روحانی هرگز حمایت نظام را با موسوی و سبزها عوض نمی‌کند
خبرگزاری تسنیم: ارگان گروهک ملی- مذهبی تصریح کرد، روحانی و مشاوران وی، موسوی و کروبی را افراطیون فرصت‌سوز می‌دانند و روحانی هرگز حمایت نظام را با اصلاح‌طلبان و سبزها عوض نمی‌کند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم،ارگان گروهک ملی- مذهبی تصریح کرد، روحانی و مشاوران وی، موسوی و کروبی را افراطیون فرصت‌سوز می‌دانند و روحانی هرگز حمایت نظام را با اصلاح‌طلبان و سبزها عوض نمی‌کند.وبسایت ملی- مذهبی که در خارج کشور مدیریت می‌شود، در تحلیلی به قلم علی کشتگر (از چپ‌های آمریکایی) نوشت: روحانی حمایت نظام را با اصلاح‌طلبان عوض نمی‌کند. البته او این قدر هوشیاری دارد که سبزها را در توهم نگه دارد. اعتدال از نظر روحانی، هم دوری از موسوی و کروبی است و هم فاصله گرفتن از جبهه پایداری. اخیرا یکی از نزدیکان روحانی در گفت‌وگو با هفته‌نامه [اصلاح‌طلب] آسمان این نگرش را به شرح زیر بیان کرده است؛ «افراطی‌گری و تفکری که سال‌های اخیر محملی برای رشد و نمو پیدا کرده آرام آرام خشک می‌شود. آنها دیگر نه پایگاهی در جامعه و نه جایگاهی در نظام دارند. تقریبا همه متفق‌القول هستند که نظام ضربات جبران‌ناپذیری خورده است. افراطی‌گری چه در چپ و چه در راست دیگر مجال بروز پیدا نمی‌کند. آقای موسوی می‌توانست در سال 88 از پتانسیل رأی 13 میلیونی خود استفاده کند، حزب تشکیل دهد، روزنامه تاسیس کند و نیروهای خود را سامان‌دهی کند. اما چنین نکرد. همراه او نیز کارت عده‌ای از افراد که می‌توانستند مدیران آتی باشند، سوخت. (هفته‌نامه آسمان) «نظام تصمیم به بستن پرونده هسته‌ای را گرفته است.»
کشتگر اضافه کرد: این ادعا که موسوی افراطی است از خرداد 88 به بعد موضع نظام و رسانه‌های وابسته به رهبری مثل کیهان بوده است. کسانی که از روحانی درخواست آزادی موسوی را دارند بهتر است بالاخره هرچه زودتر باور کنند که روحانی مرد چنین راهی نیست و اگر هم می‌خواست نمی‌توانست در این زمینه کاری بکند. جریان مخالف اصلاح‌طلبان امروز قدرتمندتر و مجرب‌تر از گذشته است.سایت ملی- مذهبی در پایان نوشت: می‌شود و باید از تلاش‌های دولت روحانی برای حل منازعه هسته‌ای و بهبود مناسبات ایران و غرب استقبال کرد، اما نمی‌شود و نباید در عرصه مبارزه و تلاش برای توسعه جامعه مدنی و جنبش دموکراسی‌خواهی که وظیفه اپوزیسیون استبداد دینی[!] است به او دخیل بست.
روایت اشپیگل از قراردادهای احمقانه آل سعود
یک مجله آلمانی قراردادهای تسلیحاتی هنگفت رژیم سعودی را احمقانه خواند.به نوشته اشپیگل، کارشناسان سلاح‌های نظامی، در قاموس خود، اصطلاحی تحت عنوان «قراردادهای احمقانه تسلیحاتی» دارند و آن را به قراردادهایی اطلاق می‌کنند که براساس آن، برخی از کشورها سلاح‌هایی نامناسب با چالش‌های نظامی خود می‌خرند. بر این اساس، قراردادهای تسلیحاتی عربستان سعودی، از «احمقانه‌ترین» قراردادهای تاریخ معاصر به شمار می‌روند، زیرا این کشور از زمان پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و آغاز جنگ ایران و عراق تاکنون هزینه‌ای افسانه‌ای بالغ بر 150 میلیارد دلار برای خرید سلاح اختصاص داده است، اما با این حال نتوانسته است بر برتری تسلیحاتی ایران فائق آید و این در حالی است که سلاح‌های ایران، بر پایه تاکتیک تسلیحات ارزان‌قیمت اما کارآمد در عرصه میدانی استوار است و قایق‌های تندرو و موشک‌های بالستیک را برای حفظ برتری نظامی خود به کار می‌گیرد، به همین سبب عربستان به عقد قرارداد تسلیحاتی محرمانه با رژیم صهیونیستی علاقه‌مند شده است.
