رفتارشناسی شانتاژ صهیونیست‌ها در واکنش به توافق ژنو

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، مرکز مطالعات راهبردی اطلس در مقاله‌ای در مورد توافق هسته‌ای ایران با کشورهای 1+5 در ژنو با درج مقاله ای در پایگاه خبری فلسطین الیوم نوشت: بعد از سالها تهدید، تحریم، محاصره و نیز نگرانی از شروع یک نبرد منطقه‌ای بزرگ، ایران و گروه 1+5 توانستند به یه توافق گام به گام شش ماهه دست یابند. توافقی که از وجود گشایش در پرونده پیچیده هسته ای ایران و غلیه رویکرد دیپلماتیک بر رویکرد نظامی در دیدگاه جهانیان حکایت دارد. با این توافق، احتمال این می رود که دامنه گفتگو با ایران تنها محدود به مسئله هسته ای نشود و پرونده‌های سیاسی منطقه‌ای را نیز دربرگیرد. افزون بر آن، این احتمال وجود دارد که غربیها در پی برقراری نوعی شراکت با ایران به عنوان یک کشور منطقه ای به منظور تأمین منافع و توسعه دامنه نفوذ خود باشند. آنها همچنین قصد دارند هنجارهایی را بر ایران تحمیل کنند تا این کشور به این شراکت تن دهد.

دقایقی بعد از امضای توافقنامه ژنو در نیمه شب شنبه گذشته،  محمد جواد ظریف وزیر امورخارجه ایران از  پیروزی دیپلماتیک ایران در موضوع هسته ای پرده برداشت. در مقابل لیبرمن وزیر خارجه رژیم صهیونیستی با انتقاد از تسلیم شدن غرب در برابر ایران، از این توافقنامه به بزرگترین پیروزی دیپلماتیک ایران از زمان پیروزی انقلاب اسلامی در ایران یاد کرد. زبان و توصیف هر دو وزیر خارجه یک موضوع را تداعی می‌کند، اما اهداف و انگیزه این دو شخص با یکدیگر متفاوت است. به این معنا که محمد جواد ظریف با بزرگ دانستن این دستاورد، قصد دارد از انتقادات محافظه کاران در ایران بکاهد و توان دولت اعتدالگرا را به نمایش بگذارد. وی خواهان بیان این موضوع است که این دولت توانسته است با کاهش اولیه تحریم ها و محاصره در مسیر حذف نهایی آن حرکت کرده و بدون نادیده گرفتن حقوق ایران و در رأس آن تکنولوژی هسته ای، تهدیدات نظامی غرب را خنثی ساخته ودر عین حال از دستاوردهای پشین این کشور در حوزه توان هسته ای صیانت نماید.

این در حالی است که لیبرمن و دیگر وزرای کابینه نتانیاهو همان مسیر جنجال آفرینی و غوغاسالاری و هشدار و تهدید را در پیش گرفته اند. آنها قبل از امضای این توافقنامه نیز این رویکرد را در پیش گرفته و سعی کردند راه حل سیاسی این مسئله را به چالش بکشند. آنها همچنین ضمن تأکید بر توجه به گزینه نطامی تلاش نمودند تا حداقل سطح این توافق را به پایین ترین حد تنزل دهند امری که ده روز پیش توانستند در مورد آن، فرانسوی ها را با خود همراه سازند. با این حال ادامه این رویکرد بعد از دست‌یابی ایران و گروه 1+5 به توافق دارای اهدافی به شرح زیر است:

افزایش نظارت بر تأسیسات هسته ای ایران و سختگیری غرب بر این کشور برای پایبندی به تعهدات خود و زمینه سازی برای توافق نهایی و همچنین جلوگیری از دست یابی به توافقی که بر اساس آن حق هسته ای ایران در آن به رسمیت شناخته شود. در ادامه باید گفت اسرائیل با این دهن کجی قصد دارد از غرب بخواهد در ازای این توافق به اصطلاح بد به این رژیم امتیاز بدهد. این رژیم که به مثابه سگی دیوانه است که تنها با پارس کردن و گاز گرفتن آشناست از غرب می خواهد در حوزه سلاح و پرونده‌های سیاسی دیگر، این امتیازدهی را جبران نماید. توانایی رژیم صهیونیستی در بزرگ نمایی خطرات و در بوق و کرنا کردن تهدیدها و بی شرمی آنها در نادیده گرفتن حمایت بی شائبه غرب از مواضع جنگ طلبانه آنها، انسان را به تعجب وا می دارد. لابید وزیر دارایی این رژیم خرسندی فابیوس وزیر خارجه فرانسه بعد از امضای توافقنامه ژنو را نادیده محکوم می کند. این در حالی است که صهیونیست ها چند روز پیش از وی به یکی از بزرگترین حامیان یهود یاد می کردند. در همین راستا عوزی لنداو وزیر امور زیربنایی این رژیم نیز با اشاره به توافقی که غرب بر اساس آن به منظور پرهیز از مواجهه با هیتلر از چک اسلواکی دست کشید، اعلام کرد که از این توافقنامه بویی بد به استشمام می رسد. در همین راستا نیز نتانیاهو از غرب خواست به جای توجه به رویکرد چمبرلین، رویکرد چرچیل را در پیش گیرد.

