اژدری: مرا متهم می‌کنند که چرا هالیوودی فیلم می سازی؟/معتمدی: با زبان بدوی برای بچه‌های امروزی فیلم می‌سازند

این روزها «عملیات مهد کودک» تنها فیلم سینمای کودک است که با حضور چهره‌های محبوب تلویزیون و سینما و با هدف مخاطب کودک در حال اکران است. در روزهایی که وضعیت اکران با‌ رکود در فروش روبروست شاید بتوان گفت «عملیات مهد کودک» فروش نسبتا خوبی داشته است. در نشستی که با حضور فرزاد اژدری‌،کارگردان و نویسنده این اثر و رویا شریف تهیه‌کننده فیلم و همچنین با حضور سید امیررضا معتمدی مدیرجلوه‌های بصری «عملیات‌ مهدکودک» داشتیم بیشتر به  سختی های کار در سینمای کودک و بررسی موضوع کارکرد فضای فانتزی در ساخت فیلم کودک پرداخته شد.

فرزاداژدری به عنوان کاگردانی که دوفیلم بلند سینمایی‌اش با فضایی فانتزی ساخته است هنوز در مورد ادامه ساخت فیلم کودک با فضای فانتزی با جلوه‌های بصری ابراز علاقه مندی می‌کند اما او از سختی های کار سینمای کودک در فضای فانتزی می‌گوید و اینکه این نوع ساخت به کمک ابزارهای جدید سینمایی از سوی مسئولین هیچ گونه حمایتی نمی‌شود. امیررضا معتمدی که رشته تحصیلی او علوم پزشکی است هم صحبتهای جالبی در حوزه سینمای کودک برای گفتن دارد و همچنین از عدم نگاهی به روزشده در تولید آثار سینمایی ایران سخن می‌گوید و این را به عنوان یکی از مشکلات عمده حضور جلوه های بصری در آثار سینمایی ایرانی اشاره می‌کند. رویا شریف تهیه کننده فیلم «عملیات مهدکودک» نیز با اشاره به فضای فانتزی و موزیکال فلیم، از «عملیات مهدکودک» به عنوان فیلمی یاد کرد که  شادی را به بچه های ایرانی منتقل می کند و فیلمی است که برای خانواده های ایرانی ساخته شده است.

تسنیم: فیلم «سلام بر فرشتگان» و «عملیات مهدکودک» به عنوان فیلم‌هایی در سینمای کودک و در فضایی فانتزی ساخته شده است  و گویا فیلم‌نامه‌های که در دست دارید در همین فضاها دیده می‌شود؛ به عنوان اولین سوال آیا فرزاد اژدری دوست دارد او را با عنوان کارگردان سینمای کودک بشناسند و یا این‌که در فضای کنونی سینمای ایران تعریفی برای سینمای‌کودک دارید‌که شما را ملزم به ساخت چنین آثاری می‌کند؟

فرزاد‌اژدری: من خیلی دوست‌دارم مخاطبان فیلم‌هایی‌که از من ساخته شده است  را با نام فیلم‌ها بشناسند و نه با نام من و دوست دارم فیلم‌ های که ساخته ام بتواند خودش را در سینمای ایران تعریف کند و ماندگار شود.قطعا سینمای کودک جذابیت و فضای بیشتری برای من دارد که یکی از جنبه‌های آن فانتزی‌ است. البته در سینمای بزرگسال هم می‌شود در فضایی فانتزی فیلم ساخت ولی هنوز تهیه کنندگان ایرانی فکر می‌کنند که تماشگر ایرانی با فیلم هایی در فضای فانتزی ارتباط برقرار نمی‌کنند.من دو فیلم نامه سینمای‌کودک و دو فیلم‌نامه بزرگسال را دارم که هر چهار فیلم‌نامه فضایی فانتزی را دارند چون فکر می‌کنم برای مخاطبی که در معرض فیلمهای غربی است باید فیلمی معادل و یا شبیه چنین فیلم‌های غربی را بسازیم که نگاه به حفظ ارزشهای ایرانی و اصول کشور در آن لحاظ شده باشد.

