فتح‌الله‌زاده کجاست، قلعه‌نویی چه‌کار می‌کند؟/ «فونداسیونِ» تاکتیکی‌ات کجاست؟
خبرگزاری تسنیم: استقلالی که باید همین امروز به‌فکر فردا باشد، روزهای طلایی پیش از شروع فصل را یکی یکی از دست می‌دهد.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، فصل 92-1391 فوتبال ایران 31 اردیبهشت ماه برای استقلال تمام شد، با قهرمانی در لیگ برتر و راهیابی به مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا. استقلال خوب نتیجه گرفت و ادامه روند روبه‌رشد هدف اصلی بود اما هنوز لیگ به اتمام نرسیده بود، می‌شد پیش‌بینی کرد پایه‌های تیم قهرمان لیگ ایران که سودای سومین قهرمانی در آسیا را دارد، کمی سست است.
گلایه از پرداخت نشدن حق و حقوق و تبعیض در پرداختی به بازیکنان از یکسو و کشمکش غیرمستقیم مدیریت باشگاه با وزارت ورزش از سوی دیگر اوضاع و احوال استقلال را بغرنج نشان می‌داد اما چون تیم قلعه‌نویی می‌برد، مشکلات به چشم نمی‌آمد.
فصل که تمام شد، قلعه‌نویی به سفر رفت، بدون اینکه صراحتا بگوید می‌ماند. او به سفر رفت، غافل از اینکه روزهایی که برای آماده سازی تیمش ارزش طلا دارند، یک به یک می‌گذرند.
قلعه‌نویی که تیم‌هایش همیشه با اتکا به آماده‌سازی خوب در تمرینات پیش از آغاز فصل به موفقیت می‌رسند، در فصل جاری بدون توجه به اهمیت فصل آماده‌سازی در سفر اروپا و آمریکاست. از او خبری نیست، جز تک عکس‌هایی که با پسرش در صفحات شبکه‌های اجتماعی و وبلاگ «محمد هوتن» دیده می‌شود. استقلال او بیش از 27 روز است که تعطیل شده و کمتر از همین تعداد روز زمان دارد تا آماده لیگ سیزدهم شود؛ 26 روز.
استقلال هنوز دوره آماده‌سازی را آغاز نکرده و برای آماده شدن کمتر از 4 هفته زمان دارد. این در شرایطی است که هنوز معلوم نیست مدیرعاملش کیست و سرمربی‌اش کدام است! مدیرعامل باشگاه که مدتی است کناره‌گیری کرده و اعضای هیات مدیره برای ابقای او فقط مصاحبه می‌کنند و فرصت گردهم آمدن ندارند! تاکید آنها برای ادامه حضور فتح‌الله‌زاده در استقلال و تزریق بودجه‌ای اندک به باشگاه هنوز باعث نشده فتح‌الله‌زاده از انزوای خودساخته خارج شود و با صراحت بگوید: هستم.
فتح‌الله‌زاده نیست نه در ظاهر و نه در باطن که اگر بود حداقل اقدامی برای تمدید قرارداد نفراتی چون سیدمهدی رحمتی، جواد نکونام، حنیف عمران‌زاده، علی حمودی، مجتبی جباری، خسرو حیدری، جی لوید ساموئل، آرش برهانی، پژمان منتظری و ... می‌کرد و در فصل نقل و انتقالات بمب می‌ترکاند نه اینکه در فهرست بازیکنان جدید تیمش نام احمد جمشیدیان دیده شود و محمدمهدی نظری که البته حضورشان در جمع آبی‌پوشان آنقدر قطعی است که نبودشان!
این از شانس استقلالی‌هاست که تیم ملی در بازی‌های انتخابی جام جهانی حاضر است و بازیکنانش درگیر این مسابقات که در غیر این صورت شاهد جدایی بازیکنان شاخص این تیم بودیم. بلاتکلیفی از یکسو و عدم پرداخت حق و حقوق از سوی دیگر می‌تواند بهترین بهانه برای جدایی بازیکنانی باشد که خواهان کم ندارند.
ستاره‌های ملی‌پوش استقلال قطعا اگر از تیم ملی فراغت داشتند و در ایران بودند، مشتریانی پروپا قرص برای آنها که با قراردادی بهتر از استقلال وسوسه‌شان کنند، کم نبودند. بدون شک اگر تا هفته آینده تکلیف باشگاه استقلال مشخص نشود، ملی‌پوشان تازه از سفر برگشته استقلال مسیر خود را به تیم‌هایی کج می‌کنند، آن هم با شرایطی بهتر از آبی‌پوشان.
برای امیر قلعه‌نویی که بارها تاکید کرده بهترین زمان برای آماده سازی یک تیم 6 هفته است، آیا فرصت 26 روزه کافی است؟ طرح این سوال شائبه‌ای تازه را به وجود می‌آورد که مبادا قلعه‌نویی نمی‌خواهد در تیم فصل آینده استقلال جای داشته باشد. او که با حضورش استقلال سروسامان می‌گیرد به جای حضور در کمپ استقلال و دواندن بازیکنان در سفر تفریحی به سر می‌برد و استقلال بدون برنامه و هدف روزها را می‌گذارند.
هنوز مشخص نیست تمرینات از چه روزی و با حضور کدام بازیکنان رسما آغاز می‌شود، سرمربی استقلال کیست، تیم از چه روزی به اردو می رود، نفرات جدید کدام بازیکنان هستند، فتح الله زاده می‌رود یا می‌ماند، کدام بازیکنان می‌مانند و کدام بازیکنان می‌روند. استقلال 93-92 ناخودآگاه راه پرسپولیس فصل گذشته را می‌رود که تا چند روز مانده به آغاز مسابقات هنوز مشخص نبود، سرمربی‌اش کیست. تازه آن پرسپولیس یک قدم از استقلال جلوتر بود و ترکیب بازیکنانش با ستاره‌ها تکمیل‌تر.
برای استقلالی که می‌خواهد روزهایی بهتر پیش رو داشته باشد، لازم است اول تکلیف خود را با خود مشخص کند. شعار دادن و اینکه می‌خواهند ترکیبی رویایی بسازند، خوب است اما عمل به آن و حتی کمتر از آن نیاز این روزهای تنها نماینده باقی‌مانده ایران در لیگ قهرمانان آسیاست. استقلال همین امروز باید به فکر فردا باشد، فردایی که بدون شک شرایطش سخت‌تر از دیروز است. رقبا دوران آماده سازی را به بهترین نحو پشت سر می‌گذارند و خود را تقویت کرده‌اند اما استقلال هنوز اندر خم یک کوچه است، کوچه‌ای که انگار بن بست است و خبری از «فونداسیون تاکتیکی‌اش» نیست.
انتهای پیام/
