پارکبان‌ها و ماموریتی به وسعت بی‌انتها!

به گزارش خبرنگار گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، گزارشی که 5 سال پیش، از سوی یک نهاد وابسته به شهرداری تهران منتشر شده بود، حضور پارکبان ها را در نزدیک به 30 درصد خیابان های شهر تایید کرده بود. امروز اما، آمار دقیق و به روزی از فعالیت آنها منتشر نشده است. آنها وظیفه دارند از توقف خودروها بدون مجوز یا کارت پارک در حاشیه خیابان هایی که پارکومتر دارند، جلوگیری کنند یا با فروش کارت پارک به این خودروها، اجازه توقف صادر کنند.

در تهران اما چند نوع پارکبان وجود دارد. یک نوع از این پارکبان ها، در محلات و خیابان های مراکز اداری و سازمان های دولتی دیده می شوند. آنها موظفند با ارائه کارت مخصوص پارکومتر، مردمی را که قصد توقف دارند، راهنمایی کنند.

علی، یکی از این پارکبان هاست که در خیابانی واقع در شهرک قدس (غرب) تهران، نزدیک وزارت بهداشت و درمان، کار می کند. او درباره کارش می گوید: «شرکت به ما تعدادی کارت پارک داده است، ما باید آنها را به مردمی که قصد توقف دارند، بفروشیم. قیمت کارت ها از دوهزار تا پنج هزار تومان متفاوت است.»

او که کیف روی شانه اش، انباشته از کارت پارک است، درباره درآمدش می گوید: «روزانه حدود 12 ساعت کار می کنم. شرکت هم به ازای تعداد کارتی که می فروشم، حقوق می دهد. ماهانه بین 450 تا 600 هزارتومان حقوق می گیرم.»

علی دوست ندارد بگوید چه تعداد کارت می فروشد. فقط توضیح می دهد: «اینجا باید پلیس هر روز چند بار سر بزند و ماشین هایی را که کارت پارک ندارند، جریمه کند، ولی پلیس راهنمایی و رانندگی خیلی کم به این خیابان می آید و بعضی از مردم هم بدون توجه به تابلوی توقف بدون کارت پارک ممنوع، ماشین شان را می گذارند و می روند.» به گفته این پارکبان، مردم باید به تابلو و پارکبانی که در آفتاب ایستاده، توجه کنند وگرنه، راه بندان، خیابان ها را فرا می گیرد.
   
**پارکبانی با نام شهرداری به کام شرکت ها

دیرزمانی است شهرداری برای افزایش درآمد خود، با شرکت های پارکبان قرارداد بسته و بخشی از خیابان های دارای تابلوی توقف ممنوع را به آنها واگذار کرده است. دلیل آن، نیز کمبود پارکینگ عنوان شده است. کمبود پارکینگ یکی از بزرگ ترین مشکلاتی است که در پایتخت و سایر کلانشهرهای کشور، باعث نارضایتی مردم شده است. یکی از مسکن هایی که شهرداری ها برای این مشکل در نظر گرفته، محدود کردن توقف خودروها در برخی خیابان هاست. البته کسانی که مایلند می توانند با دادن چند هزار تومان، این مشکل را برای خود حل کنند. قیمت پارکبان ها، با وجودی که تعرفه ثابتی دارد و معمولااز سوی شورای شهر تصویب می شود، منطقه به منطقه، گذر به گذر و خیابان به خیابان، تفاوت دارد. از ساعتی پنج هزار تومان گرفته تا ساعتی هزار تومان، می توان در مقابل تابلوی «توقف ممنوع، مگر دارندگان کارت پارک» خودرو را نگه داشت.

طرح پارکبانی در زمان تصدی یکی از مسوولان فعلی شهرداری تهران در نیروی انتظامی، مطرح شد. مطابق این طرح، قرار شد شهرداری به شرکت های خصوصی که پروانه فعالیت در این زمینه دارند، پیشنهاد همکاری دهد. این شرکت ها باید علاوه بر ثبت رسمی، مجوز فعالیت جداگانه یی از پلیس دریافت کنند و پس از آن، مجاز خواهند بود برای شرکت در مزایده های شهرداری، اسناد قانونی را تهیه و تکمیل کنند. هر شرکتی در مزایده های واگذاری خیابان های دارای پارکومتر، برنده می شود، موظف است پارکبانان خود را در این خیابان ها مستقر کند. موضوع رابطه مالی و شغلی بین شرکت برنده مزایده و پارکبان نیز شکل و شمایل مختلفی دارد.

اما قانونی ترین نوع پارکبانی، پارکبانی است که به صاحب خودرو، کارت پارک می فروشد یا کنترل می کند که او با فعال سازی پارکومتر کنار خیابان، مجوز توقف داشته باشد. ولی مساله اینجاست زمانی که پارکومتر خراب باشد یا اصلاوجود نداشته باشد، چه می شود کرد؟ اینجاست که نوع دوم پارکبان ها، وارد موضوع می شوند. آنها دسته یی قبض رنگی به دست دارند. با مردم چانه می زنند و ابتدا با بد اخمی و زمانی که پول را می بینند، به وسیله چک و چانه، با رانندگان کنار می آیند. آنها، برخلاف گروه اول پارکبان ها، اتیکت نام و نشان ندارند.