بزرگنمایی تهدیدات سیاسی در سرزمین های اشغالی با موافقت بعضی از نویسندگان و چهره‌های آکادمیک اسرائیلی که این توافقنامه ژنو را معقولانه توصیف می کنند، رویرو نشده است. آنها معتقد نیستند که غرب می توانست کاری بهتر از این انجام دهد. به اعتقاد آنها این اقدام، تضمین کننده تعلیق فعالیت های هسته‌ای به مدت شش ماه و به عبارتی متوقف کردن سیر سریع قطار ساخت سلاح هسته‌ای است. دیگر آنکه این توافق به غرب این امکان را می‌دهد تا توان نظارتی و سطح اطلاعاتی خود را در این زمینه افزایش دهد. در حقیقت درس بزرگ، همان افزایش نظارت بوده و جنجال نهایی در بطن توافق نهایی نهفته است.

ران بن یشای گزارشگر امنیتی اسرائیل می گوید ساده لوحانه است اگر کسی باور کند که ایران تسلیم خواهد شد. اگر  غرب از ایران بخواهد که بین گزینه تسلیم و گزینه نظامی یکی را انتخاب کند، این کشور ترجیح می دهد در راه دست یابی به بمب هسته‌ای، جنگ را به جان بخرد ولی تسلیم نشود. ایران از حمایت مردم و هم پیمانانش برخوردار است. عاموس یادلین رئیس پیشین موساد و رئیس کنونی مرکز امنیت مالی از نتانیاهو و اعضای کابینه وی می‌خواهد تا  ایجاد تنش در روابط خود با کاخ سفید خودداری کرده و باعث ایجاد بحران‌هایی نشود که دست اسرائیل را برای اعمال فشار و تأثیرگذاری بر روند نهایی این توافق بسته نگه دارد. مسئول امنیت ملی رژیم مذکور همچنین از نخست وزیر می‌خواهد تا به دور از سیاست زورآزمایی، گفتگوی آرام با کاخ سفید را ادامه دهد و از هجوم افسار گسیخته بر دولت اوباما در رسانه‌ها و تحریک بر ضد وی در سنا و مجلس نمایندگان اجتناب نماید. وی معتقد است پیشرفت در پرونده فلسطین به طوری کاملاً سازنده بر عمق تفاهم در پرونده هسته ای تأثیر خواهد گذاشت.

توافق گام به گام ژنو یک دستاورد دیپلماتیک برای دولت روحانی به شمار می رود. وی در تهران قادرخواهد بود بر روی این دستاورد به عنوان یکی از مهمترین موفقیت های دولت تدبیر و اعتدال مانور دهد. موفقیتی که پیوند دهنده اصول و دستاوردهای ایران با نتایج فضای باز گفتگوست. دولت روحانی با این توافق توانست از دستاوردهای ایران صیانت کرده و ضمن کاستن از خطرات حمله نظامی و متزلزل کردن برخی از دیواره های سازمان تحریم، در نقش یک دولت مؤثر و تأثیرگذار ظاهر شود و پل گفتگو و مذاکره با آمریکا و غرب ایجاد کند. دولت یازدهم همچنین توانست موضع نابخردانه رژیم صهیونیستی را به چالش بکشد و از آن گذشته بزرگترین بحران بی اعتمادی را در روابط تل آویو و واشنگتن ایجاد نماید.

به هر حال تمامی این دستاوردها مشروط به دست یابی به توافق نهایی در شش ماه آینده است که دولت ایران با  دیپلماسی غربی وارد میدان سخت مذاکرات خواهد شد.باید گفت این دیپلماسی با کسانی که دارای روحیه مبارزه طلبی بوده و بر اصول خود کوتاه نیامده و آماده اند تا در صورت لزوم بهای مقاومت و پایمردی خود را پرداخت نماید، راه سازش را در پیش گرفت. از طرفی باید توجه نمود که طرفی که تحریم ها را هر چند بصورت تدریجی بر میدارد به راحتی نمی تواند از آن سربازند و یا تحریم های بیشتری را وضع نماید چرا که این تحریم ها در خارج از چارچوب شورای امنیت، توسط آمریکائیها و با اعمال فشار این کشور بر برخی دولت ها و بخش های خصوصی در اروپا و آسیا وضع شد. حال اگر حلقه های این توافق از هم گسسته شود، کار برای آمریکا در شرایطی که دیپلماسی اعتدال ایران بتواند در امر بازاریابی موفق عمل کند، بسیار خواهد شد. این در حالی است که در دیدگاه ایران، ممکن است غرب بر روی کسیکه از لحاظ روحی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی آماده برداشتن تحریمهاست، حساب باز کند و از نتایج باز شدن فضای گفتگو و کاهش محاصره منتفع شود. در اینصورت غرب دیگر نخواهد توانست چرخ را به عقب برگرداند و بیش از گذشته در فشار قرار خواهد گرفت.

انتهای پیام/