روستاهای هدف گردشگری کردستان با معماری سنتی + تصاویر

به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج، استان کردستان به لحاظ موقعیت جغرافیایی، خصوصیات آب و هوایی و قدمت تاریخی و سایر مشخصات منطقه‌ای و قومی از فضای روستایی جذابی بویژه برای گردشگران و ایرانگردان برخوردار است.

بخشی از مناطق روستایی این استان تحت تأثیر شیوه زیست عشایری و کوچ نشینی است که این نوع زیست جلوه‌های ویژه‌ای از زندگی مردم عشایر کردستان را به نمایش می‌گذارد.

یکی از روستاهای هدف گردشگری در استان کردستان با بافت معماری سنتی که بر بلندای کوه چشم‌نوازی می‌کند روستای اورامان است.

واژه اورامان یا هورامان از دو بخش هورا به معنی اهورا و مان به معنی خانه، جایگاه و سرزمین تشکیل شده است بنابراین اورامان به معنی سرزمین اهورایی و جایگاه اهورا مزدا است ،هور در اوستا به معنی خورشید آمده و هورامان جایگاه خورشید نیز معنی می‌دهد.

بخش اورامان تخت سروآباد:

بخش اورامان تخت سروآباد مرکز بخش اورامان شهرستان سروآباد است و از طریق جاده‌ای آسفالته به شهرهای سروآباد و مریوان متصل می‌شود و فاصله آن تا مریوان 75 و تا سروآباد 50 کیلومتر است و جاده دسترسی به این بخش در دامنه کوه‌هایی قرار گرفته که از زیبایی فوق‌العاده‌ای برخوردار است.

این بخش در دره‌ای شرقی غربی و در شیب تندی روبروی یال شمال کوه تخت واقع شده و خانه‌های آن به طور کلی از سنگ و اغلب به صورت خشکه‌چین و به صورت پلکانی ساخته شده است.

این بخش در بین اهالی روستاهای منطقه به شهر اورامان معروف است و بنا به اعتقاد مردم منطقه، این بخش زمانی شهری بزرگ بود و مرکزیتی خاص داشت و به همین خاطر از آن به عنوان تخت یا مرکز حکومت ناحیه اورامان یاد می‌کردند.

وضعیت خاص محلی از نظر معماری، موفقیت چشمه‌های پرآب همچنین مراسم خاص و آداب و رسوم و وجود مقبره و مسجد پیرشالیار و به ویژه جمعیت و تعداد سکنه قابل توجه آن نشانگر اهمیت آن در زمان ساسانی بوده است.

روستای اورامان تخت از جمله فضاهای جذاب روستایی کردستان است که علاوه بر زیبایی چشم اندازها، به دلیل اجرای همه ساله مراسم بسیار باستانی و حیرت انگیز پیر شهریار قابلیت‌های ارزشمند جهانگردی ویژه دارد.

پالنگان:

"پالنگان" یکی از روستاهای با آب و هوای خوش و طبیعت بکر در استان کردستان است که بافت معماری پلکانی آن در استان دارای ارزش ویژه‌ای است.

این روستا که در دهستان ژاوه رود شهرستان کامیاران واقع شده در حدود 47 کیلومتری شمال غربی شهر کامیاران قرار دارد.

روستا در دامنه کوه و در دو طرف دره قرار دارد خانه‌های روستا با سنگ و عموماً به صورت خشکه‌چین به صورت پلکانی ساخته شده و پشت بام خانه پایین به منزله حیاط خانه بالا است.

این روستا علاوه بر داشتن معماری زیبا، دارای چشمه‌ها، آبشارها و طبیعتی سرشار از زیبایی منحصر به فرد در استان کردستان است و در کنار رودخانه‌ای قرار گرفته است که به سیروان می‌پیوندد.

این ناحیه یکی از مراکز کردستان در دوره سلجوقی به بعد بود و قلعه پالنگان که مجاور روستا و در بالای کوه قرار گرفته، موید این امر است.

با توجه به بقایای آسیب‌ها، مساجد و منازل قدیمی و باغ‌های زیبای این روستا، بعید به نظر نمی‌رسد که شالوده اصلی آن به دوره ساسانی بازگردد.

روستای خسروآباد گروس:

این روستا در فاصله 45 کیلومتری شرق شهر بیجار قرار گرفته و از نظر تقسیمات سیاسی جزو شهرستان بیجار است.

روستا در مسیر شهر قروه-بیجار و به عبارتی در مسیر راه قدیمی آذربایجان – دینور قرار دارد.