قبضی که معمولازیر برف پاکن شیشه خودروها می گذارند، بدخط و نامشخص است، ولی هر اندازه یی که تیغ شان ببرد، بابت پارک از مردم پول می گیرند. آنها بیشتر در کنار مراکز خرید، پارک ها، مراکز فرهنگی و تفریحی مانند سینماها، مکان دارند. می توان این پارکبان ها را از لباس های فرمی که به تن دارند، شناخت. یک پارکبان که در خیابانی واقع در مرکز تهران، هنگام پارک کردن خودروها، دوان دوان خود را برای دریافت «حق التوقف» به مردم می رساند، درباره کار خود می گوید: «بخشی از این خیابان را شرکت به ما اجاره داده است. باید ماهی 450 هزار تومان به شرکت بدهم. چون جمعه ها، گرفتن پول از مردم غیرقانونی است، باید این پول را در طول هفته، از مردم، دریافت کنم.»
زمانی که درباره درآمدش قرار است پاسخ دهد، می گوید: «شکر خدا، ماهی یک تا یک و نیم میلیون تومان درآمدم می شود. ولی باید 450 هزار تومان آن را به شرکت بدهم. ولی بخشی از مردم، چون فکر می کنند ما نگهبانیم و مواظب خودرو و اشیای داخل آن هستیم، به ما پول بیشتری به عنوان انعام می دهند.»

واقعیت این است که پارکبان ها، هیچ مسوولیتی در قبال سلامت و ایمنی خودروی پارک شده و همینطور اشیای درون آن ندارند. آنها تنها زمانی ظاهر می شوند که قرار است پولی از مردم بگیرند. جالب اینجاست در بعضی خیابان های مرکزی و شمالی شهر که مراکز تجاری بزرگ و معروف قرار گرفته، نرخ پارک، بسته به مدل خودرو، بالاو پایین می شود. همین طور توقف دوبله، توقف روی پل خیابان و توقف های غیرمجاز، در بعضی از این خیابان ها، قانونی است، البته به شرط جلب رضایت پارکبان ها با کاغذهای رنگی معتبر.

البته پارکبان هایی هم هستند که مشتری خود را از دور هم می شناسند، برایشان جای پارک نگه می دارند و در قبال این خدمات، انعام بهتری دریافت می کنند. مصوبات مربوط به پارکبانی می گوید در صورتی که توقف خودرو بیش از نیم ساعت نباشد، مشمول دریافت وجه پارک نمی شود، ولی مساله این است پارکبان ها به اندازه یی سرشان شلوغ است که ساعت نمی گیرند ببینند چه ماشینی، چقدر ایستاده و چقدر مانده تا نیم ساعتش پر شود. همچنین آنها خود را موظف نمی دانند از صاحب خودرو بپرسند چند ساعت قرار است توقف کند، نیم ساعت یا یک روز برای آنها تفاوتی ندارد. عموما با نوشتن ساعت ابتدای پارک، وجهی را توافقی از صاحب ماشین می گیرند و در صورتی که خودرو، بیش از مدت توافق شده، در پارک بود، قبض دومی را به قبض اول اضافه می کنند، پارک دو قبضه.

**پارکبانی برای تمام فصول

پارکبانی، شغلی برای همه وقت و همه جا نیست. تابلوهای توقف بدون کارت ممنوع، همیشه با ذکر ساعت این محدودیت، نصب می شود. بیشترین ساعات منع توقف، عموما از ساعت 8 صبح تا 22 (10 شب) است. البته با قید این جمله که «به جز روزهای تعطیل».

ولی گروه دیگری از پارکبان ها، نیز وجود دارند که چندان با نوشته های روی تابلو کاری ندارند. این پارکبان ها کسانی هستند که عموما نه تنها در خیابان های دارای تابلوی «توقف بدون کارت پارک ممنوع» حضور دارند، بلکه در بسیاری از خیابان های توقف آزاد دیگر هم کار می کنند. آنها نه یونیفرم مرتب و مشخصی دارند و نه از جایی، مجوز گرفته اند. آنها به شرکت و تشکیلاتی نیز وابسته نیستند.

عموما دسته یی اسکناس به دست گرفته اند و با هدایت خودروها برای پارک کردن، از مردم مطالبه وجه می کنند. جالب اینجاست این گروه از پارکبان ها، در ساعات بعد از 9 شب و در روزهای تعطیل و جمعه نیز از کار نمی افتند. با وجدان کاری فراوان، همیشه حاضرند تا فردی را که مشغول پارک خودرو است هدایت کنند و بعد از آن، مطالبه وجه می کنند. این گروه، بیشتر در خیابان های منتهی به مراکز تفریحی و تجاری کوهپایه های شمال تهران و همچنین در خیابان های دورافتاده یی که به بوستان های شرقی و غربی پایتخت منتهی می شود، به خدمت مشغولند.

بهترین کار البته، دادن وجهی به آنهاست، زیرا نمی توان مطمئن بود زمانی که برای مراجعه به خانه، خودروتان را از پارک در می آورید، هنوز باد توی چرخ ها مانده باشد. آنها عموما بر سر قلمرویی که دارند، با «پارکبان نمای» دیگری در حال مشاجره هستند و زمانی که ببینند مشتری متوجه شده آنها اجازه یی برای این کار ندارند، بلافاصله کوتاه می آیند و با گفتن «مهمون ما باشید» سر و ته قصه را هم می آورند. البته فقط کافی است هنگامی که پارکبان نما از مردم مطالبه وجه می کند، به او گفته شود: «کارت شناسایی دارید؟» تا همه چیز عوض شود: «مهمون باش داداش.»

منبع: اعتماد

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.