البته این جای بحث دارد و عده‌ای بر من این نقد را وارد کردند که تو مرعوب تکنولوژی شدی و فیلم های تو با تکنولوژی پیش می‌رود در حالیکه من این‌گونه فکر نمی‌کنم و تکنولوژی تنها بخشی از ساخت یک فیلم می‌تواند باشد و فیلم خیلی وسیع‌تر از تکنولوژی می تواند عمل کند چون ابتدا من فیلم‌نامه را می‌نویسم بعد از آن دنبال این هستم که چگونه فیلم‌نامه را با چه ابزاری پیاده کنم و به ساخت فیلم برسم.

تسنیم: آقای معتمدی زمینه تحصیلی شما پزشکی و طب است چه شد که وارد حوزه فیلم سازی و فعالیت در زمینه جلوه‌های بصری شدید و نظر شما درمورد کار در فضای سینمای کودک چیست؟

معتمدی: هر شغلی دو ویژگی دارد که یا انسانها براساس علایق و تمایلاتشان شغلی را انتخاب می‌کنند و یا اینکه شغل تاثیر‌ می‌گذارد و علایق و تمایلات این‌ها را تغییر می‌دهد و به واقع جامعه شناسی هر دوی این زمینه ها را برهم تاثیر گذار می‌دانند و فکر می‌کنم اگر این دو باهم باشند خلاقیت رخ می دهد. یکی از نکاتی که در مورد این فیلم می‌خواهم صحبت کنم موضوع اهمیت به کودکان به عنوان این که بچه‌ها آیندگان این کشور هستند و آنها سرمایه های آینده این مملکت هستند و چون شما از شغل من شروع کردید می‌خواهم بگویم همه بچه های این سرزمین، چه ما بخواهیم و چه نخواهیم سی سال دیگر کشور ما را مدیریت می‌کنند و بر اساس جهت تربیتی که به آنها داده شده است هر کدام از این بچه ها در زمینه شغلی‌ای فعالیت خواهند کرد و ممکن است پزشک، وزیر، رئیس‌جمهور و یا حتی جانی ، قاتل و یا کلاه‌بردار سه هزار میلیاردی شوند.

بزرگترین فاجعه‌ای که برای ما ایرانی‌ها وجود دارد تنبلی در جامعه ماست که یکی به خاطر همین نفتی است که درکشور داریم و همچنین تربیت ناصحیحی که از کودکی برای بچه های ما در کتابهای دبستان شروع می‌شود. تنها چیزی که در کتابهای ما دیده نمی شود اهمیت تلاش و کار کردن  است و بیشتر بر مواهب سرزمینی ایران تکیه می‌کنند در حالیکه اگر شما کتابهای دانش‌آموزان دبستانی ژاپن را ببینید بر روی کار کردن و تلاش فردی تاکید بیشتری دارد.

سریال ژاپنی سالهای دور از خانه و شخصیت «اوشین» در این سریال برای ایرانی‌ها به خاطر این جذابیت داشت که خلاء فرهنگی برای ذهن مخاطب ایرانی در این موضوع وجود دارد و ما وجود این خلاء فرهنگی را هجوم فرهنگی و اشاعه فرهنگ ژاپنی تعبیر می‌کنیم. البته هجوم فرهنگی وجود دارد که مانند مهاجرت پرندگان از یک نقطه به نقطه‌ای دیگر فرآیندی طبیعی است که در کنترل مانیست ولی اینکه بچه های ما با عناصر فرهنگی کشوری دیگر بیشتر آشنا می‌شوند  به خاطر همین خلاء فرهنگی است که وجود دارد.

