سرقت اسرائیل از آبهای آزاد با همکاری اردن و تشکیلات خودگردان

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از روزنامه اینترنتی رأی الیوم، عبدالباری عطوان تحلیلگر مسایل منطقه ای در مقاله ای به اقدام دولت اردن و تشکیلات خودگردان فلسطین در همکاری با رژیم صهیونیستی در سرقت آب های آزاد منطقه ای به نفع خود پرداخته و می نویسد:مسئولان فلسطینی هر از چند گاهی با اظهارات افراط گرایانه برخی مسایل را رد می کنند و با برخی دیگر مخالفت می کنند، در این زمان انسان بعد از عتاب آنها تصور می کند که آنها معابد را روی سر اسرائیلی ها خراب خواهند کرد و آغاز انتفاضه فلسطینی بر ضد اشغالگری را رقم خواهند زد. اما دو یا سه روز بعد متوجه می شویم که این موضع افراطی تنها بمب های دودزایی بوده که قرار است بر عقب نشینی بزرگ فلسطینی سرپوش بگذارد.
یاسر عبد ربه یکی از معروف ترین مشاوران محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین اخیرا با حمله به جان کری وزیر خارجه آمریکا وی را به پذیرش مطالبات اسرائیل به صورت کامل در ادامه تسلط بر اغوار اردن متهم کرد. وی گفت که کری برای راضی کردن نتانیاهو و ساکت کردن وی در برابر توافق هسته ای با ایران و تحت بهانه های امنیتی این اقدامات را انجام داده است و می خواهد پیروزی موهوم برای خود در زمینه روند مذاکرات فلسطین- اسرائیل بر خلاف مصالح ملت فلسطین رقم بزند.
در حالی که عبد ربه این اظهارات جسورانه را مطرح کرد، رسانه های غربی اعلام کردند که توافقی تاریخی دیروز در مقر بانک جهانی در واشنگتن از سوی نمایندگان اردن و اسرائیل و تشکیلات خودگردان فلسطین به امضا خواهد رسید که قرار است دریای سرخ را از طریق 4 کانال به بحر المیت متصل کند.
ما نمی دانیم چه کسی به محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین این اختیار را داده که بخواهد توافقنامه های تاریخی را به امضا برساند، آنهم بدون اینکه آن را به ملت فلسطین ارجاع دهد؟ تشکیلات خودگردان یک دولت نیست و ازملت فلسطین بر اساس گروه ها و تنوع جغرافیایی آن در اراضی اشغالی و آوارگان تبعید شده، نمایندگی ندارد. این تشکیلات حتی نمی تواند در مورد مبانی ملی این کشور با کسی مذاکره کند.

ما اعتراف می کنیم که بحر المیت تا پایان سال 2050 در خطر خشکی قرار دارد، این پروژه حتی اگر برای نجات این دریا باشد، اما سوء استفاده خبیثانه اسرائیل از این پروژه که در طول 60 سال اخیر از ثروت های معدنی فلسطین استفاده کرده، عامل اصلی انجام آن است. برنده بزرگ و اصلی این پروژه  اسرائیل و شرکت های این رژیم است که آن را امضا کرده اند، آیا این اوج عادی سازی روابط سیاسی و اقتصادی با این رژیم نیست؟
چطور ممکن است حرف یاسر عبد ربه و رئیس وی و باقی سران تشکیلات وی را باور کنیم که مخالفت آنها با استیلای اسرائیل بر اغوار اردن در هر توافق سازش آینده جدی است؟ این در حالی است که آنها این توافق را امضا کرده اند که گام اولیه در تقویت این سرقت و مشروع جلوه دادن آن است، آیا این مواضع اشک تمساح ریختن نیست؟
کسی که بر سر میز مذاکرات وارد می شود تا ادامه حمایت های مالی آمریکا و پرداخت حقوق 160 هزار کارمند تشکیلات خودگردان را تضمین کند و مانع از هر گونه مقاومت واقعی در برابر اشغالگری اسرائیل شود، نمی تواند خود را در جایگاه جان کری قرار دهد و میز را به روی او و اسرایلی ها بر گرداند و این سناریوی مسخره را که نامش مذاکرات است، متوقف کند. بویژه اگر آن شخص محمود عباس باشد که پیشتر از تمامی شروط خود عقب نشینی کرده و با بهایی بسیار اندک حاضر به بازگشت به میز مذاکرات شده است، مثل آزادی تنها 124 اسیر فلسطینی که اسرائیل حتی نیمی از آنها را نیز آزاد نکرد.
