ابراهیم(ع) آموخت که عزیزترین ثمره حیات خود را براى برپایى دین خدا فدا کنید و عید بگیرید
خبرگزاری تسنیم: باید شیطان بزرگ و میانه و کوچک، اولى، وسطى و عقبه را از حریم مقدس اسلام و کعبه و حرم راند و باید دست شیاطین را از کعبه و حرم کشورهاى اسلامى که حریم آن است، قطع کرد و دعوت خداوند متعال را لبیک گفت.
فرازهایی از فرمایشات امام خمینی (ره)بهمناسبت فرارسیدن عید سعید قربان به شرح ذیل است:
حضرت امام خمینی(ره): ابراهیم(ع) بتشکن به همه آموخت که عزیزترین ثمره حیات خود را براى برپایى دین خدا و عدل الهى فدا کنید و عید بگیرید(1)
عید لقاءالله؛ درسآموز فداکارى و جهاد
عید شریف قربان، عید است براى لقاءاللَّه؛(2) عیدى که انسانهاى آگاه را به یاد قربانگاه ابراهیمى مىاندازد؛ قربانگاهى که درس فداکارى و جهاد در راه خداى بزرگ را به فرزندان آدم و اصفیا و اولیاى خدا مىدهد.(3)
حضرت ابراهیم(ع)؛ بنیانگذارِ ایثار
حضرت ابراهیم(ع) که این عید، منتسب به او هست و بنیانگذارِ ایثار است، (حضرت اسماعیل را قربانى کرد، حال) صورت (این) عمل، یک معنا است و معنا و محتواى عمل، باب دیگر. اینجا صورت عمل، امرى است فوق طاقت نوع بشر. مسأله قربانى فرزند، یک باب است که بهحسب دید نوع بشر، مسأله مهمى است، لکن آنچیزى که مبدأ این عمل مىشود، آنچیزى که مقابله ما بین پدر و پسر را در آنجا متحقق مىکند، این یک مسائل قلبى و روحى و معنوى است، فوق این مسائلى که ما مىفهمیم.(4)
ابراهیم(ع) خودى نمىبیند تا ایثارى کرده باشد
ما همه مىگوییم که ایثار کرد، قربانى کرد و واقعاً اینطور بوده است، مهم هم هست، لکن آیا در نظر ابراهیم(ع) هم ایثار بوده است؟ (آیا) ابراهیم(ع) هم در نظرش این بوده است که حالا یک تحفهاى پیش خدا مىبرد؟ اسماعیل هم در نظرش بوده که دارد براى خدا جانفشانى مىکند یا مسأله این نیست؟ این، مسألهاى است که تا نفسانیتِ انسان هست، خودیتِ انسان هست، اسمش ایثار هست. من ایثار مىکنم در راه خدا فرزندم را، من ایثار مىکنم در راه خدا جان خودم را. این، براى ما مهم است و زیاد مهم است، براى ابراهیم(ع) مسأله این نیست، ایثار نیست. ابراهیم(ع) خودى نمىبیند تا ایثارى کرده باشد، اسماعیل، خودى نمىبیند تا ایثار کرده باشد. ایثار این است که من هستم و تو هستى و عمل من براى تو و ایثار. این، در نظر بزرگان اهل معرفت و اولیاى خدا، شرک است، در عین حالى که در نظر ما کمال بزرگ و ایثار بزرگى است(!) عید براى ما یک معنا دارد، براى ابراهیم(ع) و براى پیغمبرها(ع)، معناى دیگرى دارد، ما هم عید مىگیریم، آنها هم عید مىگیرند، لکن آنها که عید مىگیرند، عید لقا است و....(5)
درس عید قربان
این پدرِ توحید و بتشکن جهان به ما و همه انسانها آموخت که قربانى در راه خدا، پیش از آنکه جنبه توحیدى و عبادى داشته باشد، جنبههاى سیاسى و ارزشهاى اجتماعى دارد، (این پدرِ توحید و بتشکن جهان) به ما و همه آموخت که عزیزترین ثمره حیات خود را در راه خدا بدهید و عید بگیرید، خود و عزیزان خود را فدا کنید و دین خدا و عدل الهى را برپا نمایید، به همه ذریه آدم فهماند که مکه و منى، قربانگاه عاشقان است و اینجا محل نشر توحید و نفى شرک (است)، به فرزندان آدم، درس آموزنده جهاد در راه حق را داد که از این مکان عظیم نیز فداکارى و از خودگذشتن را به جهانیان ابلاغ کنید؛ به جهانیان بگویید (که) در راه حق و اقامه عدل الهى و کوتاهکردن دست مشرکانِ زمان باید سر از پا نشناخت و از هر چیزى حتى مثل اسماعیل ذبیحاللَّه گذشت که حق جاودانه شود.
این بتشکن و فرزند عزیزش، بتشکن دیگر سید انبیاء محمد مصطفى(ص) به بشریت آموختند که بتها باید شکسته شود و کعبه که امالقرى است و آنچه از آن بسط پیدا کرده، تا آخرین نقطه زمین (و) تا آخرین روز جهان باید از لوث بتها تطهیر شود. بت هر چه باشد، (باید شکسته شود؛) چه هیاکل، چه خورشید، چه ماه و چه حیوان و انسان و چه بتى بدتر و خطرناکتر از طاغوتهاى در طول تاریخ از زمان آدم صفىالله(ع) تا ابراهیم خلیلالله(ع) تا محمد حبیبالله(ص) تا آخرالزمان که بتشکن آخر از کعبه نداى توحید سر دهد!
مگر ابرقدرتهاى زمان ما، بتهاى بزرگ نیستند که جهانیان را به اطاعت و کُرنش و پرستش خود مىخوانند و با زور و تزویر، خود را به آنان تحمیل مىنمایند؟!(6)
باید براى خداى تبارک و تعالى و هدف مقدس اسلام، تا سرحد فداى عزیزترین ثمره وجود خود ایستاد و از هدف الهى دفاع نمود. باید شیطان بزرگ و میانه و کوچک، اولى، وسطى و عقبه را از حریم مقدس اسلام و کعبه و حرم راند و باید دست شیاطین را از کعبه و حرم کشورهاى اسلامى که حریم آن است، قطع کرد و دعوت خداوند متعال را لبیک گفت.(7)
1) صحیفه امام، ج 18، ص 86 - 87
2) صحیفه امام، ج 18، ص 118
3) صحیفه امام، ج 18، ص 86
4) صحیفه امام، ج 19، ص 48 - 49
5) صحیفه امام، ج 19، ص 49
6) صحیفه امام، ج 18، ص 86 - 87
7) صحیفه امام، ج 16، ص 513
انتهای پیام/