطع‌نامه 1747 فروش سلاح به ایران را ممنوع کرد.
دسامبر: آمریکا اعلام کرد شواهدی در دست است که نشان می‌دهد ایران در سال 2003 برنامه اتمی خود را متوقف کرده است.
ایران همواره بر در اختیار داشتن تکنولوژی غنی‌سازی تأکید کرده است.
2008
فوریه: IAEA طبق گزارش‌های بخش جاسوسی دولت بوش اعلام کرد ایران در مورد برنامه هسته‌ای خود و نیز راه‌اندازی تکنولوژی جدید سانتریفیوژی خود به سوالات جامعه جهانی (؟!) پاسخ نمی‌دهد.
مارس: شورای امنیت قطع‌نامه 1803 را تصوب کرد و تحریم‌های اقتصادی بیشتری را علیه ایران به کار بست.
18 جولای: بوش با حضور آمریکا در مذاکرات هسته‌ای ایران و اروپا در ژنو موافقت کرد.
سپتامبر: قطع‌نامه 1835 شورای امنیت سازمان ملل بر تحریم‌های مذکور در سه قطع‌نامه قبلی تاکید کرد.
2009
سپتامبر: اوباما، سارکوزی و نخست وزیر انگلیس، براون در یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام کردند ایران در نزدیکی قم دارای یک نیروگاه غنی‌سازی مخفی است. ایران اعلام کرد ساخت این نیروگاه با اطلاع کامل IAEA بوده است.
1 اکتبر: ایران در ژنو با نمایندگان اعضای دایم شورای امنیت و نماینده آلمان موسوم به گروره 5 + 1 مذاکره کرد. مذاکره کنندگان خواستار خروج اورانیوم غنی شده از ایران شدند.
19 – 21 اکتبر: گفتگوها در وین با حضور نماینده‌ای از IAEA در مورد خروج اورانیوم غنی شده از ایران ادامه یافت. توافقاتی حاصل شد اما اعتراضات داخل ایران مانع از نهایی شدن توافق گردید.
خط قرمز نتانیاهو برای برنامه هسته‌ای ایران!!
2010
فوریه: احمدی‌نژاد اعلام کرد ایران توانسته است اورانیوم 3/5 درصد را تا 20 درصد غنی کند و توانایی پیشروی در غنی سازی‌های بیشتر را نیز دارد.
می: ترکیه، برزیل و ایران به توافق رسیدند 1200 کیلوگرم اورانیوم 3/5 درصد ایران به ترکیه منتقل شود و در ازای آن ایران 120 کیلوگرم اورانیوم 20 درصد دریافت کند. آمریکا و اروپا با مخالفت خود از اجرای توافق‌نامه جلوگیری کردند.
9 ژوئن: شورای امنیت قطع‌نامه 1929 را تصویب و دور چهارم از تحریم‌ها را علیه ایران آغاز کرد.
24 ژوئن: کنگره آمریکا تحریم‌های همه جانبه‌ای علیه صنعت نفت و انرژی ایران تصویب کرد.
11 جولای: تهران اعلام کرد توانسته است 20 کیلوگرم اورانیوم 20 درصد برای رآکتور تحقیقاتی تهران تولید کند.
26 جولای: اتحادیه اروپا تحریم‌هایی را علیه صنعت نفت و گاز ایران تصویب کرد.
آگوست: سوخت‌گذاری در نیروگاه بوشهر آغاز شد که تکمیل و شروع به کار این نیروگاه محسوب می‌شد.
دسامبر: ایران در ژنو با اعضای شورای امنیت و آلمان در مورد برنامه هسته‌ای خود مذاکراتی را شروع کرد. ادامه مذاکرات به ژانویه 2011 در استانبول موکول شد.
ژوئن: IAEA ایران را به عدم همکاری کامل متهم کرد.
نوامبر: در توافقی با اتحادیه اروپا ایران قبول کرد که بخشی از برنامه غنی‌سازی خود را تعلیق کند.
بومی‌سازی دانش و تکنولوژی هسته‌ای در ایران ادامه دارد.
2011
ژانویه: صالحی وزیر امور خارجه ایران، اعلام کرد ایران هم اکنون از معدود کشورهایی است که توانایی تولید هرچیزی که برای چرخه سوخت هسته‌ای نیاز است را دارد.
8 نوامبر: IAEA گزارش داد آژانس شواهدی مبنی بر جهت‌گیری تسلیحاتی برنامه اتمی ایران نیافته است.
