نگرانی‌های بی‌دلیل غرب و رژیم صهیونیستی از برنامه هستهای ایران
خبرگزاری تسنیم: تحقیقات صورت گرفته و گزارش‌های منتشره درباره برنامه هستهای ایران بر این نکته تاکید دارد که ایران در طول تمام سال‌هایی که درحال اجرای برنامه هستهای خویش است، هیچ‌گاه درپی سلاح هستهای نبوده و نگرانی غرب در این‌باره بی‌دلیل است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه خبری القوه الثالثه، نخستین دور از مذاکرات درباره برنامه هستهای ایران بین هیئت ایرانی به ریاست «محمدجواد ظریف» با گروه 1+5 در ژنو در16 نوامبر و در فضایی توام با امیدواری برگزار شد، چون این دور از مذاکرات در سایه ریاست جمهوری «حسن روحانی» روند جدیدی را طی می‌کرد، روندی که می‌تواند باعث رفع بحران موجود از سال 2003 میلادی تاکنو شود.
«عباس عراقچی»، معاون وزیر امور خارجه ایران قبل از شروع نشست طی اظهاراتی اعلام کرد: «ما نیازمند پیشرفت در تدوین نقشه راهی در راستای اعتماد سازی با غرب هستیم». این اظهارات نظر مثبت مطرح شده توسط یک مسئول ایرانی با تمایل آشکار «باراک اوباما»، رئیس جمهوری آمریکا جهت به کارگیری تمامی تلاش‌هایش در راستای پیشگیری از رویایی و نظامی همراه شده است.
بدون تردید اقدامات دیپلماتیک گسترده برای رسیدن به راه حل، بهتر از قطع رابطه توام با سیاست تهدید و تحمیل مجازات‌هاست، شیوه ای که منتهی به اقدام نظامی خواهد شد. هم اکنون گزینه مطرح، بر بحث درباره دستیابی به راه حل منطقی استوار است، راه حلی که بنابر ادعای غرب، ایران را از دستیابی به بمب هستهای بازدارد و در مقابل، تهدید به اقدامات نظامی با رفع تدریجی تحریم‌های سنگین علیه تهران متوقف شود.
کشورهای بزرگ، گفت‌وگو با ایران را در سایه موجی از خوش بینی درباره امکان دستیابی به یک راه حل رضایت‌بخش در سایه دولت جدید ایران آغاز کردند، دولتی که بر اساس واقعیت سیاسی عمل می‌کند و تمایل دارد تا از تحریم‌ها رهایی یابد و انزوای تحمیلی بر ایران طی سال‌های گذشته را به پایان برساند.
قبل از ورود به بحث درباره امکان موفق شدن مذاکرات جهت دستیابی به حل و فصل معقول ضروری است، ابتدا دستاوردهای ایران دربرنامه هسته‌ایش در پی تلاش‌های گسترده‌ای که در یک دهه کامل برای دستیابی به تکنولوژی هستهای انجام داد را بررسی کنیم.
ایران در دوره‌های که روحانی مسئول پرونده هستهای ایران بود، یعنی طی سال‌های 2003 تا 2005 میلادی تلاش کرد تا 164 سانتریفیوژ را برای آغاز عملیاتش جهت غنی‌سازی اورانیوم ساخته و راه اندازی کند. بر اساس آخرین اطلاعات موجود در غرب، ایران دارای 18 هزار دستگاه سانتریفیوژ است که 15 هزار تای آن در نیروگاه هستهای نطنز قرار دارد و 3 هزار دستگاه نیز در نیروگاه حفاظت شده‌ای در زیر کوهی در نزدیکی شهر قم قرار دارد.
ایران سانتریفیوژها را در فرآیند غنی سازی اورانیوم به کار می‌گیرد و اورانیوم غنی شده را می‌توان به عنوان سوخت در نیروگاه‌های تولید برق یا تولید ایزوتوپ به کارگرفت که برای اهداف پزشکی و یا به عنوان سوخت بمب هستهای به کار می‌رود. ایران اکنون دو نوع اورانیوم غنی شده تولید می‌کند: اول اورانیوم غنی شده 5 درصد که می‌توان آن را به عنوان سوخت در نیروگاه‌ها به کار گرفت و اورانیوم غنی شده 20 درصد که می‌تواند در اهداف پزشکی مورد استفاده قرار گیرد.
این درحالی است که ایران دارای یک نیروگاه هستهای در بوشهر است که روسیه آن را ساخته و سوخت لازم برای راه اندازی آن را تامین می‌کند، با این تعهد که تهران سوخت استفاده شده را به روسیه باز گرداند.
