«این هنر باید مردمی شود»؛ تئاترهایی که مردم برای مردم اجرا میکنند
خبرگزاری تسنیم: رهبر انقلاب درباره مردمی شدن هنر نمایش در سال ۶۶ میگویند:«امروز که روز حضور همه جانبه مردم در صحنه های زندگی است این هنر باید مردمی شود»، این روزها مردم هستند که برای مردم تئاترهایی در سالنها، مساجد و خانهها اجرا میکنند.
خبرگزاری تسنیم - محراب محمدزاده:
رهبر انقلاب اسلامی سال 93 را، «سال اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و فرهنگ جهادی» نامگذاری کردند. این نامگذاری تاکید همیشه ایشان بر ضرورت فرهنگ و هنر را دوباره نمایان کرد. ضرورتی که نیاز به توجه بیشتر و تداوم آن توسط مردم، مسئولان، نخبگان و هنرمندان دارد.
در روزهای پایانی سال 92 و روزهای ابتدایی سال 93 اجراهای جسته گریختهای از آثار نمایشی به مناسبت ایام فاطمیه در سالنها، حسینیهها و حتی منازل مسکونی اجرا شد که هریک به فراخور مکانی و حیطه اطلاعرسانی، مخاطبان خاص خود را داشت. نمایشهایی که اعضای آن از کارگردان تا راهنمایان سالن از جنس «مردمی» هستند که تنها به جهت علاقه و احساس تکلیف در راه قدم گذاشتهاند، افرادی که استعداد هنری خوبی دارند و حتی برخی از آنها در این زمینه تحصیل کردهاند، اما به هر دلیل تنها در ایام ملی و مذهبی خاص از هنر خود بهره میگیرند.
نمونهای از پوستر اجرای یک نمایش به مناسبت شهادت حضرت علی(ع) در یک مسجد
نکته مثبت این افراد این است که شاید دارای معروفیت رسانهای و کشور نباشند، اما آنقدر هنر دارند که افراد با استعداد را از دل مردم مییابند و با کمک آنها نمایشی را روی صحنه میبرند که هرشب 500 نفر را از نظر فکری، فرهنگی، مذهبی، اعتقادی و اخلاقی تامین میکنند.
مقام معظم رهبری درباره مردمی شدن تئاتر در میان مردم تاکید دارند که «جهت دیگر آن است که به هر حال هنر یک خصوصیت بشری است، یک خصوصیت انسانی است. نمیتوان یک جامعه را تکامل داد اما هنر او را ندیده گرفت، مثل جسمی که بخشی از اعضای او رشد کند و برخی نه. هنر جزو اصلی مجموعه وجود بشری است. وقتی که در یک جامعه بشر بخواهد از لحاظ مادی، معنوی، فکری و ذهنی کمال پیدا کند، باید هنر در او رشد پیدا کند.
اعتقاد ما این است؛ یعنی این از اصول جهان بینی ماست که هنرها باید همه رشد کنند، از جمله هنر نمایش که از بسیاری از انواع دیگر هنر زبانِ رساتر و بلیغ تری دارد.البته امتیازاتی هم شعر یا قصه یا برخی هنرهای دیگر دارد که نمایش ندارد. اما یقیناً خصوصیاتی هم نمایش دارد که بقیه شعبههای هنر فاقد آن است. لذا بنده قویاً طرفدار این فکر هستم که به هنر نمایش بپردازیم. در گذشته هم ظاهراً این هنر خیلی در جامعه ی ما بین توده ها و قشرهای مردم جا نیفتاده بود و امروز که روز حضور همه جانبه مردم در صحنه های زندگی است این هنر باید مردمی شود و چقدر خوب است این که برادران گفتند در خیابانها و گذرگاهها ترتیب داده میشود، این کار اگر رواج پیدا کند بسیار کار خوب و جالبی است. منتها برادرانی که سررشته دار این امور هستند توجه کنند که هر چه هنر حساس تر و هر چه پیام مهمتر باشد، وسواس و دقت در مورد وسیله ابلاغ این پیام هم باید بیشتر باشد.»
گروههای مردمی بسیاری در شکلهای مختلف همواره در حال فعالیت هستند و حاشیه مخاطبان آنها امکان دارد گاهی در سطح یک استان و گاهی هم در سطح یک کوچه باشد، اما تاثیرگذار است. وقتی مردم برای مردم اثری را فارغ از اثر دیگر تولید میکنند مخاطبان تنها برایشان قصه مهم میشود و به راحتی پیام نمایش را دریافت میکنند. شاید اگر در فاطمیه امسال نمایشهایی با هزینههای زیاد دولتی، کمتر و در زمانهای محدودتر روی صحنه رفته و میرود، اما در عوض نمایشهای کوچکتر تنها در صورت در اختیار داشتن سالن روی صحنه رفتند. البته در این میان نمایشهایی که در تکایا و خانهها اجرا شدند، حتی هزینه سالن را هم نداشتند.
وقتی به سایت گروه فرهنگی خدام المهدی(عج) (اینجا) مراجعه کنید نوشته است:«گروه فرهنگی خدام المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از نظر مالی و یا سیاسی به هیچ حزب ، موسسه و یا نهادهای دولتی و یا غیر دولتی وابستگی نداشته و کلیه منابع مورد نیاز، توسط محبین و ارادتمندان حضرات معصومین «صلوات الله علیهم اجمعین» تامین میگردد. اعضاء گروه فرهنگی خدام المهدی «عجل الله تعالی فرجه» امید آن دارند که با بضاعت اندکشان بتوانند سهمی هرچند ناچیز در رفع غربت از مولای غریب، طرید، وحیدشان داشته باشند. حتی برای لحظاتی کوتاه لبخند رضایت را به لب مولایشان بنشانند. انشاالله/ شما نیز میتوانید در مسیر خدمتگزاری به آن یار غایب ازنظر همراه ما باشید.»
صحنهای از تشییع نمادین یگانه بانوی دو عالم، حضرت صدیقه کبری(س) در نمایش «دومین روز زوج»
یکی از نمونههای بارز اجرای نمایشی مردمی، نمایش «دومین روز زوج» است که این روزها توسط گروه فرهنگی خدام المهدی (عج)در سالن رفاه واقع در میدان بهارستان به صورت رایگان میزبان مردم است. نمایشی که هنرمندان آن قراردادی نبستهاند و البته سرمایهدارانی نیستند که به خاطر تنوع به سراغ بازی در تئاتر آمده باشند. بلکه افرادی هستند که هم چون دیگر اقشار مردم حقوقی معمولی دارند. اما شاید به جای یک خواب عصرگاهی و مهمانی رفتن در ایام عید روی صحنه تئاتر رفتهاند تا از اعتقادات خود سخن بگویند و خوشحال باشند که هر شب 500 نفر حرف آنها را میشنوند. اینجاست که سخن امام خمینی(ره) به واقع معنا میشود که میفرمایند:«تئاتر منبر است، حتی فراتر از آن»
انتهای پیام/