سیاوش منم نه از پریزادگان / جای خالی «خوشه چین» در کنسرت زمزمه ها

خبرگزاری تسنیم - یاسر شیخی یگانه

شب – خارجی – خیابان شهریار مقابل در ورودی تالار وحدت

ازدحام جمعیت. جوانی زیر لب زمزمه می‌کند: «وطنم‌ای شکوه پا بر جا / زخمی سر بلند دوران‌ها». چند نفری دور هم جمع شده‌اند و درباره موسیقی دستگاهی ایران صحبت می‌کنند. یکی از آن‌ها آلبوم‌های محبوبش را با صدای سالار عقیلی بر می‌شمارد. یکی دیگر هم آرزو می‌کند که امشب اجرای خوبی را ببینند و با خاطره‌ای خوش سالن را ترک کنند.
این فضای آرام و پر از گفت‌و‌گو را پراید سفیدی که با سرعت بسیار از خیابان شهریار می‌گذشت، ‌ در هم شکست. چند جوان که سوار این پراید بودند با فریاد‌های باهنجار تیم‌های محبوبشان را در بازی دربی تشویق می‌کردند!

شب – داخلی – لابی تالار وحدت

بلیط‌ها را چک می‌کنند و وارد لابی تالار وحدت می‌شویم. درست راس ساعت زنگ ورود به سالن به صدا در می‌آید.

شب – داخلی – سالن تالار وحدت

همه سر جایشان می‌نشینند. ما هم به جایگاه خبرنگار‌ها می‌رویم. پرده پایین است. سه صندلی در بخش جلویی سن چیده شده است. حمید متبسم با سه تار، سالار عقیلی و نغمه فره‌مند با تنبک به روی صحنه می‌آیند.

تک مضراب‌هایی بر سه تار. ضربی. تنبک هم نوای سه تار می‌شود. متبسم همچون پلنگی، با زخمه‌های سه تارش، گوش تا گوش به صحرا می‌خرامد. او در زخمه‌هایش برای آهوان پیام دوستی و عشق دارد.

سنگین نشسته برف، غمگین نشسته شب / اندوه من به دل، تشویش من به لب

سالار عقیلی آوازش در دشتی را اینگونه آغاز می‌کند. با کلامی از سیاوش کسرایی.

می‌ان سه تار و آواز گفت‌و‌گویی در گرفته. میان دو نفری که مقابل ما نشسته‌اند هم گفت‌و‌گویی در گرفته! میان کودکان حاضر در جایگاه خبرنگاران و والدینشان هم گفت‌و‌گویی در گرفته! میان این همه گفت‌و‌گو، باید تمرکز کرد تا از قصهٔ موسیقی غافل نشد.

باز هم قطعه ضربی و آمدن تنبک. متبسم پرده‌های سه تار را از بالا تا پایین زیر و رو می‌کند.

گرمی آتش خورشید فسرد / مهرگان زد به جهان رنگ دگر

این بار برای آواز شعری از فریدون مشیری انتخاب شده بود. در ادامه آواز قطعه‌ای ضربی نواخته شد و در بستر همین قطعه، آواز ادامه یافت.

دلم از نام خزان می‌لرزد / زانکه من‌زاده تابستانم
شعر من آتش پنهان من است / روز و شب شعله کشد در جانم

پایان بخش نخست تصنیف «مهر گیاه» با شعری از سعدی بود.

کسی نگذشت در دلم تا تو به خاطر منی / یک نفس از دورن من خیمه به در نمی‌زنی
ای دل اگر فراق او و آتش اشتیاق او / در تو اثر نمی‌کند تو نه دلی که آهنی

شب – خارجی – حیاط تالار وحدت

تنفس

شب – داخلی – سالن تالار وحدت

خبری از سه صندلی جلوی سن نیست. پرده هنوز پایین است. پرده بالا می‌رود. دوازده صندلی بر روی صحنه چیده شده است. درختی در انتهای سن قرار دارد. بیش از هر چیز درخت به چشم می‌آید. رنگ درخت طلایی است.

ساز‌ها برای نواختن «زمزمه‌ها» کوک می‌شود.