تسنیم: شما غیر از تجربه کار عملیات مهدکودک در  پروژه های چون «راه آبی ابریشم» که نزدیک به سینمای کودک نیست  نیز حضور داشتید این‌گونه انتخاب‌ها برای کار در جلوه‌های بصری به چه صورتی انجام می‌شود؟

معتمدی:متاسفانه انتخاب‌ها در ایران انتخاب پسین است یعنی زمانی تصمیم می گیرند یک فیلم فاخر ساخته شود و بعد برای آن، فیلم‌نامه فاخر پیدا می‌کنند و بعد برای آن، کارگردان و عوامل فیلم فاخر پیدا می‌کنند و شما با انتخاب ها و اسامی سروکار خواهید داشت. در حالی‌که فیلمهای خوب زمانی شکل می‌گیرند که فیلم‌ساز دغدغه‌ای برای ساخت فیلم را داشته باشد و نه اینکه فیلمی سفارشی بسازد. فیلمی که از ذهن فیلم‌ساز شروع شده باشد بدلیل اینکه براساس یک دغدغه شکل گرفته است فیلمی موفقی خواهد‌ بود و فیلمسازی که در این زمینه دغدغه دارد عوامل فیلم را از بین افرادی دغدغه مند انتخاب می کند و همین باعث می شود که  یک‌کار مکانیکی و فنی نشود.

اصولا ما دوجنس فیلم داریم یکی بر اساس ایده و جرقه‌ای که در ذهن فیلم‌ساز شکل‌گرفته است و نوع دیگر اینکه فیلم‌ساز به ذهن مخاطب وارد می‌شود و فیلم را بر اساس فضای ذهنی مخاطب می‌سازد و من فکر می‌کنم فیلم کودک از این جنس است که باید فیلم ساز اجزای ذهن کودک را خوب بشناسد تا بتواند وارد ذهن کودک شود و فیلم «عملیات مهدکودک» توانسته این‌گونه عمل کند و بچه‌هایی که این فیلم را دیدند بازخوردهای خوبی نسبت به فیلم داشتند و این به‌خاطر این است که کارگردان توانسته  فیلمی متناسب با ذهن و درونیات کودک بسازد تا بچه وقتی این فیلم را می بیند از دیدن فیلم لذت ببرد.

تسنیم: آقای اژدری چگونه می‌شود به کمک فیلم وارد ذهن کودک شد بدون این که با نگاهی بزرگسالانه به دنیای کودک نگاه کنیم و همینطور حرفهای خوبی را با زبان فیلم به کودک بزنیم که در آن لودگی و بد‌آموزی هم نداشته باشد؟

اژدری: شخصی به نام توماس‌هریس نویسنده‌ی آمریکایی نظریه ای دارد که هر شخصیتی را به سه بخش والد، کودک، بالغ تقسیم میکند.بخش والد درون یک شخصیت همان قسمتی است که مقداری دستوردهنده است که این خصلت را از دوران کودکی از خانواده و محیط اطراف خودش‌ می‌گیرد و بخش دیگر کودک دورن که خوشیها و بازیگوشی‌های یک شخص را شکل می‌دهد و بخش بالغ نیز بخشی است که به عقل و رشد و تکامل رسیده است. بر همین اساس ما یک کودک درونی داریم که به راحتی می‌توانیم با کودک درون دیگری ارتباط برقرار کنیم به شرطی که راههای این ارتباط را یاد گرفته باشیم و به جای ارتباط والد با کودک کافی است که رابطه‌ی بالغ با کودک صورت بگیرد.

بااستفاده از ابزار سینما و به کمک خاطراتی که از کودکی با آنها درگیر بودیم می توانیم کودک درون هر کسی را مورد هدف قرار دهیم و در ساخت فیلم باید به این فکر باشیم که کودک درون هر کسی از تماشای فیلم لذت ببرد اگرچه باید به صورت بالغانه پیام‌هایی را هم به مخاطب خود منتقل کند یعنی نباید فقط نگاه ما این باشد که صرفا برای سرگرمی فیلم بسازیم و یا صرفا پیام اخلاقی بدهیم بلکه تلفیقی از این دو را به کودک ارائه کنیم.

همین نوع ساخت را در تولیدات هالیوودی می‌توان دید و در گروه فیلم‌سازی عملیات مهدکودک تلاش کردیم از ابزار فیلم‌سازی هالیوودی نیز استفاده کنیم تا بتوانیم با بچه هایی که در معرض انواع فیلم‌های هالیوودی هستند و این نوع فیلم را دوست دارند ارتباط برقرار کنیم. یکی از ایرداتی که در زمان گرفتن پروانه ساخت برای این فیلم گرفتند این بود که چرا این فیلم هالیوودی ساخته شده است در حالیکه می‌گفتیم اگر ساخت فیلم هالیوودی بد است پس چرا  انواع آن چون هری پاتر و مردعنکبوتی را برای بچه‌ها پخش می‌کنید و ذائقه کودک را تغییر می‌دهید و اگر خوب است باید فیلم‌ساز را حمایت کنید تا با این نوع ساخت مخاطبان کودک را به سمت فیلم‌های وطنی سوق بدهیم.

