طالقانی و خلوت امام

به گزارش خبرگزاری تسنیم، در آخرین ساعات عمر رژیم پهلوى، ژنرال‏هاى رژیم شاه براى به کنترل درآوردن اوضاع، تصمیم گرفتند تا مدت زمان حکومت نظامى را در تهران افزایش دهند. آن‏ها با این اقدام قصد داشتند ضمن جلوگیرى از اجتماع مردم، درصورت امکان، حضرت امام خمینى(ره) و جمعى از افراد مؤثر در انقلاب را دستگیر نمایند و یا به قتل برسانند.

اما رهبر کبیر انقلاب اسلامى، با تیزبینى و موقع‏شناسى از مردم خواستند که مقررات حکومت نظامى را نادیده بگیرند. مردم انقلابى نیز با آگاه شدن از فرمان امام(ره) به خیابان‏ها ریختند و دامنه درگیرى‏ها گسترده‏تر شد و به سایر مراکز نظامى رژیم پوسیده شاه در تهران و دیگر شهرها تعمیم یافت. این در حالى بود که اغلب نظامیان نیز حاضر به رودررویى با مردم نبودند و بسیارى از آن‏ها به انقلاب پیوستند.
رژیم پهلوى در آن ایامى که حضرت امام به ایران بازگشته بودند، توطئه‏هاى زیادى براى شکست انقلاب طراحى کرده بود که یکى پس از دیگرى به شکست انجامید. مثل طرح ترور امام. در این طرح، در نظر داشتند که شب بیست و دوم بهمن، حدود سیصد تن از یاران خاص امام مثل آیت الله مفتح، آیت الله بهشتى، شهید مطهرى و امثالهم را بازداشت کنند و بعد مقر امام را بمباران کنند.
عصر روز بیست و یکم بهمن اعلام حکومت نظامى شد، مى‏خواستند همان‏روز کار را تمام کنند. هیچ‏کس از این توطئه خبر نداشت. خبر به امام رسید، امام مدتى خلوت کردند و بعد اعلام کردند که به مردم بگویید به حکومت نظامى توجهى نکنند و به خیابان‏ها بریزند. یکى از یاران امام درباره آن روزهاى سرنوشت‏ساز مى‏گوید: «ساعت 3 الى 30/3 بود که خیلى خیابان خلوت شده بود، یک‏مرتبه از اتاق امام آمدند و گفتند: امام فرموده که حکومت نظامى لغو است. مردم بیرون بیایند. ما گفتیم چگونه به مردم بگوییم، ما که رادیویى، تلویزیونى در اختیار نداریم. مردم هم الان بروند در شهر بگویند امام گفته کسى باور نمى‏کند در صورتى که آیت‏الله طالقانى به مردم گفته بود زود بروید خانه‏هایتان که این‏ها قصد کشتار دارند و حتى به امام تلفن کرده بود که شما فرمودید مردم بیرون بیایند؟ امام فرموده بود: بله. آیت الله طالقانى در جواب گفته بودند: این‏ها قصد کشتار دارند، حمام خون راه مى‏اندازند، قتل‏عام مى‏کنند. امام گفته بود: نه مردم باید بیرون بیایند. ایشان اصرار کرده بود که آخرش امام فرموده بود: که اگر دستور این باشد شما چه مى‏فرمایید که آقاى طالقانى گریه‏اش گرفته بود وگفته بود: این سید با جاى دیگر ارتباط دارد بگذارید کارش را بکند.

