تنها راه بهبود وضعیت کشور مشارکت پرشور در انتخابات و انتخاب اصلاح‌طلب طالب پیشرفت است
خبرگزاری تسنیم: محمدرضا عارف کاندیدای اصلاح‌طلب انتخابات ریاست‌جمهوری گفت: تنها راه بهبود وضعیت کشور مشارکت پرشور در انتخابات و انتخاب اصلاح‌طلب طالب پیشرفت است.
به‌گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری تسنیم، گفت‌وگوی محمدرضا عارف کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری یازدهم با مردم، در شبکه یک سیما و در برنامه با دوربین، پخش شد.
مهمترین محورهای این گفت‌وگو به‌شرح ذیل است:
* در خانواده‌ای مذهبی زندگی کردم. کنار فعالیت‌های آموزشی در یزد فعالیت‌های مذهبی هم داشتم. در سال 49 با رتبه دومی وارد دانشگاه تهران در رشته برق شدم. در 1354 با استفاده از بورس تحصیلی عازم آمریکا شدم و در دانشگاه استانفورد دکترا گرفتم.
* بعد از ورود به کشورم ایران، در مشاغل مختلفی فعالیت کردم.
* معاون شهید قندی بودم.
* فعالیت زیادی برای بازگشایی دانشگاه‌ها انجام دادم.
* وزیر پست و تلگراف و تلفن بودم حدود 32 ماه. با تشکیل سازمان برنامه و بودجه کشور، مسئولیت این سازمان به‌عهده من گذاشته شد که مسئولیتی بی‌نظیر برای من بود.
* در دولت دوم خاتمی، معاون اول بودم.
* منش مدیریتی من در کل اخلاق‌گرایی و حاکمیت عقلانیت است.
* عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و شورای عالی انقلاب فرهنگی هستم.
* به‌خاطر احساس وظیفه کاندیدا شدم.
* با توجه به شناختی که از پتانسیل‌ها و توانایی‌های کشور دارم و ارتباط خوبی که با نخبگان و نهادهای نظام و همچنین تعامل خوبی با جریان‌های سیاسی دارم و به همین دلیل می‌توانم دولتی مقتدر و توانا تشکیل بدهم.
* برنامه‌ای با عنوان ایران فردا، مبتنی بر 7 هدف راهبردی تدوین کرده‌ام و این برنامه 22 فصل دارد. یکی از اهداف برنامه عبارتند از شغل‌آفرینی و کاهش بیکاری. اشتغال دغدغه همه خانواده‌های کشور است.
* با طرحهای ویژه‌ای که در نظر گرفتیم برنامه‌ریزی کردیم که حداقل 1 میلیون فرصت شغلی در سال فراهم کنیم و فکر می‌کنیم حتی بیشتر از این هم بتوانیم ایجاد کنیم. نرخ بیکاری را یک‌رقمی می‌توانیم بکنیم.
* هدف دوم من، کاهش تورم و گرانی است. فشار گرانی بر همه خانواده‌ها، چه برخوردار و چه غیربرخوردار سنگینی می‌کند. وضعیت فعلی تورم لجام‌گسیخته است. در دولت اصلاحات تورم را از 17 درصد به 10 درصد رساندیم و تجربه موفقی داشتیم. امیدوارم نرخ تورم را یک‌رقمی کنم.
* الآن بیش از 160 کشور دنیا تورم یک‌رقمی دارند و ما باید در زمان کوتاهی تورم را کاهش بدهیم. مهمترین کاری که در این بخش می‌کنیم انضباط کاری دولت است.
* مشکلی که الآن با آن روبه‌رو هستیم، نقدینگی است که به 450 هزار میلیارد تومان رسیده است. انضباط مالی را به‌طور جد و همچنین اصلاحات ساختاری را جدی پیگیری می‌کنیم. به شوراهای کلیدی مانند پول و اعتبار و اقتصاد، قدرت را برمی‌گردانیم.
* راهکارهای مختلفی برای افزایش سرمایه‌گذاری دیده‌ایم.
* افزایش درآمد سالانه کشور را به‌طور جد پیگیری خواهیم کرد. ما باید ثروتمند شویم و تولید ثروت کنیم. برای تحقق اجتماعی باید ثروتمند شویم. رشد اقتصادی 8 درصد را پیش‌بینی کرده‌ایم.
* توسعه عدالت و کاهش نابرابری در بخشهای مختلف را دنبال می‌کنیم.
* ضریب جینی باید کاهش یابد تا فاصله فقرا و اغنیا کمتر شود. بین استان‌های برخوردار و استان‌های مرزی در امر توسعه اختلاف زیادی است. برنامه ویژه‌ای برای توجه به نوار مرزی دیدیم. نوار مرزی به‌شعاع 100 کیلومتر را توسعه‌اش می‌دهیم.
* مطالبات زنان جزو اولویت‌های ماست، مطالبات به‌حق زنان عزیز. هم‌اکنون 55 درصد ظرفیت دانشگاه متعلق به دختران عزیز ماست ولی در برنامه‌های توسعه و مدیریت سهم ناچیزی دارند. باید تلاش کنیم نرخ مشارکت خانم‌ها را در مدیریت و اجتماعی و فرهنگی و ... بالا ببریم.