ایران همچنین یک نیروگاه تحقیقاتی در تهران دارد که تولید اورانیوم غنی شده در آن شبهاتی را درباره اهداف آینده هستهای ایران برانگیخته است، به طوریکه غربی‌ها درباره نیاز ایران به انرژی هستهای وذخایر رو به رشد آنها در زمینه اورانیوم غنی شده 20 درصد شک و تردید های دارند. ایران به این ابهامات و شک و تردیدها با مطرح کردن میزان نیازهایش به اورانیوم غنی شده به جای واردات سوخت از روسیه پاسخ داد، زیرا هرگونه قطع این واردات باعث توقف فعالیت نیروگاه بوشهر می‌شود که در صورت متوقف شدن فعالیت این نیروگاه هزینه نگهداری از آن سالیانه 200 میلیون دلار خواهد بود.
ایران در نیرو گاه نطنز 15 هزار سانتریفیوژ از نوع 15- IR را راه اندازی کرده است که تاریخ ساخت آن به سال 1970 میلادی باز می‌گردد.
همچنین ایران واحدهای جدیدی را در «فوردو» راه اندازی کرده که از نوع IR - 2M هستند و انتظار می‌رود ایران بتواند، تا پایان سال 2013 میلادی 3 هزار واحد را، راه اندازی کند. فعالیت این نمونه جدید بیش از 5 برابر بیشتر از فعالیت نمونه قدیمی است.
براساس آخرین اطلاعات موجود در غرب و آژانس بین المللی انرژی هستهای ذخایر ایران در زمینه اورانیوم غنی شده 5/3 درصد 6774 کیلوم گرم است. در حالی‌که ذخیره اورانیوم غنی شده 20 درصدی ایران 185 کیلو گرم است و این کشور می‌تواند در عرصه تکنولوژیکی درصد اورانیوم غنی سازی اورانیوم را به 90 درصد برساند که این درصد برای ساخت 5 بمب هستهای کافی خواهد بود، این امر در صورتی محقق خواهد شد که مذاکرات متوقف و ناظران آژانس بین المللی انرژی هستهای از ایران خارج شوند.
تهران قصد دارد تا ذخایر اورانیوم غنی شده 20 درصد را براساس خط قرمزی که «بنیامین نتانیاهو»، نخست وزیر رژیم صهیونیستی تعیین کرده را در حدود 250 کیلو گرم نگه دارد.
نگرانی‌های غرب و رژیم صهیونیستی محدود به فناوری هستهای ایران و ذخیره اورانیوم غنی شده این کشور نیست، بلکه نگرانی آنان فراتر رفته و شامل ساخت نیروگاه‌های هستهای ایران می‌شود که با آب سنگین در اراک فعالیت می‌کنند. این نیروگاه‌ها از اورانیوم طبیعی به عنوان سوخت استفاده می‌کنند و در زمان راه اندازی این نیروگاه‌ها سالیانه 9 کیلو گرم پلوتونیوم تولید می‌کنند که این مقدار برای ساخت بمب هستهای کافی است. این بمب تولید شده نصف بمب استفاده شده در هیروشیما خواهد بود. این نیرو گاه‌ها نیز راه دوم برای دستیابی به سلاح هستهای قلمداد می‌شوند. اما برای استخراج پلوتونیوم از سوخت‌های به کار رفته در نیرو گاه‌ها باید تاسیسات خاصی برای این منظور ساخت و احداث شود و ایران اکنون چنین تاسیساتی ندارد و آثاری از اینکه ایران در صدد ساخت چنین تاسیساتی است، نیز ملاحظه نمی‌شود. اما این امر باعث رفع نگرانی‌های رژیم صهیونیستی نمی‌شود و همین نگرانی‌ها بود که موجب شد، این رژیم در گذشته به نیروگاه‌های عراق در ژوئیه 1981 و سوریه در منطقه «تل ابیض» در سال 2007 حمله کند.
کشورهای غربی و رژیم صهیونیستی بر این باورند که تجربه‌های گذشته با ایران تجاربی غیر مطمئن هستند، علت این امر بنابر ادعای غرب آن است که ایران راه اندازی برنامه هسته‌ایش را به طور سری و بدون اعلام به آژانس بین المللی منع گسترش سلاح های هستهای آغاز کرد و برنامه هستهای ایران در سال 2003 از طریق اطلاعات فاش شده توسط برخی از مخالفان نظام کشف شده است. ایران ساخت تاسیسات غنی سازی اورانیوم را با استفاده از تولیداتی شروع کرد که از پاکستان از طریق «عبد القادر خان» دریافت می‌کرد.
