ریشه‌های حوادث خونین طرابلس را باید در کجا جست‌وجو کرد؟

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، اگرچه شهرهای مختلف لیبی از زمان پیروزی انقلاب 17 فوریه 2011 و سرنگونی دیکتاتوری سرهنگ قذافی روزی نبوده که شاهد ناآرامی‌ها و درگیری‌های مسلحانه‌ای نبوده باشند، اما جمعه گذشته اوضاع در «طرابلس»، پایتخت لیبی به گونه دیگری بود.

درگیری‌هایی که میان اهالی این شهر با گروه‌های شبه نظامی روی داد، بیش از 600 کشته و زخمی برجا گذاشت.

درگیری از آنجا شروع شد که اهالی شهر طرابلس از یک سو به حضور گروه‌های شبه نظامی در این شهر که موجب ایجاد خلل در زندگی روزمره آنها شده بودند و از سوی دیگر به وعده‌های جامه عمل نپوشیده دولت این کشور که قول بیرون کردن این گروه‌ها از شهر و خلع سلاح آنها را داده بود، اعتراض داشتند.

به همین منظور و برای بیان اعتراض مسالمت آمیز خود، اهالی طرابلس روز جمعه و پس از ادای نماز جمعه دست به تظاهرات زدند، اما از آنجا این تظاهرات به مذاق گروه‌های مسلح مستقر در طرابلس خوش نیامده بود، به درگیری با تظاهر کنندگان انجامید.

آنچه در تظاهرات روز جمعه بیش از همه نمود داشت، حضور گروه‌های شبه نظامی شهر «مصراته» و درگیری‌ مسلحانه آنها با مردم بود. شهر مصراته در فاصله 208 کیلومتری طرابلس، پایتخت لیبی قرار دارد که بر سواحل دریای مدیترانه واقع شده و گروه‌های شبه نظامی آن نقش بسزایی در ایجاد ناامنی در این کشور و از جمله شهر طرابلس دارند.

شبه نظامیان شهر مصراته که خود را در پیروزی انقلاب لیبی، بسیار دخیل می‌دانند، هم اکنون با منتقل شدن از شهری به شهر دیگر موجب اشاعه و تشدید خشونت‌ها در لیبی می‌شوند و درگیری‌های اخیر شهر طرابلس را باید نتیجه تحرکات شبه نظامیان و گروه‌های مسلح شهر مصراته به شمار آورد تا به این ترتیب دولت را ناکارآمد و بی‌کفایت جلوه دهند و زمام امور کشور را تا جای ممکن خود در دست بگیرند و اگر نتوانستند به این مهم دست یابند، کشور را به سمت سقوط و فنا سوق دهند.

این گروه‌های شبه نظامی همان‌هایی هستند که «سیف الاسلام قذافی»، یکی از پسران سرهنگ قذافی را پس از دستگیری نزد خود نگه می‌دارند و از تحویل آن چه به دولت مرکزی و چه دادگاه جنایی لاهه که بارها خواستار این امر شده، اجتناب می‌کنند، تا در وقت مناسب از سیف الاسلام برای رسیدن به اهداف خود و به عنوان برگه برنده استفاده کنند.

شبه نظامیان مصراته بر این باورند، همانگونه که در پیروزی انقلاب لیبی نقش آفرین بوده‌اند، اکنون نیز بایستی به سهم خود برسند و در این میان بالطبع سهم آنها از دیگر طوایف و قبایل لیبی بیشتر است و از آنجا که در لیبی از قانون و قانون مداری خبری نیست، بنابراین آنها به سلاح برای دستیابی به خواسته‌هایشان روی آورده‌اند که یکی از بازتاب‌های به کار بردن منطق سلاح حوادث رخداده در روز جمعه گذشته است.

انتهای پیام/