تسنیم: شما اشاره کردید به اینکه ابتدا با ساخت فیلم شما مخالفت می‌شد بدلیل اینکه می‌گفتند این فیلم هالیوودی است چه عناصری در فیلم دیده می شود که بر یک فیلم را هالیوودی می‌کند؟

اژدری: من بعد از عملیات مهدکودک نیز دو فیلم‌نامه به بنیاد فارابی دادم که دقیقا همین ایراد را به این فیلم‌ها گرفتند و گفتند تو ادای غربی‌ها را در می‌آوری و یا اینکه می گفتند چرا بچه های فیلم‌های تو با تکنولوژی درگیر هستند مگر غیر از این است که بچه‌های امروز با لوازم تکنولوژی چون آی‌پد و تبلت و دیگر ابزار های اینچنینی درگیر هستند.

معتمدی: اگر بخواهیم به این موضوع از زاویه‌ی دیگری نگاه کنیم؛ ما اصولا چهار شغل بیشتر نداریم اولی کسی که خلق می کند، دیگری کسی‌که ایده را می‌سازد، نفر سوم کسی است که ایده ساخته شده را بهینه سازی می‌کند و نفرچهارم کسی است که تهیه کننده و سرمایه گذار است و در بازار تبلیغی هم دو جور آدم داریم عده ای هستند که خلق می‌کنند و دسته‌ی دیگر کسانی که پیروی می‌کنند. کسانی که می‌خواهند خلق کنند ابتدا باید پیروی کنند بعد از آن که به یک قلّه ای رسیدند آن را به این توانمندی می رسند که اثری راخلق کنند . وقتی تعبیر سینمای هالیوودی را به کار می‌برند و به این توجه نمی‌کنند که خود سینما صنعتی وارداتی است و این مشکل به‌خاطر این است که هنوز الفبای زبان تصویر را یاد نگرفته‌اند.

وقتی ما می‌خواهیم فیلم تاریخی بسازیم از روی روایت تاریخی شروع می کنیم به فیلم ساختن؛ ولی‌آمریکایی‌ها چون این زبان تصویر را خوب به کار می‌برند با همین زبان تصویر تاریخ سازی می‌کنند که نمونه‌اش را در فیلم‌های پیتر جکسون می‌توانید ببینید و ما این گونه روایت تاریخی آنها را باور می‌کنیم نکته ای که وجوددارد این است که اگر ما کاری را انجام می دهیم و بلد نیستیم، به آن کار خیانت کرده‌ایم. ما حتی بروز رسانی زبان تصویری را نیز رعایت نمی‌کنیم مثلا اگر الان یک فیلم هالیوودی امروزی را یک پیرمرد هشتادساله آمریکایی ببیند خیلی از کات‌های فیلم را نمی‌فهمد به خاطر این است که زبان تصویر هم متناسب با تغییرات نسل آمریکایی تغییرکرده است. در ایران کاری که در فیلم سازی کودک می‌کنیم این است که ما با زبان بدوی و قدیمی فیلمسازی، برای بچه‌های امروزی که می خواهند آینده این کشور را بسازند فیلم می سازیم درحالیکه ما باید زبان تصویرسازی مان را بروز کنیم و اولین کار برای بروزرسانی هم این است که ببینیم ذائقه کودک امروزی چیست. البته این درست است که باید ادبیات و اخلاقیات و آموزه های دینی و ارزشهای میهنی هم در فیلم بگنجانیم اما مهم این است که با زبان روز این تعاریف را به تصویر بکشیم.