آقای عارف! فرمانده نیستی اطاعت نکنی «بازمانده»ای
یک نشریه زنجیره‌ای اصلاح‌طلب، جایگاه سیاسی محمدرضا عارف را نه «فرمانده» بلکه «بازمانده» توصیف کرد که از سوی اصلاح‌طلبان جدی گرفته نمی‌شود.عارف پیش از دیگر نامزدهای اصلاح‌طلب در انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم اعلام نامزدی کرده بود اما طیفی از اصلاح‌طلبان که تحریم انتخابات را زمزمه می‌کردند یا دنبال نامزدی دیگر بودند، از عارف به عنوان «اصلاح‌طلب بدلی و قلابی» و «تحریک‌شده نهادهای امنیتی» یاد کردند.نشریه آسمان درباره بازماندگی عارف نوشت: اگر و فقط اگر محمدرضا عارف به نقش و مسئولیت تاریخی - اخلاقی خود عمل نمی‌کرد فاصله اندک حسن روحانی تا مرز 50 درصدی آرا نشان از آن دارد که اگر عارف در صحنه می‌ماند و صرفا در استان موطن خویش، یزد، در جایگاه نخست قرار می‌گرفت؛ کار روحانی در بهترین حالت به دور دوم می‌افتاد. این، تازه در حالتی بود که بدنه اجتماعی حامی اصلاحات و تغییر، از دودستگی و اختلاف اصلاح‌طلبان دلسرد نمی‌شد و چون تدبیری نمی‌دید، امیدی نمی‌بست و در خانه نمی‌نشست.
آسمان می‌افزاید: نقش‌آفرینی عارف اما چنان که باید و شاید، حاصلی برای او در بر نداشت. پس از 24 خرداد، وی نه در دولت و نه در حوزه عمومی سیاست نتوانست جایگاه تثبیت‌شده‌ای پیدا کند. حضور نداشتن عارف در ترکیب دولت روحانی، نخستین نشانه‌های تردید را بروز داد. گرچه با قرار گرفتن جعفر توفیقی، رئیس ستاد انتخاباتی عارف، در جایگاه سرپرستی وزارت علوم و در ادامه حمایت‌های عارف از این وزارتخانه در برابر حملات مخالفان، دولت شائبه‌ها را کمرنگ ساخت؛ اما معرفی نشدن توفیقی به مجلس بار دیگر تردیدها را بازگرداند. اخبار متناقضی که درباره صدور حکم ریاست مرکز مطالعات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام به نام عارف در رسانه‌ها منتشر شد و سپس منتفی شدن موضوع، نشان داد عارف در سطحی فراتر از دولت روحانی و نزد بزرگانی چون هاشمی‌رفسنجانی نیز هنوز موقعیت تثبیت‌شده‌ای ندارد و او همچنان یاران قدیمی‌تری چون علی‌اکبر ولایتی را ترجیح می‌دهد.
در ادامه این تحلیل آمده است: حتی بحث انصراف عارف از عضویت در هیئت‌مدیره بنیاد باران که از سوی سیدمحمد خاتمی تأسیس شده و قرار گرفتن وی در رأس «بنیاد امید ایرانیان» به نوعی شائبه گلایه عارف از خاتمی را به وجود آورد و مهمتر اینکه، او می‌کوشد با نوعی هویت‌طلبی از زیر سایه رئیس‌جمهور اصلاحات درآید و در جایگاهی جز «معاون اول خاتمی» تعریف شود شائبه‌ای که در مقام تحلیل رویکردهای عارف، باید آن را به عنوان یک واقعیت سیاسی پذیرفت ارگان کارگزاران با دعوت عارف به تمکین از تصمیمات بزرگان می‌نویسد: باید گفت عارف پس از انتخابات 24 خرداد ارتباط ارگانیکی نه با بزرگان اصلاحات و اعتدال (خاتمی و هاشمی) و نه با پیروز انتخابات (حسن روحانی و دولت او) نداشته است.
او به عبارتی، علیرغم انتظار قبلی هم از دولت بازماند و هم در حوزه سیاست به جمع فرماندهان نرسید.آسمان همچنین یاد‌آور شد: عارف پس از رد صلاحیت هاشمی رفسنجانی و نیامدن سیدمحمد خاتمی به عرصه انتخابات و مشخص شدن نامزدهای نهایی در روزنامه «بهار» (ارگان انتخاباتی عارف) و نیز تبلیغات مبارزاتی، خود را با عنوان «تنها نامزد اصلاح‌طلب» معرفی کرد و انتظار آن را داشت تا از سوی احزاب و گروه‌های اصلاح‌طلب مورد حمایت قرار گیرد؛ حمایتی که در نهایت، انجام نشد. شورای مشاوران خاتمی پس از رد صلاحیت هاشمی در ابتدا، عملا خود را بدون نامزد یافت و در مرحله بعد، بدون آنکه تمایزی میان حسن روحانی ( به عنوان یک عضو جامعه روحانیت مبارز) و محمدرضا عارف (معاون و یار نزدیک سیدمحمد خاتمی) قائل شود، رأی به نظرسنجی از بدنه جامعه و سپردن تصمیم به بزرگان داد.آسمان به کنایه نوشت: عارف نماد تجربه‌اندوزی اصلاح‌طلبان است و حال نوبت تجربه‌آموزی اوست.
