مبادا با آبروی کسی بازی کنید و خبر سستی را به چاپ برسانید

به گزارش خبرگزاری تسنیم، از بدو پیروزی انقلاب، آیت‌الله دکتر بهشتی کنار مشغله‌های فراوان برای اداره کشور، در فکر راه‌اندازی روزنامه‌ای که سخنگو و ارگان انقلاب باشد، بود. و با جدیت آن را پی‌گیری می‌کرد.

برای این منظور در اسفند سال 1357، یعنی کمتر از یک ماه پس از پیروزی انقلاب، جمعی را انتخاب کرد و دو اتاق در طبقه دوم دفتر مرکزی حزب در اختیار آنان گذاشت و به آنها مأموریت داد تا روزنامه‌ای درحد قد و قواره انقلاب راه‌اندازی و منتشر کنند. در آن ایام روزنامه نگاری برای طرفداران انقلاب و امام پدیده‌ای کاملاً جدید و ناشناخته بود. از میان آنان حتی یک نفر هم نبود که سابقه‌ای در کار روزنامه نگاری داشته باشد.

آیت‌الله دکتر بهشتی تقریباً هرروز به دفتر روزنامه در حال تأسیس در ساختمان حزب سر می‌زد و پی‌گیر پیشرفت کار بود و توصیه‌هایی را متذکر می‌شد. از جمله این که بنا نیست این روزنامه صرفاً ارگان حزب جمهوری اسلامی باشد و حتی المقدور بایستی منعکس کننده صدا و پیام همه اقشار و گروه‌هایی که در انقلاب نقش داشتند باشد. مطالب و مقالات بسیاری در همه زمینه‌ها ، البته بیشتر با رویکرد اندیشه‌ای از همان روزهای اول گردآوری و ذخیره شده بود. گزارش‌های نسبتاً جامعی با استفاده از بولتن‌های محرمانه خبرگزاری پارس تهیه و آماده درج بودند. آیت‌الله دکتر بهشتی در جریان اغلب مطالب بود و بر استفاده از نظرات مختلف توصیه دائم داشت و از یک‌سو نگری پرهیز می‌داد.

به‌دلیل مشکلات رفت و آمد مراجعین، دفتر روزنامه ابتدا به دفتر نشر فرهنگ اسلامی در خیابان فردوسی منتقل شد و یاران جدیدی در این مقطع به روزنامه پیوستند و از آنجا به یکی از بناهای روزنامه کیهان در همان خیابان انتقال یافت. روزنامه کم‌کم شاکله یک نشریه روزانه را به دست آورد. تحریریه روزنامه، شامل بخش‌های خبر، سیاسی، فرهنگی ــ هنری، آرا و عقاید، سیاسی خارجی، اقتصادی، کارگری، عکاسی و آرشیو شکل گرفت و برای هرکدام مسئولی انتخاب و مشغول به کار شدند. بخش‌های غیرتحریری نیز در این مقطع ایجاد و مسئولیت آن به آقای مهندس آقازاده سپرده شد. در این مرحله به‌دلایل امنیتی، شهید بهشتی به دفتر روزنامه تردد کمی داشت و اغلب تلفنی پیگیر مسائل روزنامه بود، حتی برای پیگیری گاهی با معاون سردبیر و یا با دبیر سرویس‌ها تماس می‌گرفت.برای اینجانب چندین نوبت اتفاق افتاد که از آن‌سوی خط تلفن با صدای ایشان مواجه بودم که مؤدبانه می‌گفت: من بهشتی هستم با آقا علیرضا کار دارم. منظورشان سید علیرضا بهشتی شیرازی، دبیر بخش سیاسی خارجی روزنامه در آن ایام بود.

اولین تجربه کاری این گروه در 11 اردیبهشت 1358 به‌مناسبت روز کارگر به‌صورت ویژه نامه‌ای دوبرگی انتشار یافت و توزیع گردید.

قبل از راه‌اندازی روزنامه و انتشار بدون توقف آن، در اردیبهشت ماه سال 58 دست اندرکاران روزنامه با آیت‌الله بهشتی ملاقاتی انجام دادند. در این ملاقات که متأسفانه به‌دلیل عدم ضبط سخنان ایشان فقط فرازهایی در اذهان باقی مانده است، نکات مهمی یادآوری شد که برخاسته از روح بلند و انسان‌باور ایشان بود ازجمله آن‌که: ما بنا نداریم روزنامه صرفاً ارگان حزب جمهوری اسلامی باشد. این اولین شکوفه نهال انقلاب اسلامی است. بنابراین سعی کنید از صاحبان قلم و اندیشه بهره‌مند شوید و تنوع و تازگی لازم در ارائه مطالب را حفظ کنید.

هر شماره از روزنامه حداقل یک پیام سازنده داشته باشد. در نقل اخبار صداقت داشته باشید. مراقب باشید مبادا با آبروی کسی بازی کنید و خبر سستی را به چاپ برسانید. همواره جانب انصاف را رعایت کنید… امروزه تبلیغات و رسانه ابزار مؤثری هم در پیشبرد اهداف خوب و هم اهداف ضدبشری است. آن را خوب بیاموزید وخوب به‌کار بگیرید. همچون طلبه‌ها که در منبر از یک ساعت سخنرانی، 55 دقیقه آن را مقدمه‌چینی می‌کنند تا حرف 5دقیقه‌ای خود را بزنند شما هم برای جا انداختن نکته مقاله خود خوب مقدمه‌چینی کنید.

براساس رویکرد آزاداندیشانه شهید آیت‌الله دکتر بهشتی اولین شماره‌های روزنامه جمهوری اسلامی با مطالبی به قلم افرادی همچون شمس آل‌احمد، اسلام کاظمیه، دکتر پیمان، طاهره صفارزاده، حاتم قادری و غیره منتشر می‌گردید و مهمترین صفحه روزنامه که به آن بهای زیادی داده می‌شد صفحه آرا و عقاید بود که امکانی برای طرح دیدگاه‌های مختلف فراهم می‌کرد. البته این شیوه اداره روزنامه مخالفانی نیز در میان اعضای حزب داشت که در جای خود به آن پرداخته خواهد شد. علی‌ای‌حال آیت‌الله دکتر بهشتی با شناخت کافی از نقش و نفوذ رسانه از ابتدا در صدد راه‌اندازی یک نشریه که صدای انقلاب باشد و به تبیین و ترویج باورهای آن بپردازد، همت گماشت و این نشان از آن داشت که ایشان زمانه و پدیده‌های زمان خود را می‌شناسد و از نقش و تأثیر آنها باخبر است.

انتهای پیام/*