آغاز غافلگیرکننده جشنواره فجر با «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو»

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم دقایقی پیش، سی و دومین جشنواره فیلم فجر آغاز شد.

فیلم کنجکاوی برانگیز روح‌الله حجازی، آغازگر جشنواره فیلم فجر بود، فیلمی که با اندکی تأخیر در برج میلاد به نمایش درآمد و نوید برگزاری یک جشنواره قابل قبول را برای همه اهالی سحرخیز رسانه به‌همراه داشت.

فیلم روح‌الله حجازی، درست سال پیش در همین روزها قرار بود که در جشنواره فجر سال گذشته به نمایش درآید اما به‌دلایلی نامعلوم پخش نشد تا اولین سانس اولین روز جشنواره سی و دوم با تماشای یک نمونه جسور سینمای اجتماعی نوین همراه شد.

«زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» درست در ادامه مسیر «زندگی خصوصی آقا و خانم میم» اما این بار حرفه‌ای‌تر و ویرایش شده‌تر و البته جسارت آمیزتر، روایت جدیدی از تغییر در جامعه ایران بود، روایتی که علاوه بر اینکه پیشرفت شگرف حجازی در فیلم‌سازی و تسلط بر جزئیات فیلم‌سازی را نشان می‌داد، نمایش واضح و بدون ادایی از آدمهای معمولی و در دسترس سینمای ایران بود.

نکته درخشان حجازی در کار جدیدش، درگیر نشدن در کلیشه تکرار شده سنت و مدرنیته در عین تکرار تقابل مضمونی آن بود، چیزی که معمولاً در سینمای ایران به خروجی مکرر و قابل حدسی منتج می‌شود. حجازی این بار در «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» با رهایی از قید و بندهای مصنوعی گنجاندن آدمها در قالب‌های تعریف شده، چیزی که در «زندگی خصوصی آقا و خانم میم» زمین‌گیرش کرده بود، به‌سادگی نشان داد که چگونه بنیان‌های روابط انسانی در جامعه جدید ایران با تغییر شیوه و منش زندگی و مهمتر از آن با تغییر نگاه به زندگی، به‌راحتی قابل زیر و رو شدن است.

در بخشی از فیلم «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» ترانه علیدوستی به پیمان قاسم‌خانی رو می‌کرد و به او می‌گفت: بیا مثل دو تا انسان متمدن اول به کار اینها (خانواده آقای محمودی) برسیم و بعد به دعواهای خودمان برسیم.

انسان‌های متمدنی که با ورود به یک خانواده تغییر پنهان شده پشت در خانواده محمودی را آشکار می‌کردند. قاسم‌خانی البته نپذیرفت و  دعوای آدمهای متمدن با خودشان همچنان ادامه پیدا کرد و تغییر در خانواده محمودی ناکامل باقی ماند. اما زنگ خطر ویرانی را برای همه آدمهایی که ظاهراً ربطی به مختصات دنیای جدید ندارند، به صدا درآمد، آدم‌هایی که باید تکلیف خودشان را با دنیای جدید مشخص کنند.

دنیای جدیدی که طبق روایت حجازی نتیجه نهایی‌اش، بی‌اعتمادی و گسستن پایه‌های اصولی روابط انسانی است.

انتهای پیام/*