تهدیدهای اوباما و کری بوی آشتی با ایران نمی‌دهد
«مواضعی که رئیس‌جمهور و وزیر خارجه آمریکا اتخاذ می‌کنند حاکی از آن است که آنها دنبال آشتی و توافق با ایران نیستند.»نشریه آنتی گریک ضمن انتشار این تحلیل نوشت: اظهارات اوباما و کری، خوش‌بینی درباره علاقه آنان به توافق و آشتی با ایران را دشوار می‌سازد. بهترین کار این است که دولت اوباما خاورمیانه را ترک کند و تمام کمک‌های نظامی و اقتصادی‌اش را با خود ببرد. دولت ایالات متحده نمی‌تواند در این منطقه کارها را به دقت سامان دهد به ویژه وقتی که میانجی صادق و بی‌طرفی نیست. آمریکا تمام و کمال در اردوگاه اسرائیل علیه فلسطینی‌ها قرار دارد؛ فلسطینی‌هایی که نباید فراموش کنیم خانه و کاشانه آنها اشغال شده و اشغالگر نیستند.
این نشریه آلمانی زبان می‌افزاید: در شرایط آشفته خاورمیانه آدمی مایل است نشانه‌هایی از حمایت بی‌قید و شرط آمریکا از نزدیکی مجدد به ایران انتظار داشته باشد اما این نشانه‌ها را نمی‌بینیم. دولت ایالات متحده آمریکا همراه با دیگر اعضای دائم شورای امنیت و آلمان به یک قرارداد موقت با ایران دست یافت که هدفش نشان دادن ماهیت صلح‌آمیز تاسیسات اتمی جمهوری اسلامی است. به طور طبیعی می‌دانستیم که نیات ایران صلح‌آمیز است. ایران عضو پیمان جلوگیری از گسترش سلاح‌های اتمی است و به طور منظم از سوی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بازرسی می‌شود و بازرسی‌ها نشان داده ایران بخشی از اورانیوم خود را به مصرف تولید سلاح نمی‌رساند. از این گذشته سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا می‌گویند ایران تصمیم نگرفته سلاح اتمی تولید کند و اینکه رهبرش آیت‌الله خامنه‌ای مدتها پیش سلاح‌های کشتار جمعی را حرام اعلام کرده است.
با قرارداد موقت که قرار است دوره انتقالی برای رسیدن به یک قرارداد دائمی باشد، ایران اقدام‌های اضافی انجام خواهد داد تا دنیا را قانع کند که از اورانیوم تنها به شکلی استفاده می‌کند که برای تولید سلاح مناسب نیست اما می‌تواند در خدمت تولید انرژی و اهداف پزشکی باشد.آنتی کریک تصریح می‌کند: در این باره باید همه انسان‌های صلح‌دوست خوشحال باشند. بنابراین چرا اوباما و کری حرف‌هایی می‌زنند که ما را در مورد صداقت آنها برای دستیابی به راه‌حل دیپلماتیک به تردید می‌اندازد؟ برای نمونه کری اخیراً گفت «گزینه نظامی که در اختیار ایالات متحده آمریکاست، آماده است آن چیزی را انجام بدهد که اگر لازم باشد انجام خواهیم داد.» با تهدید به جنگ مشکل بتوان روحیه صلح‌خواهی را نشان داد. همچنین کری مکرراً می‌گوید توافق، ایران را متعهد می‌کند تأسیسات هسته‌ای خود را «برچیند» این اظهارات مقامات ایرانی را ناراحت می‌کند و به قول حسن روحانی «ادبیات شدید و غلیظ آمریکا ممکن است موانع جدیدی در راه رسیدن به یک توافق هسته‌ای گسترده ایجاد کند.»
آنتی گریک در ادامه نوشت: آیا دولت آمریکا قاعده بازی را برهم می‌زند؟ پیمان ان.پی.تی اعضا را منع نمی‌کند که اورانیوم را برای تحصیل انرژی و استفاده در خدمت اهداف پزشکی غنی‌سازی کنند. «صحبت از برچیدن در دولت اوباما در هر صورت واقعیت جدیدی ایجاد کرده است؛ رسانه‌های خبری آمریکا این فکر را پذیرفته‌اند که ایران دست کم برخی از اجزای برنامه اتمی خود را باید برچیند تا ثابت کند دنبال سلاح اتمی نیست. به این ترتیب فریب‌کاری کری ممکن است فرصت توافق سیاسی را به خطر بیاندازد.آنتی گریک در پایان نوشت: خود اوباما به دیوید رمنیک از مجله نیویورکر گفت، امکان توافق دائمی با ایران کمتر از پنجاه درصد است که بدتر از پیش‌بینی وی در اواخر سال گذشته است. رئیس جمهور اوباما در حالی که به یاد آمریکایی‌ها آورد که این ایالات متحده بود که در سال 1953 دولت دمکراتیک ایران را سرنگون کرد از اسرائیل و عربستان سعودی خواست توجه خود را معطوف اتحاد علیه ایران کنند. این حرف کسی نیست که صلح و آشتی می‌خواهد.
منبع:کیهان
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.