توافقنامه عدم گسترش سلاح‌های هستهای یا همان «NPT» که ایران آن را امضاء کرده است، به تهران اجازه داده تا غنی سازی برای اهداف صلح آمیز را انجام دهد و همچنین نیروگاه‌هایی را احداث کند که با آب سنگین کار می‌کنند، به شرط آنکه به شروط وارد شده در ماده دوم معاهده پایبند باشد. اما با توجه به ازبین رفتن اعتماد میان ایران و جامعه بین المللی شورای امنیت 6 قطعنامه را صادر و طی آن از ایران خواست تا برنامه هسته‌ایش را تا زمان بازگشت اعتماد به جامعه بین المللی متوقف کند.
این درحالی است که برخلاف جار و جنجال غرب و رژیم صهیونیستی مبنی بر تلاش ایران برای دستیابی و تولید بمب هستهای، ایران توانایی از سرگیری فعالیت در خصوص ساخت سلاح هستهای را ندارد، چون برنامه هستهای ایران از سال 2003 تاکنون از سوی بازرسان بین المللی به طور مستمر تحت نظر قرار دارد. اما در همین دوره کشورهایی مانند پاکستان، هند، رژیم صهیونیستی و آفریقای جنوبی بودند که توانستند از طریق اقدامات سری و محرمانه به سلاح هستهای دست یابند و این کشورها از جمله کشورهایی هستند که معاهده عدم گسترش سلاح‌های هستهای را امضاء نکرد‌ه‌اند و این امر به آنها اجازه می‌دهد تا تاسیسات هستهای آنها تحت هیچ‌گونه نظارت بین المللی قرار نداشته باشد.
در حالی‌که تاسیسات ایران به طور مستمر و هفتگی تحت نظارت و بازرسی قرار دارد، بنابراین غیر ممکن است که ایران بتواند فعالیت‌های ممنوعه را به دور از چشم بازرسان انجام دهد.
از سوی دیگر شروع هرگونه فرآیند غنی سازی اورانیوم 90 درصد مستلزم بازنگری در سازماندهی فعالیت سانتریفیوژها و نوسازی آنها است که این امر دو هفته و یا بیشتر زمان لازم دارد و در این میان اگر ایران بخواهد دو هفته یا بیشتر مانع بازدید تاسیسات هسته‌ایش در برابر بازرسان شود، شک و تردیدهایی را در خصوص وجود نیت‌هایی جهت انجام این گونه اقدامات بر خواهد انگیخت.
در همین راستا باید این سوال را درباره میزان آمادگی ایران برای ماجراجویی و رو آوردن به گزینه ساخت بمب و یا بمب‌های هستهای طی چند هفته را مطرح کنیم. به خصوص در حالی‌که ایران از خطرات اقدام نظامی قاطع علیه خود چه از سوی نیروهای آمریکایی حاضر در منطقه و یا از سوی رژیم صهیونیستی کاملا آگاهی دارد. رهبران ایران به خوبی می‌دانند، اگر آمریکایی‌ها مطمئن شوند که تهران شروع به ساخت نخستین بمب هستهای کند، نیروهایش را آماده حمله نظامی علیه تاسیسات هستهای این کشور طی 24 تا 48 ساعت خواهد کرد.
تمامی تحقیقات انجام شده در آمریکا دستیابی ایران به سلاح هستهای در مدت کمتر از یک سال را بعید و دور از انتظار می‌دانند و این مدتی است که زمینه را برای کشف چنین امری محقق می‌سازد.
رهبران ایران اصرار دارند که خواهان دستیابی به سلاح هستهای نیستند و دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی آمریکا نیز تاکید می‌کنند که ایران تاکنون تصمیمی برای ساخت سلاح هستهای نگرفته است و تبدیل اورانیوم غنی شده 60 درصد به 20 درصد اکسید اورانیوم باعث می‌شود که فرآیند افزایش غنی سازی چندین هفته عقب بیافتد.
همان‌طور که ملاحظه می‌شود، مقامات ایرانی تصمیم گرفتند تا نمونه‌هایی از سانتریفیوژهای IR - SM با ظرفیت غنی سازی پائین را راه اندازی کنند و همچنین تکمیل ساخت نیروگاه‌های اراک را به سه ماهه نخست سال 2014 موکول کنند.
آمریکا از معضلات ناشی از تخریب نیروگاه‌های هسته ای ایران آگاهی دارد و این امری است که آمریکا را به سمت یافتن راه حل دیپلماتیک همزمان با ضرورت تشدید مراقبت آژانس بین المللی انرژی هستهای وادار می‌کند. این مساله‌ای است که مورد توجه باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا به پیگیری حسن نیت‌های مطرح شده توسط حسن روحانی، همتای ایرانی‌اش برای یافتن راه حل مقبول برای این مشکل ملاحظه می‌شود.
انتهای پیام/
