۱۲ بهمن سرآغاز مبارزه مردم با ظلم و بی عدالتی است

به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، امام خمینی پس از سال‌ها دوری و تبعید به کشور بازگشت و ایران اسلامی شاهد بزرگترین و تاریخی‌ترین استقبال بود.

بختیار از یک هفته قبل از فرارسیدن صبح به یادماندنی دوازدهم بهمن ماه 57، دستور داده بود تا فرودگاه مهرآباد تهران را ببندند و اطراف آن را با تانک ها محاصره کنند اما مردم بی تابانه چشم به آسمان دوخته اند تا هواپیمای حامل امام وارد خاک کشور شود.

بالاخره بختیار در مقابل ارده ملت ایران تسلیم می شود و از تصمیم خود مبنی بر جلوگیری از ورود امام به خاک ایران برمی گردد و انتشار خبر "امام صبح فردا در تهران است" در روزنامه کیهان و "9 صبح فردا، دیدار با امام در تهران" در روزنامه اطلاعات در یازدهم بهمن 57، حکایت از پایان سال های انتظار و رقم خوردن بزرگترین و تاریخی ترین استقبال مردمی می دهد.

امام خمینی پس از اقامه نماز در کف هواپیما، روی دو پتو با آرامش خوابیدند. این در حالی بود که همه علاقمندان، دوستداران و نزدیکان ایشان، نگران انجام این پرواز بودند. خطر انهدام هواپیما و یا ربودن آن در آسمان چیزی بود که همه را تا لحظه فرود آن در فرودگاه تهران، نگران ساخته بود.

با ورود حضرت امام به سالن فرودگاه، فریاد «الله اکبر» سالن فرودگاه را به لرزه در آورد. مستقبلین با خواندن سرود «خمینی ای امام»، اشک‌های مشتاقان را بر گونه‌هایشان جاری کردند.

حضرت امام طی بیاناتی در فرودگاه تهران گفتند: من از عواطف طبقات مختلف ملت تشکر می‌کنم. عواطف ملت ایران به دوش من بارگرانی است که نمی‌توانم جبران کنم. ایشان ضمن اشاره به اینکه طرد شاه از کشور قدم اول پیروزی بود، همگان را به وحدت کلمه و ادامه مبارزه تا قطع کامل ریشه‌های فساد ترغیب کردند. ایشان سپس از آنجا عازم بهشت زهرا شدند.

حضور میلیونی مردم که صف مستقبلین را از فرودگاه تهران تا بهشت زهرا امتداد داده بود، حاکی از عشق و علاقه بی‌نظیر آنها به رهبر خویش بود. 

حضرت امام(ره) در اولین سخنرانی خود در میان انبوه مستقبلین مشتاق در بهشت زهرا، اظهار کرد: من وقتی چشمم به بعضی از اینها که اولاد خودشان را از دست داده‌اند می‌افتد، سنگینی‌ای در دوشم پیدا می‌شود که نمی‌توانم تاب بیاورم. محمدرضا پهلوی فرار کرد و همه چیز ما را به باد داد. مملکت ما را خراب کرد و قبرستان‌های ما را آباد.

حضرت امام(ره) تصریح کرد: من دولت تعیین می‌کنم، من توی دهن دولت می‌زنم، من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می‌کنم.  ما می‌خواهیم ارتش مستقل باشد. آقای ارتشبد شما نمی‌خواهید؟ آقای سرلشکر شما نمی‌خواهید مستقل باشید؟ و اما تشکر می‌کنم از قشرهایی که متصل شدند به ملت.

با وجود سرمای زمستان، دیشب هزاران مشتاق زیارت حضرت امام، در مسیر حرکت ایشان خوابیدند ،شهرهای کشور در شادی ورود امام، غرق نور و گل و فریاد بود. 

از هنگام هجرت حضرت امام از نجف اشرف به پاریس، تراکم سخنرانی‌ها، مصاحبه‌ها و پیام‌های ایشان در این مدت کوتاه یعنی (118 روز اقامت در نوفل لوشاتو) ، قابل توجیه و تأمل است. به طور یکه ایشان در برخی از روزها به سؤالات چندین رسانه خبری و تبلیغاتی پاسخ داده‌اند. مثلا در تاریخ نوزدهم دی سال جاری، ایشان در 10 مصاحبه جداگانه شرکت کردند و کثرت مصاحبه‌ها، حکایت از علاقه خبرنگاران و اشتیاق امام برای رساندن پیام خود به دنیاست.

در حالی که مراسم ورود حضرت امام به طور مستقیم از تلویزیون پخش می‌شد، نظامیان با یورش به این سازمان از ادامه پخش آن ممانعت کردند و در این بین عده‌ای از مردم با قطع جریان پخش مستقیم ورود حضرت امام از تلویزیون به علت هجوم مأمورین نظامی، از عصبانیت تلویزیون‌های خود را به خیابان پرت کردند.

امام خمینی در شب اول اقامت خود در مدرسه رفاه، طی سخنانی با اعضای کمیته استقبال، بر لزوم حفظ وحدت تأکید نمودند و روحانیون متحصن در دانشگاه، با انتشار آخرین اعلامیه خود، به تحصن پایان دادند و آیت‌الله شریعتمداری طی تلگرافی ورود حضرت امام خمینی (ره) را تبریک گفت. 

تمامی آن روزها یادآور خاطراتی است که لحظه لحظه آن در جان و دل مردم نهادینه شده و مردم آن روزها با غروری خاص از آن یاد می کنند، روزگاری مردی با تکیه بر آرمان های الهی به مقابله با ظلم ایستاد و توانست تمام نگاه جهان را به خود معطوف سازد. آری 12 بهمن شروع خروش ملی در برابر ظلم و بی عدالتی است.

انتهای پیام/