اژدری: شما اگر به داستان حضرت یوسف (ع) در قرآن هم نگاه کنید‌که طبق فرمایش همه علما احسن القصص است تمام اصول فیلم نامه نویسی سید‌فیلد را در خودش دارد یعنی یک پایان خوب، مونتاژ موازی، تعلیق و همه این اصولی که در کلاسهای فیلم‌نامه نویسی تدریس می شود را در خودش دارد وبعد وقتی می‌آییم یک فیلم‌نامه بر اساس اسلوب همین احسن القصص و نه سیدفیلد، می نویسم بر ما خرده میگیرند که چرا فیلم‌نامه‌‌ی شما هالیوودی است.

ما اگر به فیلم‌های ایرانی از نقطه نظر دیگری نگاه کنیم می بینیم که فیلم‌های ما فقط حرف می‌زنند و از تصویر کمک نمی‌گیرند درحالیکه بهترین فیلم‌ این است که کمتر از دیالوگ استفاده شود و با زبان تصویر با مخاطب خود صحبت کند. از سوی دیگر وقتی به ایده‌ی فیلم‌های سینمای کودک در ایران نگاه می‌کنیم از قبل ایده برای مخاطب لو رفته است در صورتیکه در فیلم های هالیوودی غیرممکن است که داستان را حدس بزنید.

تسنیم: می خواهیم بیشتر در مورد فیلم عملیات مهدکودک صحبت‌کنیم. جلوه های بصری فیلم چه موقع وارد روند فیلم شد یعنی شما از زمانی که فیلم‌نامه را نوشتید به این فکر می‌کنید که در کدام صحنه‌ها از جلوه‌های بصری استفاده کنید و‌ آیا محدودیت ها را  هم در ورود جلوه های بصری به فیلم نامه در نظر می‌گیرید؟

اژدری: از ابتدای فیلم‌نامه ورود جلوه های بصری را به فیلم در نظر می‌گیرم و اصلا هم به این فکر نمی‌کنم که این‌کاری که می خواهم بکنم مشکل است و نمی‌شود این کار انجام داد و من معتقدم در ایران هم نه به اندازه هالیوود ولی به اندازه خودمان توان داریم که از جلوه های بصری استفاده کنیم و وقتی که از آن استفاده نمی‌کنیم یا کار با ابزارهای جلوه‌های بصری را یاد نگرفته ایم یا از کار با جلوه‌های بصری می ترسیم.

وقتی من کار «سلام بر فرشتگان» را می ساختم خیلی می ترسیدم ولی بعد از ساخت آن تمام تلاش خود را کردم که در فیلم بعدی کاری سخت تر را انجام دهم و ثمره‌ی آن را در فروش فیلم می‌بینیم. حالا وقتی می‌خواهیم فیلم دیگری با این سبک و سیاق بسازیم ما را متهم می‌کنند که فیلم هالیوودی می‌سازید و گویی برای آنها خوش نیست که از ابزار دیگری استفاده کنیم و فیلمی با ارزشهای میهنی بسازیم و حاضرند فیلم‌های هالیوودی را بیاورند و بچه هایشان این فیلم ها را ببینند ولی از تولیدات داخلی حمایت نکنند و  برایشان مهم نیست که بچه هایشان از این فیلم‌های هالیوودی چه اثری می‌گیرند و چون مسئولین محترم برنامه‌ای برای آینده‌ی کشور ندارند برنامه ای برای کودک و سینمای کودک ندارند.

در سینمای ایران فیلمی برای کودک و نوجوان ساخته نمی‌شود که در حدو اندازه بچه باشد و کودک آن فیلم را بفهمد. ناراحتی من از این است که بچه‌های خودم را چگونه به سینما ببرم که برای آنها نقش تربیتی داشته باشد تا بتوانند در آینده این کشور موثر باشند. الان در کشورهای دیگر برای بچه های‌شان قهرمان سازی می‌کنند در حالیکه ما در کشور خود قهرمان زنده داریم و یک فیلم در مورد این‌ قهرمان‌های ملی نمی‌سازیم و نخواهیم ساخت چون برای ما مصرف‌کنندگی راحت‌تر است و حوصله‌ی ساختن فیلم‌هایی در این موضوعات نداریم.