24 نوامبر: ایران اعلام کرد 12 نفر را که از سوی سیا مامور به ایجاد اخلال در برنامه هسته‌ای کشور بوده‌اند را دستگیر کرده است.
جولای: یکی از دانشمندان هسته‌ای ایران در تهران ترور شد و جان خود را از دست داد.
2012
ژانویه: یکی دیگر از دانشمندان هسته‌ای ایران در تهران قربانی ترور شد.
21 فوریه: بازرسان IAEA پس از دومین دیدار خود در ماه‌های اخیر، درحالی که از عدم دسترسی به سایت پارچین گله داشتند؛ ایران را ترک کردند.
24 فوریه: IAEA اعلام کرد ایران موفقیت‌های بزرگی در زمینه غنی‌سازی کسب کرده است.
3 مارس: اوباما طی هشداری گفت که «تمامی عناصر قدرت آمریکایی» به صورت گزینه‌ای برای جلوگیری از تبدیل شدن ایران به یک قدرت اتمی مطرح هستند.
5 مارس: نخست وزیر اسرائیل در سفری به آمریکا هشدار داد که فرصت برای راه حل دیپلماتیک در حال اتمام است.
6 مارس: ایران و گروه 5 + 1 در مورد برگشتن به مذاکرات به توافق رسیدند و در مقابل ایران امکان بازرسی از سایت پارچین را پیشنهاد کرد.
15 مارس: اتحادیه اروپا تحریم‌های بانکی شدیدی علیه ایران به موقع اجرا گذاشت.
ایران در اوایل 2013 تأسیسات غنی‌سازی خود را روزآمد کرد.
2013
2 فوریه: بایدن، معاون اول رئیس‌جمهور آمریکا از تمایل آمریکا برای مذاکره مستقیم با ایران درباره غنی‌سازی خبر داد.
13 فوریه: ایران تاسیسات غنی سازی خود را روزآمد کرد.
3 مارس: ایران اعلام کرد 3000 سانتریفیوژ نسل جدید برای به کارگیری در غنی‌سازی تولید کرده است.
19 مارس: روزنامه گاردین به نقل از کارشناسان اروپایی و آمریکایی نوشت: « علی‌رغم تحریم‌ها در برنامه اتمی ایران تغییری ایجاد نشده است.»
21 مارس: رهبری ایران ضمن تاکید بر عدم خوش‌بینی به مذاکره مستقیم با آمریکا اعلام فرمودند مخالفتی با مذاکره ندارند.
22 مارس: نماینده انگلستان در مقر اروپایی سازمان ملل در گفتگو با یک روزنامه اتریشی گفت: «در مورد برنامه هسته‌ای ایران، تمایل داریم که تمامی راه‌های احتمالی که ما را به جلو می‌برد را بررسی کنیم. هنوز فرصت‌های فراوانی برای مذاکره وجود دارد.»
در آستانه دور دوم مذاکرات در آلماآتی، نماینده ایران در IAEA بر اهداف
صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران تأکید کرد.
25 مارس: یک گروه تحقیق بین‌المللی حمله به تأسیسات اتمی ایران با ویروس استاکس‌نت را "توسل به زور" و نقض قوانین بین‌المللی خواندند.
26 مارس: نخستین رئیس سازمان انرژی اتمی ایران در رژیم سابق در گفت و گو با بی‌بی‌سی گفت که مقامات ایران باید در مقابل تحریم‌ها و فشار کشورهای غربی مقاومت کنند و تسلیم آن نشوند.
27 مارس: رهبران پنج قدرت نوظهور اقتصادی در جهان، بریکس، نگرانی خود را از تهدیدهای نظامی علیه برنامه اتمی ایران اعلام کردند.
3 آوریل: نماینده ایران در IAEA بار دیگر بر اهداف صلح‌آمیز برنامه انرژی هسته‌ای ایران تاکید کرد.
3 آوریل: دبیرکل سازمان ملل در مادرید گفت: مسئله هسته‌ای ایران باید هرچه زودتر و به‌شیوه‌ای کاملاً صلح‌آمیز حل شود.
4 آوریل: وزیر امور خارجه روسیه تأکید کرد؛ ایران باید از حق بی‌قیدوشرط در برنامه انرژی اتمی برخوردار باشد.
5 آوریل: دور جدید مذاکرات هسته‌ای ایران و 5+1 در آلماآتی آغاز شد.
انتهای پیام/
