کلاشینکف تخلیه بغض ناملایمتی های «گشت ارشاد» بود

سعید سهیلی کارگردان فیلم سینمایی کلاشینکف، پس از تماشای فیلم شیار 143 در سینما عصر جدید، در مورد این فیلم با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم به گفتگو نشست.مشروح این گفتگو به شرح زیر است

تسنیم : خیلی ها به فیلم های امسال جشنواره ایراد وارد می کنند که بیش از اندازه تلخی ها و سیاهی ها را دیده است و خبری از امید در این نوع فیلم ها نیست. «کلاشینکف» هم یکی از متهمین این قصه است.

به نظر من یک فیلم می تواند از شروع تا نزدیک به پایان فیلم تلخ باشد ولی تماشاگر هنگام خروج از سالن سینما با حال خوشی خارج شود. از آن طرف نیز می تواند یک فیلم از شروع تا نزدیک به پایانش یک فیلم شاد و امیدبخش باشد ولی وقتی تماشاگر از سالن سینما خارج می شود، حالش بد باشد و مایوس شده باشد.

اینکه تاثیر کلی یک فیلم هنگامی که تماشاگر از سالن خارج می شود چگونه است خیلی مهم است. من فکر می کنم ما اگر فیلم تلخ هم بسازیم هیچ عیبی ندارد. مهم این است که تاثیر نهایی آن فیلم حال تماشاگر و مخاطب را خوش کند.

تسنیم : یعنی به نظر شما نشان دادن صحنه های تلخ و سیاه می تواند آن خوشی را برای تماشاگر بوجود آورد؟

 ببینید خیلی مهم است که ما این تلخی را چگونه نشان دهیم. مثلا فقر،طلاق،زد و خور و کتک کاری را چگونه نشان دهیم.این ها خیلی مهم است. ممکن است یک سکانس کامل از کتک کاری زن و شوهر داشته باشیم ولی تماشاگر اذیت نشود و همین طور ممکن است صحنه ای را در فیلم داشته باشیم که زن و شوهر به هم اخم کنند ولی حال تماشاگر بد شود. این به ذوق و سلیقه و تجربه کارگردانان برمی گردد که تلخی را به گونه ای نشان دهند که هم حرف کارگردان زده شود و هم مخاطب آزار نبیند.

تسنیم : چطور شد که پس از حواشی فراوانی که برای فیلم گشت ارشاد پیش آمد به سراغ ساخت فیلم کلاشینکف که یک کار اجتماعی خیابانی و با لوکیشن های فراوانی نیز هست رفتید؟

 این قصه را من سال ها پیش داشتم. قصه جدیدی نبود. ولی بعد از اتفاقاتی که برای گشت ارشاد افتاد، یک مقدار من بیشتر راغب شدم که سراغ ساخت این فیلم بروم.شاید اگر اتفاقات پس از اکران گشت ارشاد نمی افتاد، کلاشینکف را دو سال دیگر می ساختم یا اصلا نمی ساختم. یعنی این اتفاقات باعث شد که من زودتر به سراغ ساخت این فیلم بروم و بغضم را از طریق شخصیت قهرمان داستان زودتر خالی کنم تا اذیت نشوم و سکته نکنم.

در واقع کلاشینکف یک جور تخلیه بغض خودم از آن ناملایمتی ها و نامردی ها و بی انصافی ها نسبت به فیلم گشت ارشاد بود.

تسنیم : اصلا چرا این همه حاشیه برای شما پس از ساخت گشت ارشاد بوجود آمد و فیلم کلاشینکف را با چه رویکردی ساختید؟

خیلی ها با این کارها می خواستند که دو اتفاق برای من بیفتد و در واقع دو هدف داشتند.هدف اولشان این بود که من حداقل چند سالی فیلم نسازم. هدف دیگرشان این بود که من فیلم خنثی بسازم. تنها پاسخ من در کلاشینکف این بود که من خانه نشین نشدم، از سینما هم دست نکشیدم و فیلم خنثی هم نساختم. چون برخی به من پس از گشت ارشاد پیشنهاد دادند که فیلم خنثی بساز و تاکیدشان بر این است.خواستم که بگویم با تمام این اتفاقات من باز فیلمی با دغدغه های خودم را می سازم و سراغ فیلم های خنثی نمی روم.

تسنیم : این اولین تجربه همکاری شما با  رضا عطاران بود. چطور شد که به رضا عطاران برای بازی در فیلم کلاشینکف رسیدید؟

یکی از سه نفر اصلی داستان ما در فیلم گشت ارشاد هم قرار بود عطاران باشد.منتها به خاطر اینکه آن موقع ایشان بر سر فیلمبرداری کار دیگری بودند، نشد که در آن فیلم ایفای نقش کنند. بعد از آن فیلمنامه این اثر را به ایشان دادیم که بعد از توافق برای بازی در این فیلم انتخاب شدند.

تسنیم : برخی از تهیه کنندگان و کارگردانان سینما که در همین جشنواره امسال هم فیلمشان در بخش سودای سیمرغ یا نگاه نو حضور دارد، معتقدند که به علت کمبود سرمایه برای ساخت فیلم هایی با لوکیشن های فراوان به سراغ ساخت فیلم های آپارتمانی و تک لوکیشنی می روند. نظر شما چیست ؟

من فکر می کنم بیشتر این فیلم های تک لوکیشنی و آپارتمانی به خاطر تبی است که از یک فیلم دیگری می آید.یک فیلمی که گل می کند، به یکباره کپی های مخدوش آن در سال های بعد به فراوانی در سینما دیده می شود.
برای مثال اگر آقای اصغر فرهادی فیلمی را بسازد که به خوبی دیده شود، حداقل 4 تا 5 سال ما کپی های مخدوش آن را می بینیم.این چیز جدیدی نیست. قبل از انقلاب هم در سینما و فیلم ها همینطور بوده است که مثلا اگر یک بازیگر معروفی یک کلاه مخملی می گذاشت، باقی کارگردانان به سراغ او می رفتند تا از همان مدل استفاده کنند.
در واقع من این حرفی که برخی به عنوان بهانه نقش کمبود سرمایه و تامین هزینه ها برای ساخت فیلم ها را دلیلی برای روی آوردن به سینمایی آپارتمانی و تک لوکیشنی می دانند را قبول ندارم.
یکی از دلایل این امر این است که این نوع فیلم ها دغدغه شخصی کارگردانان آن اثر نیست و در واقع یک نوع دنباله روی ضعیف از آثار موفق است. نکته مهم دیگر هم این است همیشه فیلم اولی که در یک موضوع و ساختار ساخته می شود برای تماشاگر جذاب تر است.

انتهای پیام/