تسنیم:آیا  سینمای ایران در زمینه جلوه‌های بصری به این توانایی رسیده است که در سینمای جهان حرفی برای گفتن داشته باشد؟

معتمدی: سینمای آمریکا و جهان روش ساخت فیلم‌هایی همراه با جلوه‌های بصری را از مریخ که نیاورده است بلکه در این زمینه کارکردن و پیشرفت‌‌هایی در این زمینه داشتند اتفاقا ما در این زمینه موفق تر هستیم چون می‌توانیم از تجارب دیگران استفاده کنیم و در این زمینه الگو هم داریم. اما یکی از دلایلی در این زمینه پیشرفت نمی‌کنیم به خاطر این است که دغدغه فیلم سازی نداریم و حاضر نیستیم در این زمینه هزینه کنیم. بودجه‌های فرهنگی ما در ردیف بودجه های خدماتی است و با کوچکترین مشکل اقتصادی هم حذف می‌شوند.

تسنیم:  آیا شما به عنوان تهیه کننده باز هم در حوزه سینمای کودک فیلم می سازید و به نظر شما مشکلاتی که در تولید فیلم کودک وجود دارد چیست؟

شریف: اگر فیلم‌نامه خوبی در سینمای کودک به من رجوع شود با توجه به اینکه سینمای کودک در ایران خیلی نحیف است حتما فیلم کودک هم خواهم ساخت. اما متاسفانه نگاهی که در بین مسئولین و ارگان‌ها وجود دارد و این است که اگر فیلمی به کودک غم و غصه تزریق کند از فیلم بیشتر حمایت می‌کنند. ما باید برای بچه های مان محیطی شاد را فراهم کنیم و همین‌طور فیلم‌های شاد بسازیم تا افسردگی از کودکی در جامعه ما شکل نگیرد. در کارنامه کاری من این فیلم تنهای فیلمی است که وقتی آنرا برای بارها نگاه می‌کنم کلیپهای جذاب و شاد آن بر من تاثیر می‌گذارد و نمی‌دانم چرا در ایران از تزریق شادی به بچه ها دریغ می‌کنند.

تسنیم: سرکار خانم شریف میزان هزینه ای که برای این فیلم صورت گرفت چقدر بود و حضور این همه چهره در فیلم چه ضرورتی دارد؟

شریف: هزینه ای که برای این فیلم انجام شده نزدیک به یک میلیارد تومان است و ما بیشتر بخاطر برگشت سرمایه از بازیگر چهره استفاده کردیم و اگر در ایران به حضور چهره در فیلم توجه نکنیم فروش موفقی را نخواهیم داشت و در این فیلم 11 چهره حضور دارند که مردم آنها را دوست دارند و به خاطر آنها به سینما می‌آیند و علت حضور این همه بازیگر گیشه است.

اژدری: ما نمی توانیم منکر این شویم که بخشی از صنعت سینما توجه به گیشه است ولی مهم این است که مخاطب وقتی فیلمی را می‌بیند راضی از سالن سینما خارج شود وهمه گروه فیلم‌سازی بر این عقیده بودیم که از حضور چهره‌ها در فیلم استفاده کنیم و به خاطر این‌که به مخاطب احترام بگذاریم از بازیگران چهره‌ایی که دوستشان دارند استفاده کردیم.

تسنیم: استفاده از این همه چهره و قرار دادن شخصیت‌های زیاد برای این فیلم بالطبع داستان‌‌های خرد زیادی را وارد فیلم می کنند که همانطور که در فیلم دیده می شود به همه‌ی داستان‌ها نمی رسیم و آیا به نظر شما حضور این‌همه چهره به داستان اصلی فیلم لطمه نمی‌زند؟

اژدری: یکی از‌کابوسهای فیلم‌نامه نویسان این است که دو یا بیش از دو خط داستانی را باهم پیش ببرند به خاطر این‌که ممکن است تماشاگر با دیدن این داستان‌ها خط داستانی فیلم را گم کند. ما برای این فیلم حداقل به سه بچه احتیاج داشتیم ولی به خاطر این که می خواستیم به یک معضل اجتماعی که خانواده‌ها درگیر آن هستند بپردازیم مجبور شدیم پنج کودک را وارد فیلم کنیم  و این تنوع رنگی از اقشار مختلف را وارد فیلم‌نامه کردیم.در حقیقت من به خاطر این‌که بتوانم تنهایی بچه‌ها در جامعه را نشان بدهم و این را عمومیت بدهم از داستانهای زیاد استفاده کردم و در مرحله نگارش فیلم نامه اصلا به این فکر نمی‌کردم که می‌خواهم از چهره‌ها در این فیلم استفاده کنم و لازم است داستان‌های بیشتری را در فیلم وارد کنم.

