بهنام بهزادی: از رونق سینما خوشحالم/ شرایط اکران عادلانه نیست

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم در ادامه برنامه هفت فیلم «قاعده تصادف» با حضور بهنام بهزادی کارگردان، مهرزاد دانش و شاهین شجری کهن منتقد سینما مورد نقد و بررسی قرار گرفت.

بهنام بهزادی سازنده فیلم« تنها دوبار زندگی می کنیم» که با وقفه ای 5 ساله این بار «قاعده تصادف» را بر پرده سینما دارد، درباره علت این وقفه گفت: فیلم ساختن به خودی خود کار آسانی نیست و وقتی نخواهیم به فیلم های غیرفرهنگی و مبتذل سینما دل ببندیم، شرایط دشوارتر می شود ؛ به خصوص زمانی که بخواهیم کاری مستقل انجام دهیم، اوضاع پیچیده تر خواهد شد. من دو سال برای اکران فیلم قبلی منتظر بودم و بعد از آن هم چند کار مختلف انجام دادم. از روز اول شکل گیری ایده اولیه فیلم تا مراحل پایانی آن حدود 2 سال طول کشید.

مهرزاد دانش منتقد سینما درباره فیلم«قاعده تصادف» عنوان کرد: در بین فیلم های در حال اکران، به نظرم «قاعده تصادف» بهترین فیلم است. این فیلم در جشنواره پارسال جزو فیلم های برتر و به شدت قابل بحث بود و رغم مظلومیت تبلیغات محیطی، «قاعده تصادف» فیلم آبرومند و موقری است. این فیلم هم در ساختار و هم در فرم و درونمایه دراماتیک روندی متعادل را طی می کند و به عبارتی از درون فرم محتوا استخراج می شود و متناسب با محتوا فرم در نظر گرفته شده است.

دانش افزود: این فیلم حکایت چند نفر معدودی است که درگیر یک سری شرایط موقعیتی بغرنج می شوند و قرار است با همکاری یکدیگر خودشان را از این شرایط بغرنج خارج کنند. ساختار بصری ، میزانسن و ریتم فیلم تماما متناسب با این فضا است و شاخصه اصلی فیلم همین تعادلی است که در فضای دقیق و حساب شده متن جاری است.

شاهین شجری کهن در ادامه برنامه در تأیید صحبت های دانش گفت: فیلم بسیار استوارست و فضای جوانانه ای دارد و جسارت فیلمساز در استفاده از فرم و ابزارهای سینمایی جزو بدیهیات است.

شجری کهن افزود: فکر می کنم فیلم در یک قدمی رسیدن به هدف اصلی خود به خصوص در فیلمنامه متوقف شده است. جوانانی که برای شرکت در یک جشنواره و نشان دادن تئاترشان عازم خارج از کشورند و خروج از کشور برایشان اتفاق بزرگ و تعیین کننده ای است، اما در آستانه این سفر در معرض یک انتخاب اخلاقی قرار می گیرند. آنها باید انتخاب کنند که آیا بدون دوستشان می توانند به این سفر بروند یا نه؟ عده ای با ماندن برای دوستشان و عده دیگری با رفتن موافقند.

این منتقد سینما اظهار کرد: فکر می کنم این چالش اخلاقی باید زمانی شکل می گرفت که این گروه گزینه های مختلفی برای انتخاب داشته باشند. در فیلم تنها یک گزینه برای انتخاب وجود دارد و گروه امکان انتخاب لو دادن دوستشان و یا سپردن او پدرش یکی را انتخاب کنند و عملا یک نوع انفعال دارند. در یک سوم پایانی فیلم بیشتر از همه شاهد انفعال و سردرگمی هستیم. در فیلم دلالتی برای توانایی دانستن یا دیالوگی در این زمینه وجود ندارد.

در ادامه «هفت» مهرزاد دانش در پاسخ به اینکه آیا یک سوم پایانی فیلم سردرگمی دارد یا نه، تشریح کرد: بعضی گمان می کنند موضوع اصلی «قاعده تصادف» درباره اختلاف نسل هاست اما فکر می کنم موضوعات مهمتری در آن گنجانده شده است. فیلم دائما در حال بیان بزنگاه های اخلاقی به طور پی در پی و درحال دوگانه پروری است. مثلا اگر خودمان در این بزنگاه ها قرار بگیریم، چه تصمیمی را می گیریم.