این روستا دارای بافتی ارزشمند است و وجه تسمیه آن نیز به این جهت است که خسروخان اردلان والی کردستان در توسعه و آبادانی روستا و ایجاد ساختمان‌های عام‌المنفعه و قلعه آن نقش داشته است.

روستای خسروآباد دارای یک قلعه بود که فقط بخش‌هایی از آن در ضلع شمالی باقی مانده است بر مبنای نقل قول‌های قدیمی از مقابل مدخل ورودی قلعه به سمت مشرق یک خیابان مشجر تا روستای حاجی آباد وجود داشت که اکنون از بین رفته است.

از دیگر بناهای باارزش روستا مقبره‌ای بسیار زیبا به فرم چهارطاقی با گنبدی زیبا است و به حاج‌الله یارخان امیر علایی و خانواده وی تعلق دارد. امیر علایی در دوره قاجار در توسعه و عمران روستا نقش بسیار موثری داشت.

تمام ساختمان‌های این روستا از خشت و آجر است و مسجد و مقبره آن تمامی از آجر ساخته شده است.

از دیگر بناهای شهر، بقایای یک منزل قدیمی متعلق به امیر علایی است که از آن تنها سر در و هشتی و چند اتاق در حیاط باقی مانده است.

سر در باشکوه این ساختمان نشانگر عظمت معماری و اهمیت روستا است در این روستا بقایای مدرسه‌ای قدیمی نیز در کنار مقبره مادر امیر علایی به جای مانده است.

این مدرسه ظاهرا در سال 1307 هجری شمسی تاسیس شده و بعد از مدرسه بیجار دومین مدرسه این شهرستان بود.

این روستا در زمان حکومت ناصرالدین شاه جزیی از دارالملک گروس به شمار می‌رفت و امیر نظام گروسی در قلعه آن اتراق داشت.

روستای نگل:

روستای نگل در 60 کیلومتری جاده سنندج ـ مریوان واقع شده است، معروفیت روستای نگل به مناسبت وجود یک جلد قرآن به خط کوفی است که در مسجد روستا نگهداری می‌شود.

قدمت کتابت این قرآن به بیش از هزار سال می‌رسد، صفحات قرآن 40 سانتیمتر طول و 35 سانتیمتر عرض دارد و در هر صفحه 14 ستون نوشته شده است.

این اثر مقدس و حیرت‌انگیز مذهبی ـ هنری، روستا و مسجد آن را به یک موزه تبدیل کرده است.

روستای درکی:

روستای درکی در فاصله 42 کیلومتری شرق مریوان در منطقه‌ای پای کوهی بنا شده و کوه تخت اورامان در جنوب و جنوب شرقی، کوه مهدی در شمال و کوه دالاغی در شمال غربی آن و دره حکم در شمال شرق و دره درزه در غرب آن قرار دارد.

این دو دره از مناطق زیبای طبیعی منطقه به شمار می‌آیند و این روستا با معماری پلکانی سنگی می‌تواند به نقظه‌ای قابل توجه تبدیل شود.

بافت قدیمی شهر حسن‌آباد یاسوکند:

حسن‌آباد یاسوکند در 75 کیلومتری شهر بیجار قرار دارد، این روستا از روستاهای قدیمی و بزرگ بود که در چند سال گذشته توسعه و گسترش قابل توجهی یافته و تبدیل به شهر شده است.

این شهر دارای بافت ارزشمندی از نظر معماری بومی منطقه است، خانه‌ها عموماً دارای تراس‌بندی یا ایوان ستون‌دار چوبی هستند و در پشت ایوان با تقسیم مناسب فضا، اتاق‌ها و راهروهای مختلفی در فاصله اتاق‌ها تعبیه شده است.

خانه‌های بافت قدیمی شهر با دو اشکوب و عموماً دارای ایوان‌های ستون‌دار، با سرستون‌های چوبی ساخته شده است.

استفاده از سرستون در منطقه غرب و شمال غرب ایران سابقه چهار هزار ساله دارد.

حسن‌آباد در کنار محوطه قدیمی به نام امامزاده عقیل ایجاد شده و به نظر می‌رسد پس از ویرانی در عصر ایلخانی، در محل کنونی ساخته شده باشد.

تاریخ ساخت و سوابق خانه‌ها و حمام قدیمی حسن‌آباد  حداقل به دوره زندیه، قاجار و اوایل پهلوی باز می‌گردد.

انتهای پیام/