  بختیار در صبح روز 21 بهمن به سپهبد رحیمى فرماندار نظامى تهران دستور داد تا ساعت عبور و مرور را افزایش داده و رفت‏وآمد از ساعت 30:16 تا 5 بامداد را ممنوع اعلام کند.
به‏دنبال انتشار اطلاعیه‏ى حکومت نظامى در ساعت 14 از رادیو تهران در همه‏جا شایعه‏ى کودتا شد. یاران امام که از قبل توسط سرهنگ محمدرضا رحیمى از تصمیم حکومت نظامى مطلع شده بودند، به اصرار از امام خواستند تا به‏جاى امنى منتقل شوند. ولى امام با این اقدام مخالفت کرده و فرمودند مردم در خیابانها بمانند.
رهبر خبیر و با فراست و تیزبین و هوشیار انقلاب اسلامى به‏دنبال اعلامیه شماره چهل‏ویک فرماندارى نظامى تهران مبنى بر افزایش ساعات حکومت نظامى و منع رفت‏وآمد مردم در خیابان‏ها، پیام مهمى انتشار دادند و در آن، حکومت نظامى را باطل اعلام کردند و از مردم خواستند که به خیابان‏ها بیایند و توجهى به حکومت نظامى نکنند.
پس از صدور این فرمان حضرت امام، نزدیکان امام با بلندگو لغو اعلامیه‏هاى فرماندارى نظامى را در سطح تهران اعلام کردند و مردم در خیابان‏ها و کوچه‏ها با برپایى آتش در سطح شهر، مانع رفت‏وآمد قواى نظامى شدند. با شکسته‏شدن مقررات منع عبور و مرور، تظاهرات در تمام نقاط تهران به اوج رسید. مردم، سربازان گارد را خلع سلاح مى‏کردند و اسلحه‏ى آن‏ها را به همافران مى‏رساندند. عده‏اى از سربازان نیز خود را تسلیم مردم مى‏کردند و سلاح خود را تحویل آنان مى‏دادند.
ساعت 3 بعدازظهر مردم با کوکتل مولوتف و تیراندازى به کلانترى تهران‏نو حمله کردند و پس از زد و خورد شدید، کلانترى را به تصرف خود درآوردند و سلاحهاى به غنمیت گرفته شده بین مردم تقسیم شد. در ساعات بعد کلانترى‏هاى واقع در مجیدیه، سلیمانیه، بهارستان، میدان مجسمه، میدان خراسان، نازى‏آباد، خیابان گرگان و ایران‏مهر با کوکتل مولوتف و سلاح گرم مورد حمله قرار گرفتند و به تصرف مردم درآمدند.
از جمله حوادث این روز، درب زندان اوین توسط مردم به روى زندانیان رژیم پس از سالها گشوده شد. این تحولات در حالى رخ مى‏داد که بختیار خود را هنوز نخست‏وزیر قانونى مى‏دانست و در سخنرانى خود در مجلس سنا از آمادگى‏اش براى مذاکره با مخالفان خبر داد.
تانکها در خیابانها با موانع و کوکتل مولوتف‏هاى دست‏ساز روبه‏رو مى‏شدند، تانک فرمانده سرلشکر ریاحى در ساعت 20:3 بامداد در زیر پل فوزیه (میدان امام حسین(ع)) به آتش کشیده شد و ریاحى مجروح شد. وى در حالى‏که به شاه ناسزا مى‏گفت، خود را تسلیم مردم کرد و مردم او را به اقامتگاه امام منتقل کردند.
ساعت شش بعدازظهر جلسه‏ى شوراى امنیت در حضور بختیار تشکیل شد. فرماندهان نظامى وضعیت امنیتى را تشریح کردند. سپهبد رحیمى گزارش داد که تظاهر کنندگان به اعلان تغییر ساعت حکومت نظامى اعتنا نکرده‏اند. بعد از مذاکرات فرماندهان، بختیار آخرین دستورها را صادر کرد و گفت تا به حال من صبر کردم، بیش از این نمى‏شود تحمل کرد، سپهبد رحیمى موظف است از این ساعت مقررات حکومت نظامى را در تهران به‏موقع به اجرا گذاشته، تظاهرکنندگان را متفرق و از اجتماعات جلوگیرى نماید.
در ساعات پایانى عمر حکومت پهلوى، سپهبد رحیمى فرماندار نظامى تهران، طى دستورالعملى به یگان‏هاى تابعه خود، از آن‏ها خواست تا کلیه رهبران نهضت اسلامى را دستگیر و با هواپیما به یکى از جزایر منتقل نمایند. به همراه این دستورالعمل، اسامى 300 الى 400 نفر که باید بازداشت یا ترور شوند آمده بود که نام حضرت امام خمینى و آیت‏اللَّه طالقانى در رأس آن به چشم مى‏خورد. هم‏چنین تصرف برخى پادگان‏هاى مستقر در تهران نیز در این دستورالعمل عنوان گردید. اما سنگربندى خیابان‏ها توسط مردم انقلابى، حرکت تانک‏ها را ناممکن ساخت و این کودتا با شکست مواجه گردید. بعدها فاش شد که در این توطئه، سران ارتش شاه با همکارى بختیار، قصد داشتند تهران را به توپ ببندند و صدها هزار نفر را قتل‏عام نمایند.
در درگیریهاى رخ‏داده بین مردم و نیروهاى ارتش به گزارش ستاد امداد سازمان ملى پزشکان، تعداد شهدا و کشته‏شدگان تا 11 شب را 126 تن و تعداد مجروحین را 634 نفر اعلام کردند. هر لحظه مردم بیشتر احساس نیاز به اسلحه مى‏کردند بعد از تسخیر کلانترى‏ها ساعت 21 نیروهاى مردمى مسلح به کوکتل مولوتف و سلاح‏هاى به غنیمت گرفته شده به تسلیحات ارتش که حاوى چندین کارخانه‏ى مسلسل‏سازى بود حمله و آن‏جا را به محاصره‏ى خود درآوردند. سقوط کارخانجات اسلحه‏سازى به‏معناى سقوط رژیم بود که سرانجام ساعت 8 صبح 22 بهمن این مرکز به دست مردم افتاد.
انتهای پیام/