اجلاس بین المجالس اسلامی و انتظارات عدالتخواهانه
خبرگزاری تسنیم: نمی توان ادعا کرد که مثلا ۵۷ کشور عضو سازمان همکاری اسلامی به عنوان قدیمیترین نهاد بینالدولی متشکل از کشورهای اسلامی دارای گرایشهای واحد و منسجمی در مسایل مختلف منطقهای یا جهانی هستند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، مطلبی که در ستون یادداشت روز،روزنامه حمایت میخوانید مقاله ایست با عنوان«اجلاس بین المجالس اسلامی و انتظارات عدالتخواهانه»که به چاپ رسید:
در روزهای اخیر مجلس شورای اسلامی میزبان اجلاس بین المجالس اسلامی است و به همین منظور کمیتههای تخصصی این نهاد در روزهای اخیر جلسات مختلفی را برگزار کرده و میکنند تا در اواخر همین هفته اجلاس سران مجالس اسلامی برگزار شود و با تصویب مجموعه اسناد تهیه شده در کمیتههای تخصصی، تصمیمگیریهای مختلف حاصله توسط کارشناسان مورد تایید عالیترین مسئولان قانونگذاری کشورهای اسلامی قرار گیرد. این رویداد از اهمیت زیادی برخوردار است، اگرچه میدانیم که تعداد قابل توجهی از کشورهای اسلامی متاسفانه هنوز از مجالس قوی و نمایندههای واقعی ملتهایشان برخوردار نیستند ولی در همین حد نیز جای تاثیر گذاری زیادی را فراهم می آورد که نباید از آن غافل شد. نظر به اهمیت این رویداد چند نکته در این خصوص تقدیم می شود با این امید که مفید واقع شود:
حتما مخاطبان مختلف بهخاطر دارند که اتحادیه مجالس اسلامی در سال 1378 به پیشنهاد ایران ایجاد شد و مقر و دبیرخانه آن در تهران واقع شده است .
با توجه به اینکه در اساسنامه این نهاد مقرر شده که کشور میزبان نمیتواند نامزدی مدیرکلی این نهاد رابهدست آورد ولی معاون مدیر کل می تواند باشد بر همین اساس هم اکنون نمایندهای از ترکیه مدیر کل است و داوطلبی از ایران به عنوان معاون وی برگزیده شده است.
وقتی صحبت از کشورهای اسلامی میشود به بافت متنوعی اشاره میکنیم که تفاوتهای جدی بین هر یک از کشورها از حیث جمعیتی، ترکیب دینی و مذهبی، تنوع گرایشهای سیاسی و اجتماعی ، سطح فرهنگ و پیشرفت و توسعه و ساختار نظام سیاسی و حقوقی کاملا بارز است.
بر همین اساس، نمی توان ادعا کرد که مثلا 57 کشور عضو سازمان همکاری اسلامی به عنوان قدیمیترین نهاد بینالدولی متشکل از کشورهای اسلامی دارای گرایشهای واحد و منسجمی در مسایل مختلف منطقهای یا جهانی هستند. همین تنوع رویکردها که گاه با تفرقه و دوری از هم توام میشوند، باعث شده که دشمنان اسلام نهایت سوء استفاده را به عمل آورند و دایم تلاش کنند تا بین کشورهای اسلامی انواع سوء تفاهمها و نزاعها و اختلافات بروز پیدا کند و گاه همین اختلاف نظرها نیز باعث شده و میشوند تا برای مدتها بیگناهانی به ورطه مرگ و انواع آسیبها بیفتند چنانچه این موضوع را در سوریه ماههاست که مشاهده میکنیم یا در بحرین میبینیم که چند کشور اسلامی با رژیم این کشور همراهی میکنند تا ملت بحرین سرکوب شوند.
با لحاظ این واقعیت، نخستین موضوع دارای اولویت برای جوامع اسلامی همین است که تلاش کنند تا انواع اختلافات بی مبنا و تنشهای بین خود را رفع کنند تا دشمنان اسلام نتوانند از این اختلافات برای منافع خود بهره برداری کنند و دود نزاع های متنوع بین مسلمانان به چشم خود آنها فرو رود. اگر راهبرد وحدت و همدلی جهان اسلام را ملاک قرار دهیم اتحادیه بین المجالس نیز محل مناسبی است که بهمنظور تقویت دوستی ها و همدلی ها بکوشد . نکته دوم اینکه خیلی از کشورهای اسلامی در سطح داخلی خود در تعامل با مردمشان دچار مشکلاتی هستند. قبل از اینکه دیگران برای اصلاح وضع داخلی این کشورها اعتراض کنند جا دارد خود آنها پیشقدم شده و اشکالات همدیگر را دوستانه گوشزد کنند تا به سرعت چالشهای مربوط به روابط دولتها و ملتهایشان رفع شود. بدیهی است اگر این مهم در سطح داخل کشورهای اسلامی پیگیری جدی نشود فعالان حقوق بشر جهانی مهم ترین مدعیان خواهند بود و آنگاه مسئولان کشورهای اسلامی در موضع انفعالی ناچارند دایم واکنش هایی نسنجیده و بهدور از هوشمندی را اتخاذ کنند.