* 18 میلیون زن خانه‌دار داریم و باید خانه‌داری را یک شغل قلمداد کنیم. بیمه زنان خانه‌دار را به‌طور جد دنبال می‌کنیم.
* در بحثهای مدیریتی باید سهم زنان را به آنها بدهیم و بانوان حضور جدی‌تری داشته باشند.
* سیاست خارجی جزو اهداف راهبردی ماست. باید شرایط فعلی را با تقویت دستگاه دیپلماسی کشور تغییر دهیم. باید حضور فعال، کارشناسانه و قوی در مجامع بین المللی داشته باشیم و از حقوق خود دفاع کنیم. ما کشور تأثیرگزار در منطقه هستیم و باید نقش کلیدی و محوری در مسائل منطقه و بین الملل داشته باشیم. باید تعامل سازنده داشته باشیم و از زبان دیپلماسی برای تقویت روابط با دنیا استفاده کنیم. اولویت رابطه با کشورهای اسلامی و منطقه و جنبش عدم‌تعهد است.
* باید از حقوق خود دفاع کرده حقوق دیگران را به‌رسمیت بشناسیم. باید رئیس جمهوری انتخاب شود که بتواند پیام صلح ملت ایران را به دنیا برساند تا روابط بهتری را با دنیا داشته باشیم. باید ایران‌دوستی و ایران‌پذیری را در دنیا دنبال کنیم. ما ابزار قوی در اختیارمان است باید از دیپلماسی علمی و فرهنگی و رسانه‌ای برای تقویت ارتباط با دنیا کمک بگیریم.
* صنعت گردشگری را در اولویت قرار داده‌ایم. گردشگری که بیاید در ایران و در جریان مهمان‌دوستی و تمدن ایرانی‌ها قرار گیرد وقتی به کشورش بازگردد سفیر ما خواهد بود.
* صنعت گردشگری یکی از اولویت‌های ما در بخش اشتغال است. با فراهم کردن سازوکار لازم می‌توانیم از این محل 200 هزار فرصت شغلی داشته باشیم. دنبال جامعه فرهنگی و توانمند داشته باشیم.
* باید هزینه درمان را که 70 درصد است باید به حداکثر 30 درصد برسانیم.
* سرانه یک متر مربع برای هر نفر را در بخشهای ورزشی و اوقات فراغت جوانان به‌خصوص درنظر گرفتیم.
* بحث و دغدغه جدی دیگر بحث مسکن است. سن ازدواج در کشورمان حداقل 5 سال افزایش یافته، علت آن دو عامل اصلی است یکی اشتغال و نگرانی از بیکاری و دیگری مسکن. مسکن یکی از دغدغه‌های زوج‌هاست و مهمترین عامل بچه‌دار نشدن زوجهای ازدواج‌کرده مسکن است. ما برنامه مسکن ماندگار را در نظر داریم. مسکن مهر پروژه خوبی بود اما با اشکالات مدیریتی روبه‌رو شد و نتوانست پاسخگوی نیازها باشد. شعار ما مسکن برای همه است.
* سؤال شده: چرا کاندیدا شدی؟ و سؤال شده: چرا در سال 84 کاندیدا نشدی؟ حقیقتاً در آن زمان احساس می‌کردم وظیفه‌ام را انجام دادم و سی و هفت هشت سال خدمت کردم و الآن زمان مناسبی است که به دانشگاه برگردم و به کار علمی بپردازم. متأسفانه با جمع‌بندی که در یکی دو سال اخیر داشتم احساس کردم باید به میدان بیایم. تجربه قابل قبول سه دهه گذشته‌ام در مدیریت، ارتباط خوب با نخبگان باعث شده که به‌دلیل شرایط خاص کشور نتوانم شانه از زیر بار خالی کنم.
* باید خرد جمعی و عقلانیت و سعه صدر بر کشور حاکم و در چارچوب قانون عمل شود.
* خودم را آدم قانون‌مدار می‌دانستم و اصرار به قانون و اعتقاد به خرد جمعی و سعه صدر و اجماع، احساس کردم باید به میدان بیایم.
* دو مثال از سعه صدرم می‌زنم: من در شرایطی مسئولیت دانشگاه تهران را پذیرفتم که دانشگاه مسائل زیادی داشت و اختلاف سیاسی بین دو جناح چپ و راست دانشگاه را متلاطم کرده بود و در دانشگاه اعتصاب و درگیری داشتیم. درسال 73 رئیس دانشگاه شدم. با تدبیر و سعه صدر و با نگاه به امور که حرکت روی مشترکات و پرهیز از بزرگ کردن اختلافات بود، توانستم در 6 ماه دانشگاه را به آرامش برسانم و دانشجویان چپ و راست با هم کار و زندگی کنند. جامعه اسلامی دانشجویان از مدیریت وقت دانشگاه تهران نتوانسته بود مجوز تأسیس بگیرد، با فضای خوبی که ایجاد شد، انجمن اسلامی کنار جامعه اسلامی فعالیت کرد یعنی به آن مجوز دادیم. درگیری‌هایی در دانشگاه بود که این طبیعی است چراکه دانشجو باید پرنشاط و پرجنب و جوش باشد ولی من با سعه صدر برخورد کردم.
