امانتی سنگین یا لقمه‌ای شیرین؟
خبرگزاری تسنیم:از نامزدهایی که هم خودشان می‌دانند و هم حامیان اندکشان که نه توانایی حمل این امانت سنگین را دارند و نه پایگاهی در افکار عمومی دارند،درخواست این است که زودتر احساس تکلیف کنند و انصراف بدهند .
به گزارش خبرگزاری تسنیم متن سرمقاله روزنامه جام جم به شرح ذیل است:
تعدد نامزدهای ریاست جمهوری را که به یکی از ویژگی‌های این دوره از انتخابات تبدیل شده است می‌توان از حیثی طبیعی قلمداد کرد؛ زیرا هرگاه و در هر زمینه یا مسئولیت و هر صنفی دوره افراد شاخص، فحل و پیشکسوت به اتمام برسد، نسل و افراد سطح دوم و سوم و گاهی حتی پایین‌تر به عنوان مدعی پا به میدان می‌گذارند و چه بسا رجز هم بخوانند.
این اتفاق که می‌توانست درجریان انتخابات دوره هفتم ریاست جمهوری رخ دهد، عمدتا به دلیل وجود دو جریان سیاسی شناخته شده و باسابقه، مشهور به چپ و راست که یکی را ناطق نوری نمایندگی می‌کرد و دیگری را خاتمی؛ به تعویق افتاد و تقریبا از انتخابات 84 آغاز شد.
در مقطع کنونی، از احساس تکلیف شرعی که بگذریم! این تعدد به دلیل 1. نبود افراد شاخص، طراز اول و مورد اجماع نسبی 2. تعدد و تکثر جریان‌های سیاسی و 3. دو دوره ریاست جمهوری احمدی‌نژاد که خود از همین نسل بوده است، به شکل بارزی جلوه‌گر شده است.
این تعدد را البته از جهاتی می‌توان مثبت ارزیابی کرد،زیرا اول این‌که بخشی از ظرفیت‌های مدیریتی موجود در کشور را به نمایش می‌گذارد و دیگر این‌که تا حدی به نشاط و شور انتخابات کمک می‌کند و آخر این‌که فرصتی می‌شود که سلایق مختلف در موضوعات مهم و اساسی کشور به اظهار نظر بپردازند اما آثار و پیامدهای منفی و مهم این تعدد را نیز نمی‌توان نادیده گرفت که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1. ایجاد تشتت فکری در جامعه و تشویش اذهان عمومی.
2. ایجاد این ذهنیت در جامعه که نگاه به ریاست‌جمهوری بیشتر نگاه به بستری نرم است تا رفتن در دهانه آتشفشان!
3. شکسته شدن آرا و به دور دوم کشیده شدن انتخابات و سرانجام عدم انتخاب رئیس جمهور با پشتوانه بالای آرای مردم.
4. افزایش و اسراف در هزینه‌های انتخابات.
5. افزایش و تحمیل هزینه‌های سیاسی به کشور، زیرا شورای نگهبان صلاحیت همه نامزدها را احراز یا تائید نخواهد کرد.
با عنایت به آنچه گفته شد، از نامزدهایی که هم خودشان می‌دانند و هم حامیان اندکشان که نه توانایی حمل این امانت سنگین را دارند و نه پایگاهی در افکار عمومی، و بیشتر آمده‌اند تا خود را در این تراز جا بزنند و توشه‌ای باشد برای آینده آنها یا اگر بتوانند با نوعی سهم‌خواهی کنار بکشند، درخواست این است که زودتر احساس تکلیف کنند و انصراف بدهند یا به نفع نامزدهای توانمندتر که امکان رای‌آوری بیشتری دارند، کناره‌گیری کنند.
انتظار عمومی از همه کسانی که پا به میدان رقابت‌های ریاست جمهوری می‌گذارند این است که این عنوان را مسئولیت و امانتی سنگین تلقی کنند و نه‌لقمه‌ای چرب و شیرین!
مهدی فضائلی
انتهای پیام/
