اینجا گالری سیحون؛ میزبان آثار کامبیز درمبخش

خبرگزاری تسنیم – یاسر شیخی یگانه

 امروز هشتم آذر، هوا ابری است، اما اصلا سرد نیست. در کوچه با صفای چهارم در خیابان «وزرا» ساختمانی شیک با نمایی به رنگ سیاه مقصد من است. وارد ساختمان که می‌شوم قبل از تابلوهای روی دیوار، موسیقی ملایم و آرام بخشی که در حال پخش است توجهم را جلب می‌کند.

هم‌زمان با لذت بردن از موسیقی به تابلوها هم نگاه می‌کنم. تابلو نخست مربوط به دلقکی است که خودش خودش را کشیده و در آخر نقاشی یک مداد سیاه دست راستش و یک مداد قرمز دست چپش است. قبل از دیدن تابلو دوم آقایی نسکافه به من تعارف می‌کند. هم زمان می‌گوید؛ چای هم داریم! اما راستش را بخواهید آدم در این جور فضاها کمی جوگیر می‌شود، به همین دلیل در چنین فضایی نسکافه‌ای، نسکافه بر چای ارجحیت دارد.

لیوان نسکافه در دست؛ باید دلقک‌های بعد را ببینم. به نظر می‌رسد شخصیت اصلی تمام تابلوها همین آقای دلقک باشد.

در یکی از تابلوها؛ همین آقای دلقک با لباس‌های رنگی کنار آقای دیگه‌ای با لباس سیاه و سفید ایستاده؛ آقای دلقک به آقای کناریش مدادرنگی تعارف کرده تا او نیز بتواند خودش را رنگ کند.

چند تابلو را به سرعت رد می‌کنم. همان آقای دلقک در حال طبل زدن، اما صفحه طبلش شکسته. تابلوی بعدی هم موضوعش موسیقی است. سه نووازنده ویلن، ویلنسل و طبل کنار هم ایستاده‌اند و مشغول نواختن هستند. جالب این که صفحه طبلش باز هم پاره شده.

وقتی می‌خواهم از کنار آخرین تابلو در همین ردیف بگذرم تا به ردیف بعدی برسم؛ ناگهان یک رقم نجومی توجهم را جلب می‌کند. زیر این تابلو نوشته؛ قیمت 3 میلیون تومان. جالب این که تمام تابلوهایی که تا کنون دیده‌ام قیمتشان همان 3 میلیون تومان است.

البته کمی این طرف‌تر قیمت آثار پایین‌تر می‌آید. تابلوهایی که بیشتر شبیه اتودهایی برای طرح اصلی هستند. این تابلوها هم یک شخصیت ثابت دارند. همان آقای دلقک. قیمت این تابلوها 500 هزار تومان است.

فضای سالن خیلی شلوغ می‌شود. توی این شلوغی یک نفر با گیتار و پشت سرش یه نفر با ساز دیگری که معلوم نیست چه سازی است، وارد می‌شوند. یعنی می‌خواهند ساز بزنند؟! یعنی این موسیقی ملایم و آرام که در حال پخش است، باید قطع شود؟!

همین لحظه صدای شاتر یکی از عکاس‌های خبری رشته افکارم را پاره می‌کند. چند نفر آقای مسن با ریش‌های سفید و بلند که شبیه استادها هستند، کنار هم دارند عکس یادگاری می‌گیرند.

بالاخره موسیقی محبوب من هم قطع می‌شود. گیتار و آن سازی که موقع آمدن نوازنده‌ها معلوم نبود چه سازی است؛ همنوازی می‌کنند. الان که خوب نگاه می‌کنم؛ اسم این ساز ملودیکا است. همنوازی گیتار و ملودیکا نه به اندازه موسیقی که قبلا پخش میشد! اما جذاب و هیجان‌دار بود.

راستی تا یادم نرفته بگویم؛ اینجا گالری سیحون بود که میزبان آثار کامبیز درمبخش شده و مراسم افتتاحیه‌اش هم دیروز برگزار شد. اسم نمایشگاهش هم «پانتومیم روی کاغذ» بود که تا بیستم آذر می‌تونید از این نمایشگاه دیدن کنید.

انتهای پیام /