* ریاست یکی از دانشکده‌ها را تغییر دادیم. یکی از جریانات دانشجویی مخالفت کرد. در مراسم تودیع و معارفه، برخی دانشجویان در شورا را باز کردند و شروع کردند برخورد تند. با سعه صدر برخورد کردیم. و در را باز کردیم و خواهش کردیم بیرون بروند ولی به‌هیچ‌وجه برخورد نکردیم. خیلی از این دانشجویان بعداً رفقای من شدند. اخیراً در یکی از جلسات، یکی از آن دانشجویان که الآن استاد شده بود، با محبت با من برخورد کرد و این خاطره را با دیگر اساتید بیان کرد.
* اگر با رقیب خود اختلاف 30درصدی داشته باشم آن را مطرح و علنی نمی‌کنم بلکه سعی می‌کنم بر اساس آن اشتراک 70درصدی جلو بروم. ولی متأسفانه در سالهای اخیر دانشجو را به‌دلایل مختلف ستاره‌دار می‌کنند. این در شأن دانشگاه و دانشجو نیست. امیدواریم پرونده ستاره‌دار کردن دانشجویان را برای همیشه ببندیم. دانشگاه کارخانه آدم‌سازی است و دانشجو باید دموکراسی و سیاسی شدن را تجربه و کنار فعالیت علمی، فعالیت‌های اجتماعی را پیگیری کند.
* احساس می‌کنم می‌توانم در بحران‌ها فعالیت کنم. در سه دهه گذشته هرجا خدمت کردم در ابتدا با بحران روبه‌رو بود و بعدش با آرامش مواجه شد.
* در سال 1360 معاون دانشجویی وزیر علوم بودم. در آن‌زمان طرح ارز دانشجویی را مطرح کردیم. توانستیم بر اساس ضوابط دانشجویی داخل، دانشجویان خارج از کشور را سامان بدهیم. به‌راحتی توانستیم ارز مورد نیاز آنها را تأمین کنیم و بعد از چند ماه با بحران و مشکلی روبه‌رو نبودیم دراین‌باره.
* نگرانی‌هایی در رابطه با بازگشایی دانشگاه‌ها بود اما تصمیم گرفتیم و خوشبختانه دانشگاه‌ها بازگشایی شد.
* در دولت اصلاحات و به‌خصوص در دوره‌ای که معاون اول بودم، اختلافاتی را که بین دستگاه‌ها پیش می‌آمد با کدخدامنشی سعی می‌کردم حل کنم.
* انسان منظم و وقت‌شناسی هستم. در جلساتی که شرکت می‌کردم، جلسه تقریباً به‌موقع شروع می‌شد ولی در کشور ما اکثر جلسات با تأخیرهای 40-50 دقیقه تمام می‌شود. به وقت همه شرکت‌کنندگان احترام می‌گزارم. و یکی از رمزهای موفقیتم وقت‌شناسی است. باورم این است که برای کشورداری خوب باید وقت‌شناس باشیم و برای وقت دیگران و خودمان ارزش قائل باشیم.
* در پایان به جوانان و ایرانیان عزیز توصیه‌ای دارم و آن اینکه تنها راه نجات کشور حضور همه‌جانبه و یک‌پارچه برای رفع مشکلات است. برخی دانشجویان ما ستاره‌دار شدند، اینها را می‌دانم. تعدادی از اساتید بازنشسته شدند. در گزینش‌ها برخی دوستان ما با کم‌مهری و بی‌مهری روبه‌رو بودند که بیشتر بر اثر سلیقه مدیر ذی‌ربط و بخش بود. باید با امید و نگاه به آینده از گذشته عبور کنیم. ما هیچ راهی جز امید نداریم. باید بدانیم که کشور خودمان را خودمان باید بسازیم.
* سند چشم‌انداز میثاق همه ماست. تحقق اهداف این سند هیچ راهی جز هم‌دلی و تفاهم ندارد. باید با همه امکانات خوب و پتانسیل‌های کشور و در فضایی صمیمی و دوستانه برای رسیدن به افق چشم‌انداز برنامه‌ریزی کنیم و این شدنی است. اگر با هم باشیم، در انتخابات به‌صورت پرشور شرکت کنیم و به فردی که بتواند کشور را به‌سمت اصلاح و پیشرفت هدایت کند، رأی بدهیم، می‌توانیم همه مشکلات را حل کنیم و آینده خوبی را پیش‌بینی می‌کنیم.
* در عمر مدیریتم هیچ وعده‌ای ندادم مگر اینکه به آن عمل کردم.
* به‌امید روزی بهتر و آینده‌ای بهتر برای کشور عزیزمان، جمهوری اسلامی ایران.
انتهای پیام/*
