دو گام اول در اقتصاد مقاومتی

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، نگاهی به وضعیت و مقرراتی که بر شئون اقتصادی کشورمان حاکم است، نشان می دهد که در بسیاری از موارد راه طی شده و مسیر طراحی شده با الزامات و اقتضائات اقتصاد مقاومتی، تفاوتی معنی دار و تاسف بار دارد.

در حالی که رهبر معظم انقلاب، در دیدار سران سه قوه با ایشان و صدور دستوراتی در اجرای این سیاست ها، مشکلات و مسائل اقتصادی را در رأس امور کشور معرفی می فرمایند، شاهد مسائل نادرستی هستیم که عملاً تبدیل به نوعی سنت در مسائل اقتصادی شده است! سنت ها و روش های غلطی که از سوی حضرت آقا به درستی مورد هشدار قرار گرفته اند و غفلت از آن در آینده نه چندان دور رمق اقتصاد ما را خواهد گرفت.

از بین این تذکرات مشفقانه و این راهکارهای تعیین کننده، دو موضوع واردات بی رویه کالاهای غیرضروری و لزوم جلوگیری از آن و همچنین به کارگیری مجریان معتقد و پایبند به مبانی مردمی و انقلابی در راه تحقق و پیاده کردن اقتصاد مقاومتی، در زمره مسائلی است که از اهمیت فراوانی برخوردار بوده و در صورت وجود عزمی جدی، به سهولت و سرعت می توان به آن جامه عمل پوشاند.

در این خصوص باید گفت:

1- یکی از موارد نگران کننده که علی رغم رکود تولید داخل و افزایش نگران کننده بیکاری در کشور شاهد آن هستیم و آثار سوء آن در عرصه های مختلف قابل ملاحظه است، روند غلط و نگران کننده واردات بی رویه، به خصوص واردات کالای غیرضروری است.

رهبر معظم انقلاب در حالی که مسئولان را به اهمیت تامین مواد غذایی و ذخایر راهبردی آن توصیه می کنند، صراحتا بر جلوگیری از ورود بی رویه اقلام دیگر تاکید می کنند.

همین تاکید کافی است تا مسئولان در قوای مختلف را به تدبیری سریع و راهگشا برای عملیاتی شدن آن سوق دهد. به خصوص وقتی از منظر آماری به میزان نگران کننده واردات کشور نگاه کنیم ضرورت تسریع در این امر بیشتر روشن می شود.

2- بر اساس آمار رسمی، میزان واردات ایران در طول یک دهه گذشته با رشد نگران کننده و غیر قابل باوری، 3 برابر شده است! این همه در حالی است که کشور عزیزمان درگیر شدیدترین تحریم هاست و به طور طبیعی امکان وارد کردن بسیاری از کالاها و صنایع مهم و حیاتی وجود ندارد. پس ما در حال وارد کردن چه چیزی هستیم!؟ چه چیزی سیل آسا به کشور وارد می شود که به خاطر آن 18 میلیارد دلار واردات سال 80 به حدود 54 میلیارد دلار سال 91 افزایش پیدا کرده است!؟

3- صرف نظر از اینکه بخشی از این سرمایه هنگفت صرف واردات کالاهای اساسی شده، تردیدی نیست که سهم قابل توجهی از آن صرف ورود کالاهای بی کیفیت و یا تجملی و اساسا غیرضروری شده است. کالاهایی که عدم ورود آنها نه تنها هیچ تاثیر منفی در زندگی مردم نداشت بلکه می توانست صنایع داخلی را به تحرک وادارد.

به عنوان مثال واردات خودرو یکی از این موارد است که افزون بر دامن زدن به تفاوت و تفاخر طبقاتی، سرمایه ملی را با غیرضرورتی ترین کالا معاوضه می کند. آمارهای رسمی حکایت از آن دارد که در 10 ماه نخست سال جاری نزدیک یک میلیارد دلار صرف واردات خودرو شده است که این رقم در مقایسه با سال قبل به لحاظ ارزش 2.37 درصد و به لحاظ تعداد 60 درصد افزایش داشته است.

4- موضوع وقتی قابل توجه تر می شود که به یاد بیاوریم یکی از به ظاهر امتیازاتی! که 5+1 در توافقنامه ژنو در قبال آن همه امتیاز طرف ایرانی داده است، آزادی واردات خودرو به کشور بوده است! یعنی باز هم زمینه ای برای واردات و تجمل گرایی بیشتر!

وقتی مسئولان برای تامین دارو و اقلامی بسیار ضروری با مشکلاتی مواجه هستند و متاسفانه با بی تدبیری در ملأ عام دم از نداری می زنند، واردات این همه کالا با این شرایط ارزی به کشور چه مفهومی دارد؟ و اگر این سرمایه ها صرف اشتغال و کارآفرینی می شد، چه حجم عظیمی از مشکلات از سر راه برداشته می شد؟ رژه خودروهای چند صد میلیونی و حتی بالاتر از یک میلیارد تومانی در خیابان ها، چهره نظام را در چشم مردم موجه و خوشایند می کند یا آنها را به فکر فرو می برد که چه کسی در دولت موافق این مانور تجمل هاست!؟ برای فرزندانشان اشتغال درست می کند یا حسرت و آه!؟

5- از این روی اجرای تحول مهم اقتصاد مقاومتی صرفا از مدیرانی برمی آید که به فرموده رهبر معظم انقلاب «از انگیزه های انقلابی و مردمی و اعتقاد لازم و کافی برای اجرا» برخوردار باشند نه کسانی که همدرد مردم نیستند و زندگی شان سراپا خارجی و وارداتی است! امام راحل عظیم الشأن، ساده زیستی و برخاستن از طبقه محروم و فقیر را شرط امکان خدمت به مردم می دانستند و معتقد بودند بدون این شرط، اساساً امکان درک حال مردم وجود ندارد. ایشان حتی برای لباس کارگزاران نظام و مدعیان خدمت به مردم هم حرف داشتند و درباره مرحوم مدرس به عنوان نماد وطن دوستی و مسلمانی می فرمودند «لباس کرباس ایشان زبانزد بود. کرباسی که باید از خود ایران باشد، کدامیک از این وطن خواه ها، کدام لباس شان مال ایران است؟»

با توجه به این معیار کلیدی و شاخص تعیین کننده باید مسئولیت های اقتصادی کشور به کسانی سپرده شود که از طیف سرمایه داران نبوده و درد محرومان و مستضعفان را کشیده باشند تا بتوان از آنان انتظار داشت روی ریل مقاومت و ایستادگی و بی نیازی از بیرون و نگاه به درون حرکت کنند.

6- یقینا اگر مدیر لایق و دردمند و دغدغه داری برای تحقق اهداف اقتصاد مقاومتی به کار گمارده شود، نه از تشر و اخم دشمنان بیرونی می هراسد و جا می زند و نه در میانه راه، درد مردم را فراموش می کند و همه راه ها را به غرب و بیرون مرزها ختم شده می داند. در این صورت است که مدیر اقتصادی، نه یارانه دادن به مردم را صدقه می داند و بابت آن بر سر مردم منت می گذارد و نه گرفتن 2.4 میلیارد دلار از پول خودمان- یعنی 56 دلار به ازای هر نفر ایرانی!- را از طرف غربی، آن هم طی شش ماه فتح الفتوح! تلقی می کند!

استفاده از مدیر لایق و شجاع و تلاش برای قطع وابستگی و کاهش واردات، 2 گام اولیه و محوری برای تحقق آرمان بلند اقتصاد مقاومتی است که نمی توان و نباید از آن غفلت کرد.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.