برای یادآوری باید بگویم که محمود عباس چند بار تهدید به عقب نشینی از مذاکرات کرده، اما این تهدیدات را اجرا نکرده است، آیا صائب عریقات مذاکره کننده ارشد فلسطینی یک ماه قبل ازاستعفای خود این موضوع را اعلام نکرد؟ اما بعد از آن ناگهان گفته شد که هیئت مذاکره کننده به صورت گروهی استعفای خود را به محمود عباس تقدیم کرده اند. آیا عباس بعد از این اتفاقات بار دیگر با یک تماس تلفنی جان کری به میز مذاکرات بازنگشت؟ ما امیدواریم که آنها تنها یک بار هم که شده به حرف های خود عمل کنند.
فریاد مسئولان تشکیلات خودگردان فلسطین در مورد جانبداری آمریکا از مطالبات اسرائیلی ما را به یاد داستانی می اندازد که در کودکی یاد گرفته ایم، داستان چوپان دروغ گو  و گرگ. ما این فریاد را صدها بار پیش از این نیز شنیده ایم و در ماهها و شاید سالهای آینده نیز هزاران بار دیگر خواهیم شنید، این در حالی است که مذاکرات ادامه پیدا خواهد کرد و همراه با آن عقب نشینی ها از آرمان فلسطین نیز ادامه خواهد داشت.
ملت فلسطین، گروهها، احزاب و جنبش های مقاومت آن بیشترین مسئولیت را در این جنایت دارند، آنها باید با خودداری از سکوت و تسلیم شدن در برابر این اقدامات و آغاز انتفاضه به این سناریوی مسخره پایان دهند.
متاسفانه در زمانی که جنبش حماس از طریق محمود الزهار از سهل انگاری محمود عباس و تشکیلات متبوع وی در مورد آرمان های فلسطین و نزدیک بودن امضای این توافقنامه موقت سخن می گوید، مسئولان این جنبش با همتایان خود در تشکیلات خودگردان در دوحه دیدار می کنند و زمینه های از بین بردن موانع پیش روی آشتی لغزنده خود را بررسی می کنند، گویا که هیچ اتفاقی نیفتاده است.
هنگامی که اسرائیل تعیین سفیر آفریقای جنوبی در اراضی اشغالی را رد کرد و سعی کرد مانند کشورهای دیگر عنوان نماینده این کشور را به سفیر بدهد، نلسون ماندلا شش ساعت به این رژیم مهلت داد تا سفیر را بپذیرد یا اینکه سفارتخانه را فورا تعطیل خواهد کرد. اسرائیل ذلیلانه در برابر این ضرب الاجل تسلیم شد و سفیر آفریقای جنوبی همچنان تنها فردی است که در اسرائیل این لقب را دارد. مردانی که حرف می زنند و عمل می کنند اینچنین هستند و ما این عناصر را در فرماندهی فلسطین کم داریم.
امضای توافقنامه دریای سرخ ویترینی برای امضای توافقنامه نهایی در پشت صحنه ملت فلسطین و به رسمیت شناختن دولت یهودی اسرائیل و از بین بردن حق بازگشت و تبدیل کردن قدس عربی به شهر مقدس و تقسیم مسجد الاقصی و برافراشتن پرچم صوری عربی بر فراز این مسجد است، این همان اجرای بند به بند شرایط نتانیاهو است که مقامات تشکیلات خودگردان با داد و بیداد آن را رد می کنند، اما به زودی آن را تایید خواهند کرد و با آن معامله خواهند کرد و با اسرائیلی ها نیز آشتی خواهند کرد.
انتهای پیام/