«زمزمه‌ها» پنج بخش دارد. «زمزمه‌ها» براساس شعری از محمد رضا شفیعی کدکنی ساخته شده است.

بخش نخست، «به رنگ خواب» این چنین آغاز شد.

ای نگاهت خنده مهتاب‌ها / بر پرند رنگ رنگ خواب‌ها

آغاز بخش دوم «از آیینه خورشید‌ها»

خنده‌ات آیینه خورشیدهاست / درنگاهت صد هزار آهو رهاست

بخش سوم «با چشمه ساران»

در نگاه من بهارانی هنوز / پاک‌تر از چشمه سارانی هنوز

«زمزمه‌ها» به راستی زمزمهٔ ساز‌ها بود. هر کدام از ساز‌ها براساس آنچه حمید متبسم نوشته بود، وظیفه خاصی را بر عهده داشت. متبسم در نوشتن «زمزمه‌ها» برای هر ساز شخصیت ویژه و خاصی را در نظر گرفته بود.

«زمزمه‌ها» یک کوارتت بود برای سازهای مضرابی موسیقی ایرانی. تار، سه تار، بربط و بم تار. در کنار این کوارتت سازهای ضربی هم حضور داشتند.

بخش چهارم «در شبی خزانی»با یاد استاد حسن کسایی

نای عشقم تشنهٔ لبهای تو / خامشم دور از تو و آوای تو

بخش پنجم «تا دریای تو» که بخش پایانی این کنسرت بود این چنین آغاز شد:

عمر از کف رایگانی می‌رود
کودکی رفت و
جوانی می‌رود
این فروغ نازنین بامداد
در شبانی جاودانی می‌رود

دست زدن‌های حاضران در تالار وحدت به ظاهر پایان کنسرت «زمزمه‌ها» بود. اما دست زدن‌ها مکرر شد. تماشاگران گروه مضراب را مجاب کردند که یک بار دیگر ساز‌ها را به دست بگیرند.

پسری از میان جمعیت خطاب به عقیلی گفت: «خوشه چین». یک نفر هم گفت: «خوشه چین». یکی هم داد زد: هر چی می‌خونی فقط شاد باشه.

گروه مضراب قطعه «سیاوش منم» با آهنگسازی حمید متبسم را در آخرین بخش این کنسرت اجرا کرد.
سیاوش منم نه از پریزادگان / از ایرانم از شهر آزادگان

وقتی این قطعه به پایان رسید دست زدن‌ها باز هم ادامه داشت. برخی‌ها دست می‌زدند و با شعار «خوشه چین، خوشه چین» از سالار عقیلی می‌خواستند که قطعه «خوشه چین» را برایشان اجرا کند. اما دیر وقت بود و گروه باید صحنه را ترک می‌کرد.

شب – خارجی – خیابان شهریار روبه روی تالار وحدت

اینجا کنسرت دیگری در حال برگزاری است. مردم آرام آرام تالار وحدت را ترک می‌کنند. دو گروه از نوازنده‌ها خیابانی در حال نواختن هستند. درست در مقابل در خروجی تالار وحدت دو نوازنده گیتار و یک نوازنده ملودیکا در حال نواختن قطعه‌ای هستند.

مردمانی که برای دیدن کنسرت «زمزمه‌ها» بلیط‌های 30 تا 80 هزار تومانی خریده‌اند، اکنون با اتمام «زمزمه‌ها» می‌توانند کنسرتی با کمترین هزینه را در مقابل تالار وحدت شاهد باشند.

جلد یکی از گیتار‌ها را باز کرده‌اند تا مردم پول‌هایشان را در داخل آن بیندازند. این کنسرت بلیط فروشی ندارد. هر کسی به هر مقداری که دوست دارد می‌تواند پول بدهد. هیچ اجباری برای پرداخت پول وجود ندارد. شما می‌توانید مجانی این کنسرت را ببینید و بشنوید.

شب – خارجی – خیابان شهریار کمی آن طرف‌تر از تالار وحدت

پراید سفیدی به سرعت رد می‌شود. صدای موزیک تندی از داخل ماشین به گوش می‌رسد. شیشه‌های ماشین پایین است. جوان‌ها تیم محبوبشان را در دربی فردا تشویق می‌کنند

انتهای پیام /