دانش افزود: «قاعده تصادف» ما را در مسیری قرار می دهد که یا باید سمت الف و یا ب برویم و اتفاقا موتور روایت فیلم در همین قسمت قوت می گیرد. اینکه دختر باید به پدرش راست بگوید یا دروغ یکی از دوگانگی های موجود در فیلم و بزنگاه هاست. یکی از بزنگاه ها مصلحت فرد و مصلحت جمع است. یکی دیگر از بزنگاه ها مصحلت بین نسل جدید و قدیم است. تعارض بین مصلحت و منفعت یکی دیگر از تعارض های فیلم است.

بهنام بهزادی درباره دلالت های موجود در «قاعده تصادف» گفت: اگر بخواهیم بیشتر از آن چیزی که در فیلم وجود دارد، برای مسأله ای دلیل بیاوریم، به تدریج تبدیل به شعار می شود. هر چیزی احتیاج به یک نوع تعادل دارد. قرار نیست این بچه ها برای والدین خود برنامه بچینند و آن ها را گول بزنند. کافی بود این بچه ها به صورت دوستانه کارهایی را که پدر شهرزاد در رابطه با گروه انجام داده است را  به شهرزاد بگویند. وقتی شهرزاد در سکانس ناهار به گروه می گوید که می خواهم به خاطر شما بروم، نشان می دهد که دلیلی برای این کار دارد. دلالت در «قاعده تصادف» از همین جنس است و ما چیز بیشتری نمی خواهیم چون بستر درام در فضای پیچیده ای شکل نمی گیرد.

شاهین شجری کهن درباره پلان سکانس های طولانی در «قاعده تصادف» گفت: در اینکه فیلم پلان های طولانی دارد، شکی نیست اما به نظرم جز یک یا دو مورد هیچ گاه این پلان ها سکانس و یک صحنه کامل را تشکیل نمی دهد و این اصلاح با سهل انگاری به کار برده شده است.

مهرزاد دانش نیز درباره پلان سکانس ها عنوان کرد: جز یک یا دو مورد فکر می کنم بقیه صحنه ها پلان سکانس باشند، چون عده ای در یک خانه با موقعیتی واحد هستند و یک دفعه همه چیز قطع می شود و بعد به سراغ برداشت بلند دیگری می رود. به طور کلی بیشتر «قاعده تصادف» متشکل از پلان سکانس است. این پلان سکانس های می تواند تداعی کننده 3 موضوع باشد؛ یکی اینکه این بچه ها در فضای فیلم تئاتر کار می کنند و تفاوت تئاتر با فیلم در نداشتن کات در تئاتر است و این می تواند فضای تئاتر را تداعی کند. دوم، این بچه ها با توجه به اینکه هر کدام از یک منطقه آمده اند و فردیت متمایزی از دیگران دارند، جمع واحدی را تشکیل داده اند؛یعنی ممکن است برای زنگ زدن به گوشه خلوتی بروند اما از دل فیلم جدا نمی شوند.

دانش ادامه داد: سومین کارکرد مربوط به فضای سنگینی است که در آن موقعیت خود را نشان می دهد. قطعا اگر آقای بهزادی از کات استفاده می کرد، کارش راحتتر از حالت فعلی بود و این همه پیچیدگی در فضا ، زاویه و میزانسن نبود و ریتم فیلم تندتر می شد. ولی چون موقعیت فیلم بغرنج بود این فضای سنگین باید برجسته تر شود که این پلان سکانس ها به بیننده کمک می کرد تا این موقعیت بهتر درک شود.

دانش در خصوص شخصیت پردازی «قاعده تصادف» تشریح کرد: شخصیت پردازی جوانان خوب است و در ابتدای کار به معرفی کلی این افراد پرداخته می شود و به تدریج افراد در تقابل با یکدیگر و صحبت هایی که دارند، فردیت خود را بروز می دهند مثلا شخصیت آرام امیر در مقابل شخصیت پرخاشگر بردیا قرار می گیرد. من در این بین مقداری با شخصیت پدر مشکل دارم و فکر می کنم با وجود اینکه کارگردان سعی کرده است، آن را موجه جلوه دهد، ولی بعد از ورود به خانه بچه ها و دیالوگ هایی که به آنها می گوید، توجیه منطقی ندارد.
بهزادی در مورد اکران «قاعده تصادف» در پایان بحث گفت: قرار نیست فروش هیچ فیلمی مانعی برای فیلم دیگر باشد و من از فروش فیلم های دیگر و رونق سینما خوشحال می شوم اما پیش بینی نمی کردم تبلیغات و تعداد سالن های سینما این قدر برای فروش فیلم نامتعادل و محدود باشد. متأسفانه اطلاع رسانی خوبی در مورد این فیلم نداریم . دوست دارم جوانان این فیلم را به همراه خانواده خود ببینند.

انتهای پیام/