شریف: بچه‌ها دوست ندراند فقط ملودرام ببینند و دوست دارند وقتی یک فیلم را می‌بینند داستان‌های متنوعی را نگاه کنند و فکر می‌کنم نویسنده و کارگردان هوشمندانه توانست از زندگی‌ آدمهای فیلم داستانک هایی را برای فیلم استفاده کرد که به داستان اصلی فیلم کمک کند و اگر می‌خواستیم به همه داستان‌ها بپردازیم باید یک مجموعه‌ی سریال می ساختیم.

تسنیم: هزینه‌های جلوه های بصری در این فیلم چگونه بود و به نظر شما استفاده از جلوه های بصری روی فروش فیلم تاثیر دارد؟

شریف: در ایران هزینه های جلوه‌های بصری و بخصوص برای فیلم کودک خیلی زیاد است و متاسفانه اصلا در این مورد حمایتی هم نمی‌شود در صورتی‌که در کشورهای دیگر حمایت‌ها و کار برای سینمای‌کودک با استفاده از تکنولوژی های بصری حمایت بیشتری می‌شود. نکته‌ی دیگری که در مورد این فیلم دوست دارم بگویم  این‌که فیلم «عملیات مهدکودک» فیلمی برای کودک است نه فیلمی در مورد کودک؛ من مطمئن هستم که به خاطر فانتزی بودن و کلیپهای جذابی که دارد فیلمی است که برای بچه‌ها جذاب خواهد بود.

تسنیم: کارکرد شخصیت خیالی به نام فوفو در فیلم چیست و از کجا وارد داستان شده است. این را به خاطر این می پرسم که همه گره های داستان به دست فوفو باز می‌شود.

اژدری: این موجود خیالی نیست و همه بچه‌های فیلم این موجود را می‌بینند و همچنین ما صحنه‌ای در فیلم داشتیم که بدلیل مشغله آقای اکبرعبدی و حضور ایشان سر فیلم «رسوایی» این صحنه را حذف کردیم که در این صحنه نشان می‌دادیم این شخصیت فوفو فرشته‌ای است که بچه ها و انسان های پاک  او را می‌بینند و این موجود نه تنها خیالی نیست بلکه به فرشته بودن آن در انتهای فیلم هم اشاره می شود.

البته در  پروانه ساخت نیز ما را متهم کردند که اسکیزوفرنی (روان‌گسیختگی) را به بچه‌ها وارد می‌کنید و بچه‌ها را خیال‌زده می کنید در حالیکه ما در این فیلم به این تاکید کردیم که نه تنها فوفو شخصیتی خیالی نیست بلکه فرشته ای است که مشکلات را برطرف می کند و در این فیلم به صورتی زیرپوستی به کودک آموزش می‌دهیم که فرشتگان نظم و انضباط جهان را برعهده دارند و ما هرچه در «سلام بر فرشتگان» به صورت مستقیم این را گفته بودیم سعی کردیم در «عملیات مهدکودک» در بطن فیلم این را بگوییم که بچه ها هر چه می خواهید از خدا بخواهید و خودتان دست به کارهای خرابکارانه نزنید.

تسنیم: ولی این فرشته بودن فوفو در طول فیلم دیده نمی شود و فقط در انتهای فیلم این دیده شده است؟

اژدری:بنا نیست که از ابتدای فیلم مشخص شود که فوفو فرشته است و این گره گشایی در پی کشف مخاطب در طول فیلم بدست می‌آید و همین فیلم را جذاب می‌کند.

انتهای‌پیام/