نکته سوم اینکه امروزه در سطح جهانی انواع گروه بندی کشورها در مجامع جهانی باعث میشوند که بلوک بندی های مختلف بهتر بتوانند از منافع مشترک خود در چانه زنی با دیگر کشورها دفاع کنند. کشورهای اسلامی با درک این نکته دایم باید تلاش کنند تا همبستگی آنها برای اتخاذ موضع واحد در مجامع جهانی از قبیل سازمان ملل یا نهادهای مختلف تابعه آن روز به روز زیاد تر شود. اگر این مهم بهخوبی تامین شود در مجامع جهانی برخی کشورها بهراحتی نمی توانند مواضع انحرافی علیه اسلام و ادیان را مطرح کنند، در این صورت برخی کشورها بهراحتی نمی توانند تروریسم را آن گونه تعریف و تفسیر کنند که در راستای منافع آنها باشد، خلع سلاح را آن گونه تعریف و تفسیر کنند که در راستای منافع رژیم صهیویستی بهکار آید و دهها موضوع دیگر بین المللی. نکته دیگر اینکه از جمله مهم ترین دردهای کشورهای اسلامی این است که به توسعه یافتگی لازم اقتصادی نایل نیامدهاند و عقب ماندگیهای مختلف اقتصادی باعث شده که همواره تحت سیطره و نفوذ قدرتها قرار گیرند. این نقیصه را باید با همکاری مشترک به طور جدی رفع کنند .
این امر به هیچ عنوان زیبنده کشورهای اسلامی نیست که درصد زیادی از جمعیت مسلمانان زیر خط فقر قرار داشته باشند یا زندگی آنها در وضع متوسط یا زیر متوسط باشد . بنابر این باید از تولید ثروت و بخصوص ثروت مبتنی بر تولید دانش و فناوری به شدت استقبال کرد و آنرا بسط وتوسعه داد. مجالس کشورهای اسلامی از جمله مهم ترین پایگاههای مردمی هستند که می توانند محرک این گونه تحرکها باشند.
نکته دیگر به ابعاد نظارتی مربوط می شود. اگر مجالس اسلامی آن گونه که هر پارلمان واقعی به نمایندگی از وجدان عمومی جامعه بر عملکردهای دستگاههای مختلف حاکمیتی نظارت میکنند و ایرادهای آنها را بازگو می کنند و مانع بروز انواع مفاسد می شوند، در کشورهای اسلامی نیز همین امر تحقق عینی پیدا کند، دهها برکت و ثمره را با خود به همراه دارد که می تواند باعث پیشرفت و توسعه جهشی کشورهای اسلامی شود. برای تامین هدف مزبور لازم است حاکمان اسلامی به مجالس خود اهمیت بیشتری دهند و ضمن فراهم سازی بستر انتخابات واقعی برای اینکه مردم بتوانند نماینده های خود را برگزینند پس از شکل گیری مجالس نیز همکاری لازم را با نماینده های ملت به عمل آورند تا مجالس بتوانند اراده مردم را بهخوبی تحقق بخشند.
با عنایت بهمراتب فوق، امید است اجلاس مجالس اسلامی تهران بتواند باعث تحرک بخشی به یکایک دولتهای مسلمان شود و با برجسته شدن نقش نماینده های مجالس در عموم کشورهای اسلامی، چالشهای موجود در مسیر اجرای عدالت و رعایت حقوق انسانی در سطوح ملی ، منطقه ای و جهانی برطرف شوند و کشورهای اسلامی بتوانند به جایگاه واقعی خود در سطح جهانی نایل آیند و پیام رسان صلح ودوستی برای تمام جهانیان باشند. در این میان بهطورقطع نقش جمهوری اسلامی ایران بسیار حایز اهمیت است و در این زمینه هر چه مجلس ایران قوی تر و محبوب تر و برخوردار از سلامت حداکثری و پاکدستی باشد برای سایر مجالس اسلامی نیز الگو و نمونه خواهد بود.
منبع:روزنامه حمایت
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.